Harde wind en regen brengen gezelligheid voor Nol.

Nol heeft het niet getroffen... Nog maar amper met pensioen wordt hij getroffen door diverse lichamelijke klachten met uiteindelijk als klap op de vuurpijl de diagnose kanker...Met een zieke vrouw thuis, geen gunstig vooruitzicht. Nol stort zich op de alternatieve geneeskunst. De artsen gaven hem nog enkele maanden, maar nu een paar jaren later is hij er nog. De ziekte wint echter steeds terrein, maar Nol vecht verbitterd door. Vandaag mocht hij met de Meander mee. Samen met zijn zoon en kleinzoon komt hij in triest weer aan boord van de Meander V. Evert verontschuldigt zich, maar al snel zit de stemming er in. Koffie, koek, verhalen, varen, wind, golven, dikke buien... het zijn de elementen waar iedereen van geniet. Joke en Marc zijn mee... iedereen vindt een oor en dat blijkt heel belangrijk. Zelfs de kleine Stefan vindt aansluiting met Joke en iedereen voelt zich thuis op de Meander V. De buien teisteren onafgebroken het schip terwijl golven tegen de romp beuken... een flits en direct daarop een enorme donderslag... "Die was vlakbij!!" roept Stefan. Heerlijk, het gevecht met de elementen terwijl hij zich veilig voelt op het stoere schip. Stefan stuurt, Nol en zijn zoon sturen en de dag glijdt langzaam voorbij... Tijdens een hoosbui nemen we onder een paraplu afscheid bij de auto. Nol's zoon klampt Evert aan...: "Dank je man! Mijn hart liep vol. Ik heb in geen tijden mijn vader een hele dag zien lachten... Dit doet me goed!"
Dag Nol... sterkte met de strijd.

Auteur vaarwens.

Met dank aan:
Marina Monnickendam voor de gastvrijheid.
Havendienst Volendam voor de gastvrijheid.
Bakker Gutter voor de catering.
Marc en Joke, vaarvrijwilligers.