In je 54ste levensjaar worden getroffen door kanker en de boodschap krijgen dat de hardnekkige ziekte onbehandelbaar blijkt, is een hard gelag. Marian is het overkomen, maar de moedige vrouw aanvaart haar lot met opgeheven hoofd en ze besluit er nog uit te halen wat er in zit. Uiteraard hoort daar ook een dag varen met de Meander V bij en vandaag stond als bestemming Volendam op het programma om samen met haar vriendinnen/zussen onveilig te maken….

Na een flinke rit vanuit Eindhoven, arriveert de Ambulance op Jachthaven Waterland. De deuren gaan open en daarachter bevinden zich drie opgetogen dames…. Evert grapt, iedereen lacht en de stemming is gemaakt. Evert had de rolstoel uit het ruim gehaald, want Marian wilde niet met de brancard door Volendam, maar dan blijkt dat ze geen enkele kracht meer in haar benen heeft en totaal verlamd is. Een hele dag in de rolstoel houdt ze niet vol, dus bouwen we het schip om in de ‘brancardmodus’ om het hele gevaarte in de stuurhut te krijgen. Even later schuift Marian met brancard en al omhoog de stuurhut in en verbaast zich over de gezelligheid op de Meander V. Koffie, koek, keuvel en kletspraat… de sfeer zit er gelijk in. Vrijwilliger Kees maakt de trossen, en terwijl de Meander traag door Waterland glijdt, worden ervaringen gedeeld, situaties besproken en emoties gedeeld. Marken, McDonalds eiland, mateloos mooie luchten vallen ons ten deel en even later liggen we in Volendam. Marian is er nu klaar voor om de transfer te maken naar de rolstoel. Ambulancebroeders Jan en Aad helpen haar in de rolstoel van de Meander V en even later zit iedereen aan een - door Ellie gemaakte – heerlijke lunch. Dan gaat het gezelschap de hort op… Volendam in… hilarische verkleedpartij in kostuum… mensen kijken op de dijk… paling kopen… Marian laaft zich aan haar dag!

We varen nog even naar de vuurtoren waar Thijs getrouw met de camera klaar zit om foto’s te maken die ons per e-mail worden toegezonden…

Op de terugreis gaat Kees aan het roer en Evert kletst met het gezelschap in de kuip achterop het schip. De dames lachen, genieten en beleven mee als Evert ze vermaakt met spannende verhalen en hilarische anekdotes. Ze besluiten allen zijn boeken te kopen, om thuis nog meer te beleven van zijn prachtig opgeschreven varensleven.

Dan is de dag zomaar weer voorbij… het wordt een beetje stil… de werkelijk keert terug… Marian wordt weer op de brancard geholpen en gaat de ambulance in…

“Geen vaarwel Evert, maar houdoe…! Ik ben nog niet van plan te gaan en blijf vechten tot het eind…!”

Beiden vechten tegen de traan, maar die komt toch en liefdevol nemen we afscheid van deze moedige vechtende vrouw en haar naasten, die vandaag nog éénmaal de hort op zijn geweest…