Stel dat je handig genoeg bent om een eigen zeiljacht van hout te bouwen, stel dat je van water wind en zeilen houdt, stel dat je in je slaap overvallen wordt door een beroerte en de hele bliksemse bende valt uit, stel dat je vanaf die dag hulpbehoevend bent en gekluisterd aan de rolstoel, stel dat je dan geen zin meer in het leven hebt maar nog niet mag gaan... en dan ontmoet je een Stel, die je een dag mee wil nemen om nog éénmaal te varen...

Rob is meubelmaker, scheepstimmerman, stoffeerder, bootjesgek... Hij bouwt in de garage zijn eigen houten Waarschip, maar zijn oog was groter dan de deur... het schip kan er niet uit! Een kraan en wat breekwerk biedt soelaas en Rob vaart samen met zijn vrouw enkele jaren met zijn eigengebouwd zeilschip! Hoe trots kun je zijn?

Evert weet het... Hij bouwde meerdere schepen en voelt Rob zijn gedrevenheid feilloos aan. De twee delen hun passie voor de watersport, al gaat het veelal in eenrichtingverkeer... Rob heeft namelijk afasie overgehouden aan zijn beroerte en daarnaast lijdt hij aan tal van aandoeningen. Hij staat er niet best voor, maar toch geniet hij vandaag met volle teugen van de Meander, van het water, van zeiljachten die er met dit mooie weer in overvloed rondscharrelen en van Evert zijn anekdotes en belevenissen. Af en toe schaterlacht Rob om de avonturen die voorbij komen en zijn naasten genieten mee... Het is lang geleden dat Rob zo heeft gelachen, genoten en geleefd...

Als de dag voorbij is, gaat Rob huiswaarts met een paarhonderd foto’s van de dag, een hoofd vol herinneringen en een ziel vol onzekerheid!

“Zal ik... of zal ik nog even wachten?”