Een wreed lot voor Jeroen en zijn naasten.

A.L.S. je moeder ruim 1 jaar geleden overlijdt, A.L.S. daarna de vrouw van je broer plotseling overlijdt en hij achterblijft met twee tienerdochters, en A.L.S. je vriend alleen komt te staan en ook achterblijft met zijn zoon, en A.L.S. je dan zelf op 43 jarige leeftijd getroffen wordt door een agressieve A.L.S. vorm, hoe sterk moet je dan zijn om te besluiten een dag op de Meander te gaan genieten met je alleenstaande vader, broer en vriend en drie jonge kinderen? BERESTERK... en dat zijn ze allemaal! Wat een superdag met Jeroen en wat een stel moedige mensen hebben Evert en Inge vandaag ontmoet. Ze zijn dankbaar dat ze deze dag met hen mochten delen...

Een vaarverslag van de familie kunt u binnenkort hieronder lezen.

Auteur Vaarwens

Het verslag van Roos:

Op 27-08-2012, gingen: Jeroen, Hans, Olivier, Anne, Johan, Tim, Inge, Joey (de scheepshond), Evert en ik varen. We kwamen al vroeg in de ochtend aan (voor sommige iets tè vroeg) en werden hartelijk begroet door Inge en Evert. Het leek alsof we ze al jaren kenden. We voelde ons dan ook gelijk op ons gemak. Eenmaal aan boord was er een prachtig systeem, waarmee Jeroen net zoveel mee kon maken als wij. Ze hadden een eigen rolstoel, lift voor rolstoelen, en een verhoging waarmee Jeroen goed uitzicht had. Aan boord mochten we ook naar beneden, (dat was wel handig, want daar was de wc. ) Toen we eenmaal zaten kregen we allemaal lekkere gebakjes. Die had de bakker die ochtend gebracht. Daarna vertelde Evert over de boot, wat er vroeger allemaal mee was gebeurd, waar hij voor diende, en wat je er allemaal mee kon doen. En toen... Gingen we varen! We gingen langs dorpjes met haventjes. Gelukkig zat het weer mee en konden we naar buiten. Als eerst kwamen we aan in Volendam, we waren al langs een dorpje geweest maar daar meerde we niet aan. In Volendam gingen we op de foto, Evert had natuurlijk al veel foto's gemaakt, maar dit was een foto in een professionele fotoshop, (niet om foto's te bewerken) en gingen we in oer Hollandse klederdracht op de foto. Dat was natuurlijk al een hele leuke foto. Daarna liepen we een beetje rond. Toen we weer terug naar de boot gingen, was daar door Inge een heerlijke lunch voor ons klaar gemaakt. En daarna gingen we weer varen. Oom Jeroen genoot ervan. Nou ja, eigenlijk iedereen, maar oom Jeroen is toch het belangrijkst want het ging om hem! Na nog een stuk gevaren te hebben, en gekletst enzo, gingen we naar de toren van Marken. Daar mag bijna niemand in alleen de man die daar woont (maar dat is logisch) en de koningin. Nou ja, en wij dus ;) we hadden uitleg gekregen en de toren beklommen. Het was al een hele oude toren. Daar was ook een hond. (we zijn alleen vergeten hoe hij heet *bloos* *bloos*) daarna gingen we weer op het schip. We waren al héél lang aan boord, volgens mij al meer dan drie uur. En toe vaarden we nog een stuk, en keerden we weer om. Onderweg hebben: Anne, Tim en ik een spelletje rummikub gedaan, terwijl opa, Olivier, Jeroen, Johan en Inge zaten te genieten van de zon. Uiteindelijk mocht ik ook varen. En daarna Tim ook. Oom Jeroen had erg genoten. Toen gingen we weer van boord af. Het afscheid was wel moeilijk. We hadden oom Jeroen thuis gebracht en gingen zelf ook tevreden naar huis. Het was een dag om nooit te vergeten!
Gemaakt door: Roos Straman. Deze dag was niet mogelijk geweest zonder Evert en Inge. Het is echt heel lief wat hun doen!

Hallo Evert & Inge,
Hartelijk bedankt voor de foto's en lieve woorden op de site. Maar vooral dank voor een onvergetelijke dag. Jullie hebben Jeroen, maar ook ons allemaal, iets indrukwekkends bezorgd. Wat zijn jullie een ongelofelijk lief en zorgzaam stel. En wat zou de wereld een stuk mooier zijn met veel meer van zulke mensen! 
Nogmaals heel erg bedankt en hopelijk gaan jullie nog lang door met dit prachtige project.
Namens ons allen hartelijke groeten .
Hans (vader van Jeroen)