Leo is in de herfst van zijn leven beland. Zijn slechte conditie met hartfalen en andere kwalen laat hem louter nog herinneringen aan vroeger over. Het varen was zijn grootste genoegen, maar ook het werken aan bootjes was zijn grote hobby. Motoren inbouwen, opknappen, varen en alles wat er mee samenhing, gaf hem vreugde. Vandaag hebben zijn kinderen hem verrast met een vaartocht op de Meander V. Evert haalt Leo op van de parkeerplaats met de rolstoel en even later zit hij prinsheerlijk bij hem op de bank achter de stuurstand. De ogen van Leo worden steeds groter en terwijl Evert vertelt over de Meander, droomt Leo al weer van varen in vroeger tijden...
"We gaan een rondje Markermeer doen! Door de Oranjesluizen, Pampus en Muiden...!" Roept Evert.
Er komt een grote glimlach om de mond van Leo: "Laat ik dat nou net gehoopt hebben! We hebben er wel eens rondgevaren en toen kregen we pech bij Pampus. De V snaar brak, maar met de panty van één van de dames kreeg ik de motor weer aan de praat! Het was... "
Leo zijn gedachten zijn al weer op het water en de avonturen flitsen volop door zijn herinneringen. We gaan varen! Trossen los en op dat moment barsten de hemelsluizen open... Het deert Leo niet! Hij zit droog en warm achter het raam en geniet van iedere seconde. Hij krijgt een nieuwe pet van Evert en houdt hem gelijk op! Buiten is het knobbelig en in de bui zit windkracht 7.
"Nu had ik hier niet met mijn bootje moeten zitten!" lacht Leo.
In Muiden is er de lunch en dan varen we terug... met Leo aan het roer... Het is 40 jaren geleden dat hij een stuurwiel van een schip vasthield, maar dit slaat alles! Geconcentreerd vaart hij terug naar Amsterdam en heeft geen tijd voor een babbel.. Hij stuurt nog éénmaal een schip, en wat voor schip!
Dag Leo... geniet van de foto's en de herinneringen die resten aan deze fijne dag op de Meander V...
Auteur Vaarwens.
Met dank aan:
Amsterdam Marina en KNZ&RV te Muiden voor het beschikbaar stellen van de faciliteiten
Vaarvrijwilligers Pam en Kees
Oranjesluizen voor de vlotte bediening
en alle sponsoren die dit mogelijk hebben gemaakt.
Het verslag van dochter Nel:
Verslag vaardag met onze vader Leo op 04-04-2016Het zijn zware tijden voor onze hoogbejaarde vader Leo. Zijn gezondheid laat hem de laatste tijd danig in de steek en daarnaast moet hij ook nog eens het plotselinge overlijden van zijn vriendin verwerken. Gelukkig is er toch een lichtpuntje om naar uit te kijken, want op 4 april mogen we samen met hem een dagje varen met de Stichting Vaarwens! Zijn ogen worden groot, wanneer hem dit verteld wordt en hij veert letterlijk op! Dat alleen al is prachtig om te zien. Hij leeft echt naar de dag toe en spaart te voren zo veel mogelijk energie, om de vaardag volledig te kunnen benutten. Bij de parkeerplaats staat Evert ons al op te wachten met een rolstoel om Pa als een vorst aan boord te halen. Prima geregeld is dat. Het lijkt of we elkaar al jaren kennen, zo gemoedelijk en vrolijk is de sfeer. Wanneer Evert vertelt waar we naar toe gaan varen breekt er een hele grote glimlach door op het gezicht van Pa. “Naar Muiden”, varen langs Pampus! Daar hebben we mooie herinneringen aan! Zo’n kleine 50 jaar geleden hebben wij als gezin een aantal jaar mogen varen met “de Zwerver”, een motorkruiser, die Pa had opgeknapt voor zijn baas. Wat hebben we daarvan genoten, samen met familie en vrienden. Al die mooie herinneringen komen weer boven. Hoe serieus Pa het varen nam. Hij had de Enkhuizer Almanak goed bestudeerd en zijn bemanning moest alles volgens de regels doen. Die bemanning bestond voornamelijk uit mijn zus Hanneke, want ik zat samen met mijn moeder in het vooronder, als het spannend werd. Groot was de triomf en trots van Pa wanneer hij in de sluis een complimentje kreeg van de sluiswachter over zijn bemanning! Pa geniet met volle teugen. Hij heeft zelfs blosjes op zijn wangen. Juist wanneer Pam, vaarvrijwilliger Kees en ik bedenken dat het misschien wel verstandig is voor Pa, om eventjes op de bank te gaan liggen om te rusten, bedenkt Evert iets veel beters: Pa mag een tijdje aan het roer! Dat laat hij zich geen twee keer zeggen, weg is de slaap en vermoeidheid! Alsof het gisteren was, dat hij aan het roer van de Zwerver zat, houdt hij koers. Prachtig.
Moe, geëmotioneerd, maar ook intens blij en dankbaar nemen we aan het einde van de dag afscheid van elkaar. Lieve mensen ontzettend bedankt dat jullie het mogelijk hebben gemaakt om samen met onze vader nog zo’n mooie herinnering te maken. Deze dag was onbetaalbaar, jullie zijn toppers. Hartelijke groet namens Pa, Hanneke, Kees en Roel,
Nel van der Linden . Ps. Evert, ik val met een glimlach op mijn gezicht in slaap, sinds ik in je boek ben begonnen!
