Tussen de stormdepressies door...

Het wordt de eerste vaardag van 2015 voor ex marineman George. Hij lijdt aan long CA en verblijft in een hospice.

De Meander ligt in Volendam en en Evert en Inge zijn nog druk met het voorbereiding van het komende vaarseizoen. Het schip krijgt een nieuwe tent over de hele kuip bij zeilmakerij Jan Schokker en het is al een week lang stormweer, als we de vaarwens van George binnenkrijgen. We plannen de dag gewoon en zien wel wat het word. Gisteren woei de stront nog van de dijk en vandaag gaat de wind er helemaal uit. Als de ambulance van de SAW op de haven aan komt, regent het pijpenstelen. George wil als voormalig marineman nog graag een keertje slingeren. Helaas... de Meander haar bakboord motor werd oververhit, zodat we niet konden "bobken en beuken" zoals Geaorge graag wilde. Ach... het was ook nog maar windje 4 en de Meander scharrelde lekker deinend langs het Paard van Marken. Meer moest ook niet, want George is niet zo sterk meer. Hij geniet van het schip, de grommende motoren en de gezelligheid aan boord. Het was een mooi afscheid van zijn zo geliefde water... en aan het einde van de vaardag komt de zon ook nog even door. De eerste vaardag van 2015 was een mooie dag.

Vaarwel George, behouden vaart!
Auteur Vaarwens

Met dank aan:
Stichting Ambulance Wens voor het vervoer
Zeilmakerij Schokker en Haven Volendam voor de gastvrijheid
Vaarvrijwilligster Alice voor de hulp

Het verslag van dochter Miranda:

4 December 2014 was het zover:

Pa wordt vanuit het ziekenhuis naar het Hospice Roosdonck in de Roosendaal gebracht. In mijn ogen is dit de laatste keer dat jij de buitenlucht ruikt.
De longkanker heeft zich verspreid naar de lever , lymfklieren en botten. Alles is pijnlijk, vooral beweging. De verpleging vraagt pa enkele malen wat zijn laatste wens zou kunnen zijn. "Beuken en bonken" was zijn antwoord! Hij is dan ook een marine man in hart en nieren.
Via een brochure van Stichting Vaarwens, dat 2 jaar geleden naar het hospice email verzonden was, kom ik 6 januari in contact met Inge de Graaf. Zij kan mij eigenlijk op dit moment niet helpen. Het schip ligt binnen voor een nieuw achterdekzeil. Zij verwijst mij weer door naar Stichting Ambulancewens in Rhoon. Inge denkt dat SAW mij beter op weg kan helpen. Via het internet vul ik een formuliertje in en met 1 klik is deze bij hun. Heerlijk dat alles een keertje lekker makkelijk gaat. De volgende dag heb ik al SAW aan de telefoon. Zij zullen hun best doen om iets te doen voor pa. Hoe klein het wereldje van de vrijwilligers is blijkt als er dezelfde avond terug gebeld word met de mededeling dinsdag 13 januari kan pa vanuit Volendam met de Meander V gaan varen op het IJsselmeer. Dat is wel heel snel. Ik kan het bijna niet vatten. Wat is het toch geweldig dat de Stichtingen mij alle werk uit handen heeft genomen. Alles word tot in de puntje georganiseerd.
De hele week keek pa er zo naar uit. Maar jonge jonge wat een weersverwachting. Met WZW 7 tot 8 kon pa echt wel gaan Beuken en Bonken.
Thijs en Karin van Stichting Ambulance wens staan voor de deur. Zij stellen zich voor en stellen pa gerust dat hij in goede handen is. We rijden om 9 uur uit Roosendaal weg in verschrikkelijk triest weer. Wat een regen en wind. 2 uur en 20 minuten later komen we eindelijk in Volendam aan. Veel minder wind maar nog steeds giet het pijpenstelen. Gelukkig is Thijs een sterke vent want voeten eerst naar benden, over de planken naar de boot toe op een smalle brancard, vergt toch wel een beetje spierballen. Evert Stel de schipper weet van wanten en nog voor pa zich meer zorgen maakt staat hij op het achterdek. Maandag is met man en macht aan de kuiptent gewerkt, zodat er voor de wens uitgevaren kan worden. Met behulp van een trap lift staat pa zo in het kajuit met zijn brancard.
Alice, het schippersmaatje voor vandaag gooit samen met Thijs en mijn broer Mike de trossen los. Nu gaat het gebeuren. Pa glundert bij het idee alleen al. Evert vaart rustig de haven uit omdat het daar niet al te diep is. Zodra hij de handel aanraakt om vaart te meerderen horen we een ongelooflijke gepiep. Dit kan toch niet waar zijn??? Motor raakt over verhit. Mike springt in de motor ruimte en ontdekt dat er een scheur in het spruitstuk is. De koelvloeistof spuit eruit. Daag 2 keer 500 pk , daag beuken en bonken , daag 21 knopen. We tuffen met een gangetje van amper 7 knopen vanuit Volendam door naar Monnickendam. Daar meren we aan voor een heerlijke lunch aan boord. Daar komen we ook tot de ontdekking dat de koffiezet apparaat ook kapot is. Murphy's Law lachen we nog met zijn allen! Dan maar thee drinken.
Evert verteld smakelijke verhalen over zijn vaarten samen met Inge en hoeveel plezier zij samen beleven aan het doen uitkomen van vaarwensen. We varen een rondje IJsselmeer nog steeds in de stromende regen. Maar dat mag de pret niet drukken. Pa geniet en daar gaat het om. Tegen 15:00 op de terugweg , zien we waarachtig een zonnetje doorbreken boven Volendam. Evert heeft inmiddels contact met Volvo i.v.m de kapotte motor. Zij sponsoren hem 6 manuren voor het herstel. Wat geweldig dat het zo snel geregeld kan worden. Zo kan de volgende wens in iedere geval volledig uitkomen.
Om 16:00 meren we weer aan waar we door Inge opgewacht worden. We wisselen nog even adressen uit want we willen natuurlijk alle foto's van elkaar zien. Pa geniet nog steeds. Evert schud hem de hand en verteld hem dat hij het wel jammer dat er niet gebeukt en gebonkt is. "Geeft niks", zegt pa, "dan kom ik toch gewoon volgende week terug als het schip gemaakt is!" Heerlijk toch zo een positieve instelling!!
Evert , Inge en Alice van Stichting Vaarwens , Thijs en Karin van Stichting Ambulancewens allemaal bedankt voor jullie tijd en inzet. Pa geniet nog steeds als hij eraan denkt.
Veel dank en groetjes, Miranda Koop, dochter van George van Rijswijk.