Onze Schepper verraste ons daarna met een prachtige tocht door het Reitdiep. Het was absoluut windstil weer en we kregen een super zonsopkomst.

Na flink door te hebben gevaren kwamen we om 17.00 uur aan in Grou, waar al veel ijsgang was in het Pikmeer. Daar zijn we vlak bij de vaargeul blijven liggen, maar de volgende morgen zaten we na de flinke nachtvorst weer vast in het ijs.

Na wat breekwerk kwamen we in open water, maar op het Sneekermeer had de Oostenwind al het ijs naar de uitgang geblazen en was gaan kruien. Behoedzaam gingen we door het dikke pakijs en het hele schip dreunde van de brokken in de schroef en het knallende ijs tegen de romp. Een angstaanjagende herrie, maar jah… we moesten er wel door! In Lemmer werden we vlot geschut, en bij collega schippers informeerden we naar de ijsgang op het IJsselmeer en bij Lelystad. Er bleek redelijke ijsgang buiten de sluis en ook bij Lelystad, maar op het IJsselmeer was langs de dijk alle ijs weggeblazen naar de westkant. Via de marifoon hoorden we van de centrale meldpost ook dat er flinke ijsgang was aan de westzijde en bij Enkhuizen gold een vaarverbod voor kleine schepen.Toen we uit de sluis kwamen bleek het IJsselmeer dicht te zitten tot aan de Rotterdamse hoek.

Gelukkig kwam een vrachtschip naar binnen varen zodat we door zijn gemaakte vaargeul naar open water konden komen. Het ijs sloot zich echter snel en na 5 minuten zaten we er middenin. Er leek geen eind aan te komen en de Meander ploegde zich dapper door het pakijs terwijl hevige dreunen en knallen door het schip gingen. Nu zitten we echt in het ijs en ik weet zeker dat er geen spatje verf meer op de romp zal zitten als we in Amsterdam aankomen. Als we éénmaal op ijsvrij water zijn zetten we de sokken er in en varen met 10 knopen langs Urk naar Lelystad. Daar aangekomen blijkt de ijsgang mee te vallen en we kunnen met twee grote beroepsschepen schutten. Eigenlijk hebben we het wel gehad, maar het gaat zo lekker dat we besluiten door te varen naar Amsterdam. Dik twee uren later komen we aan bij de Oranjesluizen, waar we om 16.00 uur doorheen zijn. Een telefoontje met de Oosterdoksbrug was het sein om er nog een eindspurt in te zetten. Om half 5 gaan de bruggen dicht en als we opschoten konden we nog bij de Kromhoutwerf aankomen. Alles verliep super vlot, en tegen vijven lagen we bij Pam en Dik voor de deur, waar we vermoeid maar gelukkig in een “warm bad” terecht kwamen.

Toen de Meander vast lag ben ik de romp gaan inspecteren, en ik durfde amper te kijken. Het bleek echter dat er niet één spatje verf van de romp was afgegaan door de ijsgang!!! Ook is maar weer bewezen, dat de voortstuwing met schroeven een voordeel heeft tegenover de originele Jet aandrijving tijdens ijsgang. De jets waren allang vast komen te zitten door het binnenzuigen van ijs! Ik ben blij, trots en gelukkig dat we ter plekke zijn en kunnen invriezen als dat zal gebeuren, om de komende maanden op Kromhoutwerf te passen.

We hebben in twee dagen, 16 uren gevaren en in totaal 193 kilometer afgelegd!

Inge haar broer Jan zei: “Tja, die kerstkaart van jullie! IJsbreken stond er toch???  Jawel ijsbreken……………….we zijn alvast maar begonnen.