Vaarwens 485 op 6-6-2017
Een stormdag voor een zieke zeeman...
Als je altijd een vrij leven als zeeman hebt gehad, en als je dan ruim voor je 40ste wordt getroffen door een zeldzame ziekte (aftakelende progressieve spierdystrofie) en op een kamertje komt te zitten zonder letterlijk en figuurlijk uitzicht, dan word je wereld erg klein. Zeeman en vrijbuiter Gerard zit al 15 jaar in deze situatie en in zijn huidige 53ste levensjaar is de situatie uitzichtloos, eenzaam en ontmoedigend. Hij heeft veel pijn en krampen waartegen medicatie nauwelijks helpt en hij heeft onderhand zijn plan getrokken... Hij zou echter dolgraag nog eenmaal varen en wordt getipt over de mogelijkheden van Vaarwens. Dat ziet Gerard wel zitten!
Er is stormweer in aantocht. Voor de Meander V en haar bemanning geen probleem want ze is er op gebouwd, maar het is de Gouwzee die Evert zorgen baart! Die waait met een dikke zuidwester helemaal leeg en dan liggen de jachthavens nagenoeg droog. De Meander V ligt normaliter al met haar buik in de modder, maar als daar nog ruim een halve meter vanaf gaat, dan wordt het wel erg krap...
Gerard wordt met de SAW uit Roosendaal (bij Bergen op Zoom) gehaald en begint aan een lange rit. Onderweg is hij stil, heeft pijn en vraagt zich af waaraan hij is begonnen... Na de reis komt de ambulance aan in Jachthaven Waterland waar Evert en vaarvrijwilligster Alice klaar staan om het gezelschap te ontvangen. De wind giert door de masten als de deuren van de ambulance open gaan en Evert moet zijn stem verheffen om Gerard te verwelkomen. We zien het meteen... Gerard heeft pijn en kronkelt op de brancard om een ontwijkende houding te vinden! We brengen hem snel tussen twee buien door aan boord en waaien bijna met de hoge brancard van de steiger.
“Hiermee gaan we varen Gerard... dit is ons huis!” roept Evert. “Dat ga je niet menen! Wát een mooi schip man!!” lacht Gerard, die plotseling een stralende lach op zijn gezicht krijgt. We scharrelen even later de Gouwzee op en maken korte rondjes door enkele havens, want de Meander V waait als een blaas door de krappe havenkommetjes. Gerard is ondertussen van de brancard geklommen en zit zich bij Evert te vergapen aan de helemaal zelfgebouwde Meander V. “Man... wat vaart dat schip mooi, en we merken helemaal niets van die storm!” lacht Gerard. Evert wijst lachend op de windmeter die op dat moment ruim 50 knopen aangeeft. “De stabilisatoren doen hun werk Gerard... anders was het nu net een pretpark attractie!” antwoordt Evert trots als we met de golven dwars in Volendam binnenlopen. We lunchen in de beschutte kuiptent en Gerard geniet van storm, regen en de elementen van de natuur. Hij begint te ontdooien, te praten, te leven... Ondertussen waait de Gouwzee leeg en Evert vraagt of Gerard een tandenborstel heeft meegenomen. Hij is namelijk bang straks de haven van Monnickendam niet meer in te kunnen als water nog verder zakt. Gerard lacht en wil direct wel inschepen...
We besluiten de dag wat in te korten en varen nog even buitendijks, waar het flink waait een korte venijnige golven staan. Gerard ligt op de brancard te mijmeren over vroegere zeereizen en ontspant. Als we Monnickendam weer binnenlopen, ziet Evert dat er al een halve meter water weg is. “Het is hier ook al eb!” roept hij als hij de Meander V aan hoger wal tegen de kade probeert te manoeuvreren. Het schip graaft door de modder en braakt zwarte rook terwijl Alice met alle kracht tracht een lijn op de voorbolder te krijgen. Het mislukt en we doen de exercitie opnieuw. Nu maken we eerst achter vast en uiteindelijk lukt het voor de wal te komen.
“We hadden geen uurtje later terug moeten komen,” mompelt Evert, “dan was het niet meer gelukt!” “Had ik niet erg gevonden...” glimlacht Gerard moe maar voldaan. Hij had wel willen blijven, maar zijn lichaam niet! Dat geeft aan dat het mooi geweest is... In de ambulance nemen we afscheid van een uitgeputte maar glunderende zeeman, die vandaag zijn kamertje verruilde voor een stuurhut, al was het maar voor even...
Sterkte lieve Gerard,
Auteur Vaarwens
Met dank aan: Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en verpleging
Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bakker Gutter en slagerij Spronk voor de gesponsorde catering
Vaarvrijwilligster Alice
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Als je altijd een vrij leven als zeeman hebt gehad, en als je dan ruim voor je 40ste wordt getroffen door een zeldzame ziekte (aftakelende progressieve spierdystrofie) en op een kamertje komt te zitten zonder letterlijk en figuurlijk uitzicht, dan word je wereld erg klein. Zeeman en vrijbuiter Gerard zit al 15 jaar in deze situatie en in zijn huidige 53ste levensjaar is de situatie uitzichtloos, eenzaam en ontmoedigend. Hij heeft veel pijn en krampen waartegen medicatie nauwelijks helpt en hij heeft onderhand zijn plan getrokken... Hij zou echter dolgraag nog eenmaal varen en wordt getipt over de mogelijkheden van Vaarwens. Dat ziet Gerard wel zitten!
Er is stormweer in aantocht. Voor de Meander V en haar bemanning geen probleem want ze is er op gebouwd, maar het is de Gouwzee die Evert zorgen baart! Die waait met een dikke zuidwester helemaal leeg en dan liggen de jachthavens nagenoeg droog. De Meander V ligt normaliter al met haar buik in de modder, maar als daar nog ruim een halve meter vanaf gaat, dan wordt het wel erg krap...
Gerard wordt met de SAW uit Roosendaal (bij Bergen op Zoom) gehaald en begint aan een lange rit. Onderweg is hij stil, heeft pijn en vraagt zich af waaraan hij is begonnen... Na de reis komt de ambulance aan in Jachthaven Waterland waar Evert en vaarvrijwilligster Alice klaar staan om het gezelschap te ontvangen. De wind giert door de masten als de deuren van de ambulance open gaan en Evert moet zijn stem verheffen om Gerard te verwelkomen. We zien het meteen... Gerard heeft pijn en kronkelt op de brancard om een ontwijkende houding te vinden! We brengen hem snel tussen twee buien door aan boord en waaien bijna met de hoge brancard van de steiger.
“Hiermee gaan we varen Gerard... dit is ons huis!” roept Evert. “Dat ga je niet menen! Wát een mooi schip man!!” lacht Gerard, die plotseling een stralende lach op zijn gezicht krijgt. We scharrelen even later de Gouwzee op en maken korte rondjes door enkele havens, want de Meander V waait als een blaas door de krappe havenkommetjes. Gerard is ondertussen van de brancard geklommen en zit zich bij Evert te vergapen aan de helemaal zelfgebouwde Meander V. “Man... wat vaart dat schip mooi, en we merken helemaal niets van die storm!” lacht Gerard. Evert wijst lachend op de windmeter die op dat moment ruim 50 knopen aangeeft. “De stabilisatoren doen hun werk Gerard... anders was het nu net een pretpark attractie!” antwoordt Evert trots als we met de golven dwars in Volendam binnenlopen. We lunchen in de beschutte kuiptent en Gerard geniet van storm, regen en de elementen van de natuur. Hij begint te ontdooien, te praten, te leven... Ondertussen waait de Gouwzee leeg en Evert vraagt of Gerard een tandenborstel heeft meegenomen. Hij is namelijk bang straks de haven van Monnickendam niet meer in te kunnen als water nog verder zakt. Gerard lacht en wil direct wel inschepen...
We besluiten de dag wat in te korten en varen nog even buitendijks, waar het flink waait een korte venijnige golven staan. Gerard ligt op de brancard te mijmeren over vroegere zeereizen en ontspant. Als we Monnickendam weer binnenlopen, ziet Evert dat er al een halve meter water weg is. “Het is hier ook al eb!” roept hij als hij de Meander V aan hoger wal tegen de kade probeert te manoeuvreren. Het schip graaft door de modder en braakt zwarte rook terwijl Alice met alle kracht tracht een lijn op de voorbolder te krijgen. Het mislukt en we doen de exercitie opnieuw. Nu maken we eerst achter vast en uiteindelijk lukt het voor de wal te komen.
“We hadden geen uurtje later terug moeten komen,” mompelt Evert, “dan was het niet meer gelukt!” “Had ik niet erg gevonden...” glimlacht Gerard moe maar voldaan. Hij had wel willen blijven, maar zijn lichaam niet! Dat geeft aan dat het mooi geweest is... In de ambulance nemen we afscheid van een uitgeputte maar glunderende zeeman, die vandaag zijn kamertje verruilde voor een stuurhut, al was het maar voor even...
Sterkte lieve Gerard,
Auteur Vaarwens
Met dank aan: Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en verpleging
Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bakker Gutter en slagerij Spronk voor de gesponsorde catering
Vaarvrijwilligster Alice
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
