Bijna 90 jaar oud en een zorgzaam leven achter de rug hebbende, nadert nu het einde. Onze gaste werd op hoogbejaarde leeftijd nog getroffen daar het beruchte weeffoutje van de natuur, dat de celdeling in de war gooit. Het blijkt onbehandelbaar en Riet wacht op wat gaat komen. Als blijkt dat ze op de valreep nog één keertje kan varen, leeft ze helemaal op. Het intakeformulier wordt ingevuld en als Inge contact met de aanvrager opneemt, blijkt het een ‘spoedwens’ te zijn. De agenda staat tot eind volgende week al vol, en Inge slaat aan het organiseren. Ze vind een vaargast met iets minder spoed bereid om de wens te verzetten en vandaag gaat Riet al mee varen!

-

Nadat Riet het bericht krijgt dat ze binnen 2 dagen na de aanvraag al mee kan varen, gaan haar ogen fonkelen. Haar dochter berichtte ons; “Ze verheugt zich er erg op. Ze is dol op varen en vind het fantastisch dat dit mogelijk is gemaakt. Tot morgen!”

De wind heeft eindelijk rust gevonden en de barometer staat hoog. Tussen wat wolkenvelden door zien we het zonnetje schijnen en het belooft een mooie dag te worden. De ambulance arriveert in Amsterdam en gaat open. Daar ligt Riet met een glimlach van oor tot oor. Ze heeft er zin in! Dat je zo mag gaan… respect!

-

Riet staat aan boord en is achter het raam in de stuurhut gezet. Ze laaft zich aan alles wat haar in haar laatste dagen/uren geboden wordt. Evert vertelt, Paula en Kees zorgen en fotograferen, de gasten geniete… kortom, een topdag! We varen langs het Shellgebouw waar Riet haar man werkte, we varen door de Oranjesluizen, langs Pampus en door Muiden. Een feest van herkenning en Riet geniet, ondanks haar ‘onderliggende’ pijn.

“Wat een cadeautje! Dat ik dit nog mag meemaken… heerlijk, ik geniet er zo van!” lacht de lieve vrouw op de brancard.

-

Na de lunch in Muiden varen we terug en we zien dat Riet haar energievoorraad taant. Normaal slaapt ze veel, maar is tot nu toe klaar wakker geweest om het maximale uit haar vaardag te halen. Nu is de koek op en de pijn wint het af en toe van de vreugde. We scharrelen met kussens en een andere houding, maar het is mooi geweest. We varen terug, nemen liefdevol afscheid van onze gaste en haar naasten en maken de Meander v klaar voor morgen, want ook dan gaan de trossen weer los.

Vaarwel lieve Riet

Auteur Vaarwens.