Het regent pijpenstelen als Evert wakker wordt: "Bah... shit... is het nou nooit es afgelopen!" moppert hij terwijl hij zich aankleedt. Even later maakt hij samen met Inge het schip klaar voor de vaarwens van vandaag. We krijgen Jan aan boord met zijn gezinnetje... Hij lijdt aan ALS en zit inmiddels in een elektrische rolstoel. Enkele weken terug was zijn zus Wil mee, die ook aan ALS lijdt (vaarwens 382). Na onderzoek blijkt dat de ziekte in deze familie erfelijk is... Pfff... dat is even slikken!

Evert staat rond half tien bij de havenmeesters Paul en IJsbrand in het havenkantoor te kletsen terwijl het buiten giet. "Hoe laat komen ze?" vraagt IJsbrand? "Half elf meestal!"antwoordt Evert. "Nou... daar rijdt een rolstoeltaxi... ik denk dat ze er al zijn!" lacht IJsbrand.

Evert spurt naar het andere eind van de haven en ontmoet Jan en zijn echtgenote: "Zo... jullie hebben er zin in!" lacht hij het echtpaar toe.

Jan is volledig verlamd, maar het hoofd kan hij nog bewegen, evenals zijn mond. "Ik bestuur de elektrische rolstoel met mijn hoofd Evert, dus ik moet even geconcentreerd over dat steigertje, want ik heb het niet meer zo op zwemmen...!" lacht Jan hem toe. Wat een humor heeft deze man in zijn situatie. Bij Evert vloeit een golf van respect door zijn aderen en even later reist Jan behendig - met zijn hoofd in een beugeltje sturend - de logge rolstoel over het smalle steigertje naar de Meander V. Daar brandt de kuipkachel en Jan nestelt zich in bij het warme vuurtje.

"Maak je maar niet druk om het weer hoor... Ik geniet nu al!" zegt Jan tegen Evert nadat die zich verontschuldigd heeft over de erbarmelijke weersomstandigheden. "Hier is een kachel en ik zit droog... wat wil een mens nog meer op zijn uitje!"

Evert en vaarvrijwilligster Ada hebben direct diepe bewondering voor de positiviteit deze man in zijn uitzichtloze situatie!

De kinderen en kleindochter komen aan boord en er is koffie, koek, klets en gezelligheid... De trossen gaan los en even later wordt het droog... De zon glimpt achter de wolken weg, mooie vergezichten, Pampus, schepen, sluizen, Amsterdam, water, maar ook het innig samen delen van dit alles bij een goed gesprek, grappen en grollen, genieten van de jongste van het gezelschap. Ook een traan, een emotie en een woord van bezorgdheid over het verloop van deze ziekte die de hele familie teistert was aanwezig... alles kon en mocht er zijn!

Sterkte lief gezin, we zullen nog vaak aan jullie denken!

Auteur Vaarwens.

Met dank aan:

KNZ&RV te Muiden en Amsterdam Marina voor het beschikbaar stellen van de faciliteiten.

Vaarvrijwilligster Ada

Oranjesluizen voor de vlotte bediening

en alle sponsoren die dit mogelijk hebben gemaakt.