We lazen een post van Elsa op haar FB pagina en het verhaal zegt eigenlijk alles. We vragen je aandacht voor haar woorden, die niemand beter op kan schrijven dan zijzelf!

“Deze week staan er zulke geweldige dingen op de agenda…

Maar ook spannende dingen en ik kan alleen maar hopen en bidden dat mijn lichaam zich goed houdt. Zonder extreme aanvallen. Dit wordt de grootste uitdaging ooit...

Maar eerst uitkijken naar Woensdag! Woensdag worden we als gezin opgehaald door de Ambulance Wens om die dag te gaan varen op de Meander. De Meander is het levenswerk van Inge en Evert van Stichting Vaarwens. Dit is een Stichting die ernstig zieke mensen samen met bv hun gezin een geweldige vaardag geven. De hele boot is aangepast en geschikt voor brancard en rolstoel en door de aanwezigheid van de Saw is er de hele dag medische zorg. Het is dubbel om mee te gaan... Nee niet om de dag... Maar om de doelgroep. Ik leef van dag tot dag heel bewust en ik probeer mij geen zorgen te maken over wat er zou kunnen gebeuren. Maar wekelijks worden we hier wel bij stil gezet. Want helaas zijn er wekelijks de aanvallen waarin ook mijn strottenhoofd en luchtpijp verkrampen. Het hoort erbij maar na een aanval zijn we enorm dankbaar dat ik er weer doorheen ben gekomen. Het is een sluipende, altijd aanwezige vijand, die mij letterlijk mijn adem afneemt en ieder moment een punt achter dit leven kan zetten. Nu kan ik wel goed relativeren en weet dat niemand garanties heeft voor de dag van morgen... Maar minimaal één keer per week met je neus op de feiten worden gedrukt is heavy…

Sinds gisteravond mag ik uitleven en uitzien naar Woensdag. Een dag met een lach en een traan, samen als gezin.... Wilfred, mijn dochter Shif en ik... De drie musketiers gaan het woeste water op... Herinneringen voor altijd!”

Vandaag gingen we met Elsa het water op en het was woest! Eerst naar Volendam en lunchen, pers aan boord, ontmoeting met de Arlinde die ook een vaarwens voor ons vaart, Inge en Iris zorgen en iedereen geniet. Elsa gaat nog even met brancard en al de dijk op en dan gaan we weer varen. Nu naar buiten, richting de vuurtoren… Daar is het woest en wild! Grote golven stuiven buitendijks op de Meander af en laten haar dansen over het wilde IJsselmeerwater. Elsa ligt op de brancard en geniet van de attractie, die veel weg heeft van een rollercoaster in een Sixflags pretpark. Ook haar man Wilfred en dochter Shifra hebben continue een grote glimlach op het gelaat en iedereen geniet van het moment dat langdurige hoosbuien plaats gaan maken voor wat zonnestralen en een snoeiharde wind.

We komen in rustiger vaarwater en als we langzaamaan terugkeren naar de haven, dan gebeurt het! Elsa krijgt een aanval, schiet in een spasme en verliest even later het bewustzijn. Gelukkig is de SAW arts Peter aan boord en hij begint samen met Wilfred te doen wat hen in deze situatie te doen staat. De behandeling slaat deze keer niet aan en in volle vaart keren we terug naar Monnickendam, terwijl de officiële ambulancedienst in zich naar de haven haast…

Elsa is met spoed meegenomen naar het ziekenhuis, waar ze momenteel kunstmatig in coma wordt gehouden en wij blijven allen ontdaan achter…

Het was de 500ste vaardag, maar de eerste met een open eind…

Sterkte Elsa, Wilfred en Shifra

Auteur Vaarwens

Met dank aan:

Stichting Ambulance Wens Nederland voor de zorg en het vervoer

Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Bakkerij Kees Gutter en slagerij Dirk Spronk voor de gesponsorde catering

Vrijwilligster Iris voor haar inzet

Havendienst Volendam voor de gastvrijheid

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...