Nadat de arts in het ziekenhuis heeft gezegd dat je over een half jaar wel weer voor controle langs mag komen, en niemand verwacht dat je zo snel achteruit zal gaan, dan komt het moment van bezinning! Onze gaste van vandaag weet niet hoe lang ze nog heeft, maar de artsen kunnen niets meer doen met medicatie e.d. Greetje besluit er nog uit te halen wat er in zit en met opgeheven hoofd gaat ze haar onzekere toekomst tegemoet. Zo wil ze ook nog graag een keer varen, want ze is dol op het water. Via de Stichting Ambulance Wens wordt ze getipt op de mogelijkheid om nog een dag het water op te gaan met Stichting Vaarwens. Die vaart met de Meander V echter in midden Nederland, maar de lange rit van Muntendam naar Monnickendam is het haar helemaal waard. Al vroeg stapte ze op een miste zomermorgen met haar naasten in de auto en begint de reis naar Monnickendam.

Klokslag 10.00 uur stoppen er twee auto’s op de jachthaven Waterland. Er wordt vanachter het raam al gezwaaid en de stemming zit er goed in. Even later verwelkomen we Greetje met haar man, haar dochter, haar vriendin en zus en zwager. “Wie kunn’ wel plat proat’n nait!” klink het, want Evert komt ook uit het noorden. Het ijs is gebroken en weldra scharrelen we samen naar de Meander V. Greetje wil eerst wel naar binnen en dapper stapt ze naar boven. “We hebben een traplift hoor! Spaar je energie nou!” roept Evert, maar Geertje is na 6 treden al boven en kijkt haar ogen uit. Vervolgens stapt ze moedig met de zuurstoffles op haar schouder (haar eerste levensbehoefte) door de stuurhut en nestelt zich in op de bank achter de stuurstand. Dan zien we hoe weinig capaciteit de longen van deze moedige vrouw nog hebben. Volledig buiten adem en snakkend naar lucht wacht ze bleek tot haar longen weer enig zuurstof hebben opgenomen om haar lichaam van energie te voorzien… Greetje lijkt oersterk, maar is uiterst broos!

Koffie, koek, kletspraat, gezelligheid en herkenning… het voelt als thuiskomen op de Meander V en iedereen is op z’n gemak. Evert vertelt en maakt een programma, Pam en Carolin cateren en zorgen, de trossen gaan los, de Meander V ronkt, en lui vind ze volledig onthaast haar weg door het water dat zoveel onthaasting en weidsheid biedt. Greetje krijgt weer wat kleur op haar gezicht en laaft zich aan de dag…

Marken, Volendam, lekker lunchen, even passagieren… Greetje geniet, evenals haar naasten, die af en toe een gewillig oor vinden om hun zorg over moeder, vrouw of vriendin te uiten. In Volendam wil het gezelschap even de dijk op en Evert helpt Greetje in de rolstoel. Greetje kijkt op de volumemeter van haar levenstank en zegt tegen Evert; “Hij staat nog maar in het groen! Dat betekent dat ik nog vrij weinig zuurstof heb gebruikt… mooi hè?” Als het gezelschap terugkomt, Evert heeft een programma; “Allemaal aan boord mensen… de weersomstandigheden zijn gunstig en we gaan nog een bezoekje afleggen bij Thijs en Liliane, onze vrienden die wonen op de vuurtoren!” Enthousiasme alom en even later zetten we koers naar het prachtige ‘Paard van Marken’.

Greetje zal, wil en moet de terp betreden en met al haar energie klautert ze door de gangboorden van de Meander V via het zijtrapje over de loopbrug naar de terp, de tuin van Thijs en Liliane. Wederom helemaal leeg zakt ze neer op het bankje voor de toren en is trots! Trots, omdat ze het gewoonweg heeft gedaan en zich niet laat kleineren door haar tekorten. Hoe dapper kun je zijn…

Na een heerlijk verpozen, varen we terug naar Monnickendam. Greetje zegt onderweg dat Evert haar eerste correctiezooltjes in zijn voormalige praktijk in Vries ooit heeft aangemeten en herinneringen, anekdotes en verhalen vliegen voorbij. Als de familie hoort dat Evert 4 humoristische boeken heeft geschreven over zijn werkzaam leven als orthopedist en varensman, slaat hij aan het signeren. Er worden maar liefst 7 boeken gesigneerd, waarvan de opbrengst volledig naar Stichting Vaarwens gaat.

We meren aan en nemen afscheid. Er vloeit een traan, vergezeld door bemoedigende knuffels en we zeggen dag tegen een kanjer die zich nog lang niet gewonnen geeft, maar uiteindelijk zal moeten verliezen van haar wrede lot. De kanjer heeft haar plan echter al getrokken, en daarvan is iedereen zich vandaag bewust…