Sommige mensen worden getroffen door een opeenvolging van lichamelijk falen. Ook Marianne trof een wreed lot. Eerst werd ze getroffen door een hersenbloeding en nu zit er iets onbehandelbaars dat stilletjes door haar hoofd woekert. Marianne blijkt in haar 58ste levensjaar niet meer te redden en wacht op wat gaat komen.

Marianne is de schoonzus van onze vaarvrijwilligers Hanno en Thea Bosch, die zelf ook een prachtig schip hebben.

“Ik krijg haar onmogelijk aan boord Evert! Kan ze nog een dagje met jullie mee?” vraagt Hanno bescheiden.

Natuurlijk kan dat! Daar zijn we voor en snel hebben we dag gepland want Marianne haar tijd loopt af.

De zon schijnt nog, maar er is wederom winter op komst en er staat een stevige koude oostenwind. Hanno en Thea zijn al aan boord en dan komt Hanno’s broer Leon met zijn lief de haven op rijden. Ook moeder Alie en vriendin Ans begeleiden Marianne die in een rolstoel zit en kan nagenoeg niets meer. Leon verzorgt haar bijna full time in liefde en behendig wordt de rolstoel aan boord gereden. Daar is het warm en geurt het naar pruttelkoffie. Marianne wordt met rolstoel en al op een soort ‘podium’ gezet zodat ze goed naar buiten kan kijken. Koffie, kletspraatje en de trossen gaan los…

Marianne wil even later graag bij iedereen op de stuurhutbank zitten en haar echtgenoot begint de tour de force om de zwaar gehandicapte vrouw met afasie op de bank te krijgen. Het lukt wonderwel en even later zit Marianne met een grote glimlach op de stuurhutbank. We varen al keuvelend en kletsend met z’n allen door Amsterdam, schutten bij de Oranjesluizen en maken een retourtje Muiden. Het waait straf uit het oosten en korte golven laten de Meander V zacht wiegen, waardoor Marianne even in slaap sukkelt. Marianne is moegestreden, verzwakt en kan zich verbaal niet meer uiten. Haar man Leon en hartsvriendin Ans – die haar mede verzorgt - hebben weinig nodig om haar te begrijpen, waardoor we met z’n allen de hele dag in touw zijn om Marianne haar zorg te bieden dat ze nodig heeft.

Aan het einde van de dag meren we de Meander V weer aan en nemen wederom afscheid van een medemens in zware tijden…