Een superdag voor Albert

Vandaag heeft de Meander gevaren voor Albert Dijkstra. Albert is nog maar 59 jaar en lijdt aan de ongeneeslijke ziekte A.L.S. De ziekte beperkt zich momenteel nog tot het uitvallen van de stembanden en het slikken, maar verder begint de energie ook al uit Albert's lichaam weg te vloeien. Via het AMC Ziekenhuis werd hij getipt om er een dagje uit te kunnen en even vergetelheid te ervaren. Dat is gelukt! Albert heeft een dag lang genoten en liep vol met emoties bij het afscheid aan het eind van de dag. Evert zei: "En we gaan voor volgend jaar hoor Albert!" Zijn antwoord was: "Dank Evert... dan heb ik tenminste één ding om naar uit te kijken!"

Vaarwel Albert
Auteur Vaarwens.

Geweldige Inge en Evert,
We vertrokken vanaf Monnickendam met de luxe van dicht bij huis.
Ruim 1 milliseconde na aankomst aan boord, voelden jullie zo warm en vertrouwd aan als of we elkaar al kennen sinds 1738. We kwamen thuis in een warm mandje.
Fijne ontvangst met een lekker bakkie koffie een heerlijk taartje en een duidelijke introductie.
De tocht via Marken, Muiden, Pampus en Volendam was geweldig om mee te maken en fantastisch om met veel enthousiasme al die achtergrond verhalen te horen van jullie en lekker met elkaar dollen en lachen. Het betekende echt veel meer dan even een stukkie varen.We hadden prachtig uitzicht op het Muiderslot, de plaatselijke hakkenbar. (Albert refereert aan Graaf Floris de Vde die er velen onthoofd heeft. Auteur Vaarwens)
Tussen de middag heeft Inge ons een heerlijke lunch gegeven met ruime keus. We lagen af- of aan- gemeerd in Muiden, hoewel de Vecht een rivier is en geen meer, maar goed... er zijn wel meer dingen die ik niet snap. We hadden prachtig uitzicht op het Muiderslot, de plaatselijke hakkenbar. Na een wandelingetje kozen we weer het ruime sop en niet voor de afwas. Na een paar minuten zei Evert: "Ga maar even lekker de boot besturen!" Een verrassend en geweldig idee. Ik weet niets van water, behalve dan dat het meestal behoorlijk nat is, dus heel boeiend.
Ik kreeg een duidelijke uitleg van de te varen route (want je wil natuurlijk niet na een paar uur een bordje zien met erop "Stavanger nog 30 zeemijl") en de navigatie apparatuur, en heb veel geleerd. Ook de uitleg over de rode en groene boeien en de boeien die ondiepte aangeven ten oosten, westen, noorden en zuiden van de boei, geïllustreerd door de driehoeken op de boei was heel boeiend.Aan het eind van de middag nog op het gemak door de haven van Volendam gevaren en dat was ook weer een fantastische beleving, want het was eeuwen geleden dat ik daar voor het laatst geweest ben. Dat was nog in de tijd voor die rook- wetten dus toen hadden ze daar nog geen rookvrije paling rokerijen... Twee weken Hawaï stelt echt niets voor vergeleken met een dag varen met jullie. Mijn geheugen is nog goed, ben alleen even kwijt waar het ligt opgeslagen, maar dit is echt onvergetelijk en denk er nog steeds aan met een paar lekkende ogen. Ik had Evert al verteld dat ik vanaf mijn achtste niet snap waarom ik er ben, maar nu na deze dag met jullie, snap ik het eindelijk. Gelukkig hoef ik nog niet vaarwel te zeggen maar ik wens jullie heel veel welvaart in jullie geluk. Enorm BEDANKT!!
Groetjes van Albert en familie, die het ook beleefd hebben als een fantastische dag en natuurlijk een knuffel voor Joey