Vaarwens 651 op 6-6-2019
Nog varen om ‘vijf voor twaalf’…
-
Over de tachtig en een heel leven achter de rug, denk je alles meegemaakt te hebben. Je vrouw verloren aan kanker, een nieuw leven opgebouwd met een lotgenote en dan denk je dat er tijd is om te genieten van een onbezorgde oude dag. Toch zit het venijn in de staart van het leven, want als je het al niet meer verwacht, beginnen cellen in jouw lichaam ongecontroleerd te delen op plaatsen waar je het niet wilt… Behandelingen slaan niet aan en de boodschap is, dat het over is…
-
Henk ligt in het hospice Zutphen zijn tijd uit en krijgt de tip dat hij er nog éénmaal uit kan… om te varen… om herinneringen te maken… om te genieten… om heel even te vergeten… Henk gaat echter zienderogen achteruit en het is ‘vijf voor twaalf’, maar hiervoor voelt hij nog wel wat. Het intakeformulier wordt ingevuld en even later belt Inge om de wens te regelen. Vandaag is het al zo ver… Henk gaat samen met zijn vrouw Marjon op de valreep nog een dagje varen!
-
De ambulance komt de haven oprijden terwijl het weer veel te wensen lijkt over te laten. Evert staat met vrijwilligers Marijcke en Bart het gezelschap welkom te heten en de camera klikt al weer veelvuldig om de dag vast te leggen. We rijden aan boord en Henk denkt nog in onze rolstoel over te kunnen stappen om de stuurhut in te gaan en bij Evert op de bank te zitten. Eenmaal bezig met de transfer, zien we hoe de ziekte Henk in zijn greep heeft en hoe verzwakt onze gast is. Met vereende krachten krijgen we hem dan toch op de stuurhutbank en er verschijnt een voldane glimlach op zijn gezicht, ten teken dat hij zijn doel bereikt heeft.
-
Evert houdt een welkomstpraatje en dan gaan de trossen los. Al babbelend scharrelen we de Gouwzee op terwijl Marijcke en Bart zorgen voor de catering. We meren aan in Volendam en daar wordt de lunch geserveerd. Henk eet als een dokwerker en heeft in no time een aantal boterhammen verorberd.
“Zet het maar even weg Evert, want hij kan niet stoppen met eten. Komt door de medicatie!” lacht Marjon lief. “Willen jullie nog even passagieren in Volendam voor we verder varen?” vraagt Evert. Henk knikt en Marjon legt uit dat ze nog nooit in Volendam zijn geweest…
-
Na de tour de force om weer in de rolstoel te komen, zien we dat Henk helemaal leeg is. Het batterijtje is op… De eens zo flinke onvermoeibare technicus die bij defensie werkte aan het onderhoud van de motoren aan de Alouette helikopters, is afgemat door de ziekte en alles kost hem sloten energie. Toch geeft hij niet op en wil nog de dijk op, om zijn kans te nemen Volendam te zien! Na een rondje in het zonnetje tussen de toeristen door op de dijk, is het mooi geweest. Henk gaat buiten uit de wind op de brancard liggen en we vermoeden dat hij snel in slaap zal gaan vallen…
-
Niets is minder waar, en Henk zijn ogen missen niets van de dag, als we naar de vuurtoren varen, waar bewoner Thijs mooie foto’s van ons maakt. We scharrelen terug en beide ambulance vrijwilligers gaan beurtelings aan het roer. Dat geeft Evert de tijd om alle geschoten fotomateriaal van de dag te verzamelen en op een USB stick te zetten. Ook de zestig foto’s van Thijs komen via de email binnen en gaan mee op de stick. Na te zijn aangemeerd nemen we met natte ogen afscheid van deze dappere man in zijn allerlaatste dagen…
-Vaarwel Henk
Auteur Vaarwens.
-
dank aan:
Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Haven Volendam voor de gastvrijheid
Thijs voor de foto’s bij de toren
Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de gedeeltelijke lunch
Stichting Ambulance Wens voor het vervoer en de verpleging
Vaarvrijwilligers Marijcke en Bart voor hun inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten..
