Henri wordt al op 18 jarige leeftijd gediagnosticeerd met goedaardige tumoren in zijn lichaam, de z.g. 'wekedelenkanker'. Een tumor in zijn gezicht werd verwijderd, maar hij verloor daardoor een gedeelte van zijn gehoor, werd gedeeltelijk verlamd aan zijn gezicht en de linkerarm. Henri ging sporten en bouwde door de jaren heen een carrière op als bodybuilder. Sjouwen met gewichten, trainen, oefenen, niets was hem teveel om zijn sport uit te oefenen. Thuis staat de kast vol met bekers en andere prijzen.. Dan krijgt Henri enkele jaren geleden pijnklachten onderin de buik. De kanker was terug...

Nu ligt hij op 39 jarige leeftijd in een hospice en zijn stoere sterke 'Sylvester Stallone' lichaam is getransformeerd naar een zwak mens. Hij wil er nog graag een keertje met zijn vrouw en dochter uit. Varen! Geweldig!

Maandagmorgen 30-5... het is weer eens zo ver. De wereld is grijs en het waait snoeihard uit de verkeerde hoek. De weerberichten voorspelen wolkbreuken, onweer, hagel, windstoten en wat al niet meer... "Misschien wordt het vandaag nog wel weer wit!" roept Evert geërgerd tegen Inge, die het schip klaar maakt voor de vaardag.

De telefoon gaat... : "Ze komen later Inge. De ambulance staat in de file...! Kan er ook nog wel bij!"

Evert is not amused... Hij wil Henri een mooie lange vaardag schenken en het gaat hem niet naar de zin. Met een uur vertraging komt de gele ambulance het terrein van de KNZ&RV oprijden. Even later maken we kennis met de moedige topsporter die thuis de kast vol bekers heeft staan, maar van de kanker niet kon winnen. Moe en mager lig hij gelaten op de brancard, maar als hij even later de Meander V ziet liggen, worden de ogen groot. Dan gaat hij op de brancardlift die hem naar boven de stuurhut in brengt.

"Welkom in ons huis!" roept Evert. Het besef dringt langzaam door in de met morfine benevelde sportman en hij lacht; "Dat meen je niet...!"

"Yep... we wonen hier en vandaag ga je de hele dag varen met onze gemotoriseerde drijvende woning!" grapt Evert.

De brancard wordt comfortabel voor het raam gezet en Inge serveert koffie en koek. Zodra de trossen los gaan en de Meander V dapper door de korte venijnige golven stuitert, dringt het besef van het vrije varen bij Henri binnen. Met een grote glimlach absorbeert hij alles wat hem geboden wordt. Zijn 11 jarige dochter zit op het voordek en wordt kletsnat van het overkomende buiswater. Iedereen heeft plezier in deze comfortabele pretparkattractie en vergeet waarom we vandaag samen zijn...

"Mooizo!" denkt Evert en hij geeft nog een tandje extra gas bij om het spektakel te vergroten...

Na de lunch heeft Henri zoveel energie gekregen, dat hij van de brancard wil en bij Evert op de bank wil zitten. Daar is de vechter vandaag niet meer weg geweest totdat we terug in de haven zijn. Het doet echter pijn om te zien dat iemand die enige jaren geleden nog loodzware gewichten boven zich kon drukken, nu met hulp van Inge een glas frisdrank aan zijn mond moet krijgen. Ellendige kanker... je bent een sloper! Laten we hopen dat we jou op korte termijn om zeep kunnen helpen! Je hebt genoeg genomen!!

Auteur Vaarwens

RTV Oost maakte een aangrijpende reportage: http://www.rtvoost.nl/verhalen/default.aspx?nid=238081&cat=889