De vaarwens van Carla.

Via het aanmeldformulier kwam de aanvraag van Carla binnen. Ze is 58 jaar jong en is getroffen door alvleesklierkanker:

"Carla zou graag nog één keer willen genieten van het water om haar heen. Ze wilde in eerste instantie naar Zoutelande maar toen ze van de Stichting Vaarwens hoorde wist ze het meteen... nog een keer lekker een dagje varen !
Indien het mogelijk is zou ze het heel erg fijn vinden als het z.s.m. zou kunnen plaatsvinden, dit mede gezien het feit dat ze zich nu nog redelijk goed voelt!"

Vandaag heeft Carla ondanks het slechte weer gevaren en genoten van alles om haar heen, en Carla niet alleen. Het was een heerlijk samenzijn met haar zussen en de medewerkers van de SAW.
Lees ook het prachtige verslag van SAW vrijwilliger Jan van Geffen onderaan de pagina...

Auteur vaarwens.

KNZ&RV te Muiden voor het beschikbaar stellen van de faciliteiten
en de Stichting Ambulancewens voor het vervoer.

Het verslag van Stichting Ambulance Wens vrijwilliger Jan van Geffen:

Iedere wens met de Stichting Ambulance Wens Nederland is bijzonder en iedere wens is uniek. Maar soms heb je er wensen bij zitten dat gewoon alles klopt en mooi op zijn plaats valt. Vandaag was zo'n dag en deze wens was zo'n wens ( op het weer na dan)
Vandaag had ik het genoegen om met de saw een patiënt op te halen namens de Stichting Vaarwens . ( als deze stichting vervoer en verpleging nodig heeft voor een vaargast dan schakelen ze de saw in ) Vandaag was de wenspatiënt niet zomaar een patiënt maar was het Carla, een van de gasten op het Hospice waar ik werk.
De wens was bijna 2 weken geleden al gepland, ik stond beschikbaar en had aangegeven wel mee te willen gaan en zo geschiedde ook. Vanaf toen is de wens eigenlijk al begonnen, er werd vanaf toen al toegeleefd naar 26 april 2013 . Er werd naar toegeleefd met een dubbel gevoel, Carla zou een geweldige dag hebben samen met haar zussen maar hoe zou het gaan met haar ( broze ) gezondheid, je verblijft nu eenmaal niet voor niets op een hospice en je weet niet wat er nog allemaal kan gebeuren met je lijf en je weet vooraf niet of alles wel goed gaat op die dag. Wat ik er van begreep vond Carla het een prettig idee dat er een verpleegkundige van het hospice mee ging om voor haar te zorgen tijdens deze wens.
Vanmorgen was het dan eindelijk zo ver, veel te vroeg op Hospice RSZK Merefelt aangekomen eerst wachten op Arie, de chauffeur van vandaag, ik kon hem nog niet, maar dat heb je met bijna 200 vrijwilligers nu eenmaal. Maar we zijn allemaal uit hetzelfde hout gesneden en het klikt eigenlijk altijd. Toen op naar het hospice, loop je als vrijwilliger in een hele andere functie door "je eigen " zorgcentrum heen.
Ik hoefde natuurlijk geen kennis te maken maar Arie nog wel. De rit richting Muiden ging voor mijn gevoel best snel, achterin werd nog steeds naar de vaartocht toegeleefd en voorin werden ervaringen uitgewisseld over andere wensen en ervaringen uit het beroepsmatige leven ( ook dat zijn leuke kanten van het "werken " voor de saw ) . Eenmaal aangekomen in Muiden volgde de kennismaking met Evert en Inge en het was alsof ik ze vorige week nog had gezien ( was dit keer ook zo ). Bij mij was de klik er al maar ook bij Arie en Carla en haar zussen was dit meteen het geval. Carla kreeg een glimlach die de rest van de wens op haar gezicht is blijven staan. Het was geen mooi weer maar wij hadden onze eigen zon in huis. Als evert begint te vertellen dan stopt niets of niemand hem nog en de zussen van Carla en zij zelf ook absorbeerde al de verhalen als een soort van spons. En wat is het dan mooi om zowel de patiënt als de familie te zien genieten, het leken eigenlijk wel 3 wensen in 1.
Achter het centraal station aan gekomen was het een en al bedrijvigheid, zowel op als om het water, je krijgt bijna het gevoel dat er volgende week iets groots staat te gebeuren.
Zoals het met leuke en mooie dingen altijd gaat ging het deze keer ook en voordat we het wisten lagen we met z'n allen voor Pampus . Dit is namelijk een heel klein eiland waar je langs komt als je via de Oranjesluizen Amsterdam weer verlaat.
Via het ingenieuze systeem wat Evert zelf bedacht heeft werd Carla met de brancard weer vakkundig aan vaste wal gebracht en volgde er een warm en hartelijk en emotioneel afscheid.
De terugreis richting het Veldhovense verliep in redelijke stilte, tenminste achterin de ambulance. De 2 mannen voorin hadden nog gesprekstof tot aan Rotterdam, ware het niet dat ik deze wens de luxe had om na afloop binnen 5 minuten thuis te kunnen zijn. De chauffeur ( Arie ) zit op dit moment nog in de auto of is net huis...
Het was een mooie wens met een fijne "patiënt" en fijne familie en over Evert en Inge.... er is vandaag het een en ander uitgedeeld in de naam van onze majesteit, ik dacht even dat ze twee mensen vergeten waren...!
Jan.