Op het binnengekomen intakeformulier heeft echtgenote Peggy ingevuld; “Mijn man heeft bijna 40 jaar op de grote vaart gezeten waarvan een groot deel als stuurman/kapitein.”

John verdiende zijn brood met varen en de waterwereld is voor hem zeer bekend terrein. Nu heeft hij zijn stuurstoel moeten inruilen voor een elektrische rolstoel vanwege de spierziekte ALS en hij gaat met rasse schreden achteruit. Vandaag nemen we hem vanuit Gouda de hele dag met zijn lieve Peggy en zijn ‘stap maten’ mee het water op om herinneringen op te halen…

-

De Meander V ligt er al weer klaar voor als John met zijn vrienden arriveert in Muiden. John rijdt de auto uit en als een goede stuurman stuurt hij in zijn zware elektrische rolstoel samen met Evert over het terrein naar de Meander V. Aan de overkant van het water ligt het Muiderslot en John geniet van het plaatje. Het is miezerig en we willen graag snel aan boord. Behendig rijdt John het schip op en geeft aan dat hij graag naar binnen wil. Tsjah… daar gebeurt het, daar zijn de klokjes, de marifoons, de stuurstand, bekend terrein voor John. Er is koffie met koek en een kletspraatje van Evert. Dan gaan de trossen los!

-

We varen langs de haven van de KNZ&RV en passeren het scheepswrak van de Elisabeth Smith, terwijl regendruppels de Meander willen laten fonkelen. Groter contrast kan er niet zijn en met grote ogen kijkt John naar alles wat er op zijn netvlies valt… We scharrelen via Pampus Amsterdam in en komen langs het huis van één van zijn drie vrienden aan boord. Er worden foto’s gemaakt en gezwaaid, waarna we de Oranjesluizen in gaan. Daar schutten met een Goudse tjalk, dus er wordt contact gelegd…

“Ik zie een gitaar staan, mag ik daar op spelen?” vraagt een kameraad die gitarist is.

Evert is er blij mee en even later klinken mooie bekende hits door de stuurhut. De sfeer zit er goed in!

-

We varen door de stad en de Amsterdammers horen steeds meer nieuwigheidjes en bijzonderheden van Evert over hun eigen stad. Er is veel scheepvaart en John geniet enorm, ondanks de buiige regen dat zich met grote regelmaat uitstort over onze hoofdstad. We lunchen in de Amsterdam Marina en dan scharrelen we terug. Er klinken mooie akkoorden en een rakende tekst door de stuurhut terwijl Evert aan het roer zit en John op het ‘podium’ achter de stuurstand vertoeft. De combinatie van tekst en akkoorden raken eenieder en de bemanning heeft al snel in de gaten dat dit lied voor John door zijn makker is geschreven. We houden het amper droog en leven met de verzwakte zeeman mee… Geweldig om dit samen te mogen delen!

-

Op de terugreis verzamelen we foto’s van de dag en maken aanstalten om de tour de force om van het podium naar de rolstoellift en van onze rolstoel weer naar John zijn elektrische rolstoel te maken. Het kost wat energie, maar dan toch zit de kanjer weer comfortabel in zijn ‘bolide’ want hij wil samen met zijn lieve echtgenote Peggie en de kameraden nog even naar Ome Ko een biertje halen. Behendig rijdt hij de steile rijplaat weer op, want het water is inmiddels een halve meter lager geworden. Naast het schip steekt John zijn hand uit naar Evert en hij wil zijn dankbaarheid uiten, maar barst in snikken uit en kan niets uitbrengen. We huggen elkaar stevig terwijl er tranen vloeien en even voelt het allemaal zooo oneerlijk!

“Kom… en nu bier drinken!” roept Evert om het gemoed te keren. Het huilen wordt lachen en even later rijdt de onfortuinlijke John richting havencafé, zoals een goed zeeman, na een zeereis (vandaag echter deels op zoet water) betaamd te doen!

Vaarwel dappere John

Auteur Vaarwens.

-

Met dank aan:

KNZ&RV voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Amsterdam Marina voor de gastvrijheid

Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen

Vaarvrijwilligers Harrie en Hanneke voor hun inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...