En dag gelachen en geleefd...

ALS een vroegere vrachtwagen-dieselmonteur getroffen wordt door de ALS, dan vergaat het lachen hem al snel. Zwaarmoedig leeft hij het aflopende leven en wacht op wat gaat komen. ALS hij op een morgen wordt verrast met een dagje varen, dan moet de knop om en niet wetende wat hem te wachten staat, wordt hij ontvoerd naar Monnickendam…

Het is warm zomerweer en voor het eind van de dag staat er niet veel goeds op de weeragenda. Onweer, hagel, windstoten staan er op het menu, maar het is stralend weer als onze gasten op de haven in Monnickendam aankomen. Henk is gekluisterd aan zijn rolstoel en wordt grappend en grollend door Evert ontvangen. Zo… de eerste lach hebben we hem ontfutseld en daarna lopen we naar de Meander V. Henk zijn ogen gaan ver open en met verbazing over het prachtige grote gele schip, rolt hij aan boord. Ze zijn te vroeg, maar Evert heeft de koffiepot al opgestookt. Even later arriveert vrijwilligster Marijke en ook de kinderen en twee kleinkinderen komen binnenlopen. Henk zijn zoon Wilco woont en werkt in Bolivia en is overgekomen, mede voor de vaardag!

Evert begint te vertellen en Henk mist niets van zijn verhaal. Hij hangt aan zijn lippen en lacht regelmatig breeduit over de anekdotes en de verteltrant van Evert.

De trossen gaan los en de prachtige waterwereld schuift aan Henk voorbij. Normaliter wil hij na 10 minuten weer naar huis, maar vandaag krijgt hij er geen genoeg van…

Wat wil je… vrouw en kinderen genieten, de kleinkinderen spelen lief, de beide dieselmotoren ronken, Evert vertelt, Marijke zorgt… het is allemaal zo compleet mooi!

In Volendam gaan we lunchen en het smaakt Henk best! Dan gaan we passagieren en Henk zijn echtgenote Marrie wil nog graag éénmaal gezamenlijk in kostuum op de foto, zeker met haar zoon erbij die is overgevlogen. Het was een prachtige verkleedpartij, waar Henk vol van genoot.

Bij terugkomst zien we dat de dag Henk veel energie kost en we besluiten rustig aan terug te keren naar Monnickendam, temeer omdat er boven Amsterdam ondertussen flink noodweer gaande is dat onze kant op komt en Henk heeft het niet zo op het naderend onweer op het water. Tijdens de terugreis spettert het even, maar de bui houdt rekenschap met Henk… hij lost helemaal op!!

We nemen emotioneel afscheid van Henk in figuurlijk ‘zwaar weer’, die vandaag sinds tijden een volle dag heeft gelachen en geleefd…