Vaarwens 672 op 6-8-2019
De ‘Vaarwensboost!’
-
We kregen een intake binnen met de volgende extra informatie en kregen direct een brok in onze kelen;
“Antoine is de jongste van ons gezin van 6 kinderen. Zijn vrouw heeft hem en hun dochter van 5 jaar in maart jl. verlaten nadat ze te horen hebben gekregen dat hij ongeneeslijk ziek is. Wij, broers en zussen, nemen de gehele zorg over en wisselen elkaar af. Wij verzorgen hem en zijn dochter. Nu willen wij ook heel graag dat hij zoveel mogelijk herinneringen kan maken met zijn dochter. Ik weet dat hij heel graag naar Volendam zou willen en heb gezien op jullie site dat jullie ook daarop varen. Ondanks dat hij ontzettend moe is, zouden wij dit als familie nog graag voor hem willen regelen. Hij vond dit zelf een super idee.
Door zijn tumor vergeet hij nogal veel, maar dingen die diepe impact op hem maken blijven wel langer hangen. Hij geniet nog zo van zijn kleine vrolijke meisje, die ook goed weet dat haar vader ziek is en niet meer beter kan worden…
-
Inge gaat met de wens aan de slag, maar de agenda loopt over. “Zullen we het evenement in Medemblik laten schieten Evert? Ik ben bang dat het teveel word, want vier vaarwensen achtereen en een weekend kletsen met publiek op een evenement lijkt me wel wat veel, en volgende week staat ook al weer vol!”
De planning wordt omgegooid en we plakken de dinsdag er bij aan, want Antoine heeft nog maar weinig tijd…
-
Het is een lange rit van Puth naar Monnickendam, maar Antoine kan liggen in de ambulance. Het wordt een drukke dag met de hele familie, het ambulancepersoneel en onze vrijwilligers, maar voor Antoine maken we éénmalig een uitzondering qua aantal opvarenden. De zon schijnt en alles is in gereedheid gebracht om de dag vlekkeloos te laten verlopen. Vrijwilligers Henk en Nel hebben ook hun planning omgegooid om ons vandaag op de ingelaste dag te assisteren en we staan klaar voor ontvangst. Na de rit van ruim 2 uren arriveert het gezelschap op de haven en er volgt een hartelijke ontmoeting. De kleine dartelt onzeker, knuffels en zoenen wisselen, de camera klikt en herinneringen worden vastgelegd…
-
We gaan aan boord en Antoine krijgt een enorme dot energie. Hij denkt via de traplift op eigen kracht de stuurhut in te kunnen en even later stapt hij van de brancard en stapt op het liftje, dat hem vervolgens naar boven transporteert. Daar stapt hij wat onstabiel - met hulp van de ambulancevrijwilligers - naar de stuurstand en nestelt zich in. Direct wil Antoine alles weten over de Meander V en Evert start met zijn welkomstverhaaltje. Hij laat hem voor de keuze, betreffende de vaardag en Antoine kiest voor Volendam inclusief foto in klederdracht, al was het alleen al voor zijn kleine meisje, waarvoor de familie een herinneringsdoos aan het samenstellen is.
-
We scharrelen al keuvelend naar Volendam en iedereen deelt met elkaar. Het is niet niks wat er allemaal gebeurt (is) en stukje bij beetje krijgen we mee, welk een drama er zich momenteel afspeelt. Deze dag is uitgelezen om de ‘lading’ veilig aan boord te delen met iedereen die een oor heeft, om het daarna te laten verwaaien met de wind over het water, want nu gaan ook we genieten, vergeten, herinneringen maken…
Volendam komt in zicht, waar Antoine zo graag heen wil met zijn kleine spruit en we meren aan op een heel klein stukje steiger. “Ge kunt goe varen!” lacht Antoine als hij ziet dat Evert de Meander V op amper 10 meter steiger vlekkeloos aanmeert. Er wordt genoten van een heerlijke lunch en Antoine eet als een dokwerker. De kleine Wynona geniet van haar zelf gekozen broodje pindakaas en de 5 jarige kleine deern ontspant nu ook…
-
Hoppaaaa… op naar de fotograaf en een hilarische, maar o zo waardevolle fotoshoot volgt. De fotografe ziet de ernst van de situatie in en maakt apart een portret van vader en kleine dochter. Hartverscheurend als we ons de lading ervan beseffen… Ondertussen krijgt Antoine energie en roept; “Weet je… ik heb vandaag voor het eerst sinds tijden helemaal geen hoofdpijn!”
“Je had hem gisteren eens moeten zien! Toen vroegen we ons af of het wel verantwoord was om dit te doen!” fluistert zijn zus Evert in… We krijgen een lading prachtige portretten mee aan boord, waarvoor ontzettend veel dank aan Photo Volendam!
-
Na een rondje in onze rolstoel over de dijk, stapt Antoine als ieder gezond mens de trap op en stiefelt de stuurhut door. “Mag ik ook even beneden kijken?” vraagt hij beleeft en stapt even later met ieders verbazing door het vooronder van de Meander V. “Man… wat een mooie boot, en wat een ruimte zit er in!” lacht Antoine opgetogen als hij weer boven komt… Zijn naasten staan perplex, evenals de ambulancevrijwilligers en Evert roept; “Kijk… dát noem ik nou de ‘Vaarwensboost’!”
We gaan weer varen en scheuren vol gas langs de vuurtoren, waar Thijs weer trouw plaatjes van ons zit te schieten. Ook voor de kleine Wynona zijn dit weer geweldige herinneringen voor later!
-
De dag nadert haar eind, maar Antoine is nog lang niet moe. Hij scharrelt door het schip, gaat met enige tegenzin in de rolstoel zitten en vraagt of hij in de ambulance niet beter in een stoel kan zitten dan op de brancard liggen! De vaarwensboost heeft vandaag goed toegeslagen… We nemen met een lach en een traan afscheid van de strijdende jonge vader, zijn kleine meid en zijn lieve zorgzame broers en zussen.
Vaarwel Antoine, sterkte lieve kleine Wynona…Auteur Vaarwens.
Antoine: † 20-9-2019
Met dank aan:
Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Haven Volendam voor de gastvrijheid
Photo Volendam voor de geweldige fotoshoot
Thijs en Liliane voor de foto’s bij de toren
Bakkerij Kees Gutter voor de gedeeltelijke lunch
Stichting Ambulance Wens voor het vervoer en de verpleging
Vaarvrijwilligers Henk Nel voor hun inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Een lief bericht van de familie:
Hallo Evert en Inge,
Het is alweer een week geleden dat wij, familie v.d Heijden bij jullie aan boord zijn geweest. Wij zijn jullie en de vrijwilligers Henk, Inge en wensambulance personeel Inge en Müriel ontzettend dankbaar dat wij met z’n allen nog z’n intens mooie dag hebben mogen mee maken, samen met Antoine. Wat heeft Antoine genoten van deze dag. Hij verteld iedereen die maar op bezoek komt het verhaal van de Meander V. Hij laat de foto’s van Volendam aan iedereen zien, die staan al ingelijst op de kast. Zo trots op de foto’s die gemaakt zijn.Maar vanaf de woensdag is het wel een stuk slechter met hem gegaan. Ze hebben hem vrijdag opgenomen in het ziekenhuis omdat de druk in zijn hoofd te groot was geworden, en erg wankel op zijn benen. Morgen wordt er een vervroegde MRIscan gemaakt en zullen we de zorg thuis moeten gaan verhogen. Ook wij hebben nog gedoneerd, zodat jullie dit fantastische werk kunnen voortzetten. En dat jullie nog zoveel mogelijk mensen zo’n mooie dag op de Meander kunnen gaan bezorgen zoals wij hebben gehad, en naar die mooie verhalen van Evert luisteren.
Heel veel dankbare groeten,
José v.d Heijden
