Een Drent gedropt in de Gouwzee:

In de herfst van het leven gediagnosticeerd met ALS, probeert Theo de leuke dingen die nog resten in het nu te ervaren terwijl hij zijn resterende tijd uitzit in een verpleeghuis in Diever. Zijn beide lieve verzorgsters hebben kennis genomen van de mogelijkheid om nog een Vaarwens te maken en besluiten een dag bij de Stichting Vaarwens te regelen. Theo komt uit een varende vissersfamilie maar hij lust geen vis, hij ruikt er niet eens aan! Ook was hij ooit medewerker in de jachtbouw en bouwde mee aan de Wibo zeiljachten. Daarom lijkt hem een dagje varen in zijn uitzichtloze situatie wel wat en stemt toe, niet wetende wat het zal gaan inhouden… Vandaag ging Theo mee met de Meander V!

Na een lange autorit vanuit Diever komt het gezelschap aan. Moeizaam komt Theo uit de auto en settelt zich in de rolstoel van de Meander V. De beide verpleegsters helpen lief en buddy Koos is ook mee. Er ontstaat enige verbazing als we de jachthaven op rijden en dan blijkt dat we niet met een of andere grote rondvaartboot gaan varen, maar met het varend jacht/huis van Evert en Inge.

“Man… wat een verrassing, dit had ik niet verwacht!” lacht Theo als hij aan boord gereden wordt. Even later staat hij op een podium in de stuurhut met een riant uitzicht over alles. Vaarvrijwilligers Petra en Frans zorgen, terwijl Evert vertelt over zijn schip en de stichting. De verbazing groeit en weldra grommen de motoren en glijdt de Gouwzee onder het schip door. Theo krijgt kleur op zijn gezicht en zijn mond verandert in een vrolijke glimlach. Er is zoveel te zien en zoveel te beleven… Theo vergeet heel even!

Enkele dagen terug kon hij nog moeizaam lopen en nu kan hij al helemaal niets meer… Hij voelt zijn krachten wegvloeien en zijn voorland komen! Het gaat te snel… maar toch neemt niemand hem dit meer af en laaft hij zich aan zijn dag…

Volendam, een heerlijke lunch van Petra, samen de dijk op en een foto maken! Theo krijgt een mandje met vis in zijn schoot gezet, het voedsel waar hij zoooo vies van is! De hilariteit tijdens de verkleedpartij is groot! Nog even de dijk op, dan weer varen, vertellen, vergeten en genieten! Langs de prachtige vuurtoren waar Evert zoveel anekdotes over weet te vertellen, Thijs de vuurtorenbewoner maakt foto’s, de wind waait straf, de Meander V doorklieft de golven en iedereen geniet met volle teugen!

Het was weer een waardevolle dag met mooie mensen, die allemaal rond de lieve eenzame Theo stonden om hem nog éénmaal te laten varen over de woelige baren…

In de auto neemt Evert afscheid en Theo geeft hem een zoen. Hij huilt… en zegt zachtjes: ”Ik voel het leven uit me wegtrekken Evert, ik heb niet lang meer maar dit is een enorm geschenk geweest, waarvoor ik je niet genoeg kan bedanken! Vaarwel vriend!”

Evert antwoordt diep geraakt: “Tot ziens makker! We zien elkaar!”

Beiden weten de diepere betekenis van deze afscheidsgroet en zwaaien met natte ogen totdat de auto uit het zicht is…

Sterkte Theo…