Er komt een wens binnen bij de SAW, hij is van Lex. Lex ligt in het hospice en is op 58 jarige leeftijd getroffen door kanker. Begin april was er nog geen vuiltje aan de lucht, en nu is het leven ineens kort en eindig... Hij heeft gezien dat hij nog een keer kan varen en dat hij met de Stichting Ambulance Wens aan boord gebracht kan worden. Door korte communicatie is de wens in no time gepland, maar even leek het er op dat Lex de dag niet zou halen... Toch ging hij samen met zijn partner Alice vandaag nog éénmaal het water op...

Lex was een man van het water, viste veel en wist het ook heerlijk te bereiden, want hij was een goede kok. Het water geeft hem vele herinneringen en het besef dat de vaardag van vandaag zijn laatste uitje is, maakt veel emoties los voor hem, zijn partner, maar ook voor de bemanning aan boord.

"Volendam... man... we liepen 25 kilometer rond deze Gouwzee en genoten van het gebied...!" roept Lex bij het zien van bekende horizons.

Als de Meander in een dikke bui Volendam binnenschiet, oppert Evert de mogelijkheid om nog een fotoshoot in klederdracht te maken.

"Mijn vader heeft in zijn laatste dagen allemaal dingen gedaan die hij nooit deed... Laat ik dat nou ook eens doen!" lacht Lex.

We helpen de moegestreden - eens boom van een vent - in de rolstoel en brengen hem met zijn lieve Alice naar de fotograaf.

Het was een emotioneel gebeuren, maar het leverde een prachtige herinnering in gedachten en op fotopapier...

We gaan weer varen en onze Schepper is Lex welgezind... Hij laat hem prachtige panorama's en weidse vergezichten zien en met zijn schitterende zonlicht dat Hij over het water laat stralen, maakt Hij van een trieste dag een levendig schouwspel.

We praten over geloof, over het leven, over afscheid en over hierna...

"Vaarwel Evert... Ik zal bij het hekje staan en je verwelkomen als het jouw tijd is!" fluistert Lex als de twee innig afscheid nemen...

Dag lieve Lex, onze lieve heer beloofde ons geen kalme reis, maar wel een behouden thuiskomst!