De mooiste dag van juli was voor Hugo.

Een waterig zonnetje schijnt 's morgens om half zeven door de patrijspoortjes van de Meander. Het is mistig, maar de zon breekt de dag met geweld open. We gaan  met Hugo en zijn gezin varen. Zijn zus (ook Inge)  gaat ook mee. Het wordt een fantastische vaardag, waarvan iedereen met volle teugen heeft genoten. Hugo zijn zus Inge zal nog een verslag van de dag insturen.

Voor 28 Juli hoopte ik dat het een zonnige dag zou worden, zodat de vaarwens voor mijn broer Hugo, zijn vrouw Joke en zonen Thomas en Robin met vriendin Alice zo kleurrijk mogelijk zou worden. Mijn wens bleek te zijn verhoord toen ik met de auto mijn neef en zijn vriendin van het Amstel station in Amsterdam ging ophalen, om daarna in een rustig tempo en met een openbrekende stralende hemel naar Monnickendam te rijden. We waren ruim op tijd om de sfeer van jachthaven Marina op te snuiven en te genieten van de rust , het zonnetje en de pittoreske omgeving. Evert kwam op een gegeven moment op de fiets aankachelen om te kijken of de ambulance met daarin mijn broer Hugo en de rest van zijn gezin al in zicht waren en om ons te vertellen waar we de Meander konden vinden om alvast aan boord te gaan. Na kennisgemaakt te hebben met “ook een Inge” en o zo lieve hond Joey, gingen we aan boord en kwam de ambulance ook net aan rijden. Hugo werd vakkundig en snel op de brancard uit de ambulance gehaald en over de loop plank de Meander opgereden. Hoewel eerst wat angstig, zat Hugo enkele minuten later, samen met ons, prinsheerlijk met kop koffie en cake in de rolstoel en waren onze meegebrachte giften voor Inge en Evert overhandigd.  Klaar voor vertrek waren de fototoestellen al te voorschijn gekomen om het prachtige uitzicht op Monnickendam en de ontelbare masten van jachthaven Marina vast te leggen. We kwamen ogen tekort om dit allemaal te zien en met een heerlijk zonnetje en lekker windje wegvarend, werd Monnickendam steeds kleiner en zetten we koers naar Marken.  Daar aangekomen voeren we langzaam vlak langs de winkel van Sijtje Boes, en Hugo herinnerde zich nog dat hij in de winkel was geweest toen deze markante dame zelf nog achter de toonbank stond. De dag begon aan te voelen als een warm bad, de zon scheen, iedereen genoot en was ontspannen, vooral mede dankzij de opmerkzame zorg van Inge en Evert en de vrijwilligers van ambulancewens , Karin en Charles voor mijn broer Hugo. De “gewone wereld” van de A.L.S problematiek en de soms moeizaam te verkrijgen aangepaste zorg en middelen, waren even heel ver weg. 

We voeren verder naar Volendam om daar aan te leggen en ons onder de toeristen te begeven. Onder lichte hilariteit en grappen werden we in Volendams kostuum gehesen, en met toepasselijke attributen allemaal op de foto gezet, die we later die dag als CD mee zouden krijgen en om nooit te vergeten. Terug aan boord was het genieten van de heerlijke lunch die Inge al verzorgd had en de bijzondere en grappige verhalen die Evert vertelde. Na snel met z’n allen te hebben opgeruimd was de boot klaar om naar het paard van Marken te varen. Op het voordek was het heerlijk toeven met haren in de wind, een fikse gang van de boot en de zon op onze huid. Net zoals de koningin soms doet, legde Evert de Meander aan bij het paard waar Thijs met passie “zijn” vuurtoren bestiert. Het was net een plaatje uit een boek, deze vuurtoren met een schattig klein prive strandje met van alles en nog wat erop. We mochten de vuurtoren in en op en kregen veel te horen over het wel en wee van deze toren. Hugo kon niet mee naar boven en bleef met Joke, Inge en later ook Alice en Evert op het achterdek van de Meander, maar ons gezwaai en geroep vanaf de toren heeft dat hopelijk een beetje gecompenseerd.  Na dit bezoek werd het alweer tijd om terug te varen naar Monnickendam. Na nog even genieten van de vaart werden de spullen weer verzameld en tassen gepakt. Terug in Monnickendam werd het Hugo bij het verlaten van de Meander op weg naar de wachtende ambulance zo aangenaam mogelijk gemaakt . Na van iedereen afscheid te hebben genomen, werden Hugo, Joke en Thomas door Charles en Karin van de ambulancewens weer teruggebracht naar Amersfoort en ik bracht mijn neef Robin en vriendin Alice weer terug naar het Amstelstation in Amsterdam. En zo kwam er een eind aan een heerlijke dag op het water.

Evert en Inge, namens ons allen heel erg bedankt voor jullie goede zorgen, gezellige hartelijkheid en ontvangst op jullie schip! Charles en Karin van ambulancewens voor jullie zorg. Het was een bijzondere top dag en ik ben blij dat wij samen met Hugo hiervan hebben kunnen genieten. Ik hoop dat jullie nog veel mensen zo’n fijne ervaring kunnen bieden. 
Een hele dikke en dankbare groet van Inge