Rob vaart, lacht, geniet en vergeet...

Rob is getroffen door A.L.S. en is blij met ieder uitje dat hem even niet doet denken aan zijn slopende ziekte. Hij is dol op water en op varen. Vandaag kreeg Rob de kans om ècht te varen met een heus schip. Kijk naar de glimlach op het gezicht en zie hoe Rob samen met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen een dag er helemaal uit is... Vaarwel Rob!

In afwachting van het verslag van Rob zijn dochter, plaatsen we alvast wat fotomateriaal.

Auteur Vaarwens

Met dank aan:
Marina Monnickendam voor de gastvrijheid.
Bakker Gutter voor de catering.
Havendienst Volendam voor de gastvrijheid.

Het verslag van dochter Marianne:

Vrijdag 7 juni.

Mijn vader had er lang naar uitgekeken. We waren te gast aan boord van de Meander van Stichting Vaarwens.

Bij mijn vader is in februari 2012 ALS geconstateerd, waardoor hij vanaf april 2012 nachtbeademing thuis heeft en overdag ook minimaal een uurtje aan de beademing slaapt. Veel daguitstapjes zitten er in verband met deze beademing dus niet in, vandaar dat hij zo uitkeek naar deze speciale dag die hij samen met zijn vrouw (mijn moeder), mij (zijn dochter), mijn man en onze twee kinderen en het sedert jarenlang hecht mijn ouders bevriend echtpaar Emmy en Gerard wilde doorbrengen. Toen we in Monnickendam aankwamen werden we opgewacht door Evert, die op de fiets richting het parkeerterrein kwam en meedeelde dat de auto waarin mijn vader zat door kon rijden naar de haven, zodat hij dat stuk niet hoefde te lopen. Inge was helaas verhinderd, maar Evert had voor vervanging gezorgd in de persoon van vaarvrijwilligers Marc Siedenburg. Eenmaal op het schip, ging mijn vader Rob meteen voorin zitten bij Evert, zodat hij een mooi zicht over het water had tijdens het varen. Je zag meteen dat hij genoot! We werden verwelkomd met een overheerlijk gebakje, waar we van gesmuld hebben. Zelfs aan mijn dochtertje was gedacht! Top! Sinds zijn diagnose ALS en de verminderde kracht in zijn handen, mag hij uit veiligheidsoverwegingen geen auto meer rijden. Dit valt mijn vader zwaar, maar het besturen van de boot vond hij dus geweldig. Eindelijk zat hij weer eens achter een stuur. Gelukkig was het heerlijk weer en konden we ook nog aan dek zitten. We zijn langs wat leuke dorpjes gevaren en in Volendam zijn we aangemeerd, waar we samen met mijn vader een stukje gewandeld hebben. Bij terugkomst op de boot, hadden Evert en Mark een overheerlijk lunch verzorgd voor ons. Mijn vader heeft zijn speciale voeding gegeten en we hebben genoten en gebabbeld. Daarna zijn we weer verder gevaren en heeft Evert mijn vader zelfs een tijdje achter het stuur laten zitten. Je zag meteen hoe mijn vader hier van genoot. Sinds zijn diagnose ALS en de verminderde kracht in zijn handen, mag hij uit veiligheidsoverwegingen geen auto meer rijden. Dit valt mijn vader zwaar, maar het besturen van de boot vond hij dus geweldig. Eindelijk zat hij weer eens achter een stuur. Wij zelf werden wat zenuwachtig als hij te dichtbij zeilers kwam, maar we hebben hier een hoop om gelachen en genoten.
Evert en Marc (en natuurlijk ook Inge), nogmaals hartelijk dank voor jullie gastvrijheid en het feit dat jullie mijn vader (en ons) een onvergetelijke dag hebben bezorgd. Het is een herinnering die we nog lang met ons mee zullen dragen. Het enkele feit dat mijn vader de gehele dag geen beademing nodig had (ondanks dat we de apparatuur bij ons hadden) zegt wel genoeg over het feit hoe hij deze dag ervaren heeft...
Marianne.