De vaardag met Piet de Bruine en zijn familie

Vandaag gevaren met Dhr. Piet de Bruine. Hij is getroffen door de ziekte A.L.S. maar kan nog kleine transfers maken. Daarom kan hij nog in en uit de auto komen, maar moet verder met de rolstoel. De buienradar belooft niet veel goeds en rond tienen schrikken we van enkele ferme donderklappen terwijl het gestaag regent. Het wonder geschiedt wederom als Piet en zijn familie arriveren, want het is droog! Als Piet met de rolstoel de luie trap in Schellingwoude is afgerold, gaan we aan boord.Het wordt een mooie dag, waarvan u het verslag van de familie hieronder zult kunnen lezen.

Vaarwel Piet
Auteur vaarwens.

Met dank aan WSV de Zuiderzee voor de medewerking.

Opgelucht na vaarwens

In de stromende regen vertrokken we dinsdagmorgen uit Zaandijk richting Amsterdam. De beademingsmachine ging voor het eerst mee op pad. Piet had slecht geslapen, was benauwd en had geen eetlust. Hadden we eigenlijk wel een wens om te varen vandaag? Wie had dit bedacht?

De beademingsmachine ging voor het eerst mee op pad! Wie had dit bedacht?

Alwin was direct uit Eindhoven gekomen en stond ons op kade in Schellingwoude onder z’n paraplu op te wachten. Door de hartelijke ontvangst van Evert en Inge leek alles gelijk op te klaren. Verassend dat deze bijzondere boot ook hun woonhuis bleek te zijn. Misschien kwam het ook wel daardoor dat we ons snel thuis voelden op de Meander V. Met wat ondersteuning wist Piet boven in de kajuit plaats te nemen met uitzicht op het water en het computerscherm van Evert. Nadat we gezamenlijk besloten hadden een noordelijke koers richting Volendam aan te houden, was het snel tijd voor koffie en het eerste schippersverhaal: de bijzondere historie van de Meander. Je kunt zien dat de kajuit met oog voor detail is gebouwd. Met net zo’n oog voor detail verbouwde Piet vijf jaar geleden de meeste kamers van de woning in Zaandijk. Tijdens die verbouwing begon z’n duim langzaam uit te vallen. Nog geen vermoeden van de ALS die daarvan de oorzaak bleek te zijn …. Af en toe brak de zon een beetje door de wolken heen en was het ook buiten op het voordek prima toeven. Ondertussen speelde Tamar met hond Joey op het achterdek. De tas met (computer)spelletjes en kleurtjes was wel aan boord maar is niet open geweest. Logisch ook als je tijdens het varen ook grappige en spannende filmpjes over verongelukte schepen kunt kijken op het computerscherm achter het stuurwiel.

De frisse IJsselmeerlucht leek Piet goed te doen. Konden we maar een paar flessen meenemen!

Bij het aanmeren in Volendam lieten Inge en Evert zien dat ze een goed ingespeeld team zijn. Piet kon languit liggen in de kajuit en aan de beademing voor z’n middagslaap. De rest aan wal een uurtje toeristen kijken op de dijk en in het Doolhof erachter. We zagen nog net zanger Nick uit een winkel komen. Of was het toch Simon? Terug aan boord had Inge een heerlijke lunch klaar staan. Piet had geen behoefte in Volendam aan wal te gaan. Als voormalig ‘Edammer’ was dat misschien ook wel zo verstandig. De frisse IJsselmeerlucht leek Piet goed te doen. Konden we maar een paar flessen meenemen! Evert besloot om op de dag van de arbeid ook eens aan een ander aan het werk te zetten. Nathan kreeg het stuurwiel. Hij gaf af en toe ook wat gas bij waardoor de zonnende dames op het voordek even bang waren voor al te veel golfslag. De terugweg Volendam-Amsterdam is te kort voor het rijke arsenaal schippersverhalen van Evert. Gelukkig konden we in boekvorm er een aantal van hem kopen. In Schellingwoude werd Piet in de rolstoel weer bij de auto afgezet. Met verse Volendamse paling bij het avondeten was de dag rond. Achteraf wisten we heel zeker dat Piet een vaarwens had. Inge, Evert, ontzettend bedankt!
Piet, Emma, Alwin, Milja, Harro, Nathan, Tamar