-

Nog zoveel plannen, nog niet eens de 60 bereikt, nog lang niet klaar met het leven, dan krijgt onze gaste van vandaag de boodschap dat de woekeraar zich zo diep in haar hoofd heeft verstopt, dat hij onbereikbaar is voor onze medici. Het is over, ongeneeslijk, geen uitzicht … en dan sta je ineens heel anders in het leven. Ingrid probeert alles een plekje te geven en besluit haar laatste stukje draaglijk te maken. Ze ligt in het hospice te wachten op wat gaat komen en wordt getipt op Stichting Vaarwens. Ze wil nog wel een keer het water op, dus wordt er een aanvraag gedaan middels het intakeformulier. Ervaring leerde dat het soms heel snel kan gaan, dus plannen we de dag voor deze schat zo snel mogelijk in…

-

Het is herfst, buien, kou, wind en andere herfstperikelen dienen zich aan. Buiten is het fris, maar binnen in de Meander V is het behaaglijk warm en Evert en Inge maken hun huis klaar voor de vaardag. De waterstand is al weer een heel eind lager dan vorige week en de loopplank helt flink naar beneden op het achterdek. “Moet kunnen, we hebben wel steiler gasten aan boord gereden!” lacht Evert optimistisch tegen de havenmeesters. Dan gaat de telefoon… het gezelschap staat bij de Maxis, want daar leidde de navigatie hun heen! Snel legt Evert de weg naar Muiden uit en even later is het gezelschap (veel te vroeg) op de haven bij de KNZ&RV. Inmiddels zijn vrijwilligers Bouk en Ellie ook gearriveerd en we helpen Ingrid in onze rolstoel. Het gaat moeizaam en onze gaste blijkt eigenlijk te zwak om de transfer te maken…

-

Ingrid, haar man en haar vier zussen maken na de rit nog even dankbaar gebruik van de toiletten in het gebouw van de KNZ&RV. Gelukkig is er een invalidentoilet, in dit geval een must! Dan gaan we aan boord. Ingrid wil zelfstandig het trapliftje op stappen, maar dat gaat maar net. “Vanmiddag op de terugreis doen we het met de rolstoel!” oppert Evert die de tour de force van zijn gast niet aan kan zien. Even later zit de dappere Ingrid dan toch op de bank achter de stuurstand en ze is tevreden over haar prestatie, want ze heeft een glimlach op het gezicht. Er is koffie, er is een kletspraatje, er is gezelligheid en er wordt hartelijk gelachen om de anekdotes en gevatte opmerkingen van de schipper. We gaan varen en iedereen geniet met volle teugen en verbazing van wat hun vandaag geboden wordt. Ook valt er een traan van onvermogen en verdriet als af en toe het bewustzijn van de reden waartoe we dit samenzijn hebben, de kop op steekt. De lach blijft echter overheersen. Geweldig, alles kan en mag er vandaag zijn!

-

Stukje bij beetje komen ook de verhalen binnen over die vreselijke sluipmoordenaar die de hele familie teistert, want er is al veel verloren, er is al veel strijd geleverd, en er wordt nog dagelijks gestreden… Er is nog een familielid die in haar laatste dagen verkeert en iedereen denkt even aan haar… “Zou zij ook nog een keertje van dit fantastische initiatief kunnen genieten?” vragen de zussen bijna in koor. Evert kijkt snel in het inzetrooster en zegt; “Altijd, als er maar ruimte is, want we hebben alleen volgende week donderdag nog een dag open staan! Is dat snel genoeg?” Er wordt gecommuniceerd met de achterban en we zullen het horen of ook deze vaarwens door zal gaan…

-

We meren aan in de Amsterdam Marina, waar Ellie en Bouk ons trakteren op een geweldig mooie heerlijke lunch. Iedereen geniet en vergeet! Als we weer gaan varen, houden we het nog steeds droog, en terwijl boven ons langs zwarte luchten en forse buien voorbij schuiven, ontspringen wij op onze reis door Amsterdam de dans, hoe symbolisch! Met Muiden in zicht, komt ook het eind van een fantastische dag in zicht en de emoties vieren nu hoogtij. Tranen vloeien en we troosten elkaar, ons allen bewust van het feit dat… Er wordt een stapel boeken gesigneerd door Evert, want zijn kostelijke verhalen van vandaag smaken naar meer en de zussen willen thuis verder lezen. Er wordt een jubileumboek aangeschaft als cadeau en dank aan het hospice, dat de familie in zwaar weer op het spoor van Vaarwens heeft gezet.

Met een liefdevolle knuffel, begeleid met een dikke traan nemen we afscheid van het gezelschap dat vandaag bij vlagen even de zware lading van het leven kon vergeten…

-

Vaarwel lieve Ingrid

Auteur Vaarwens.

-

dank aan:

KNZ&RV voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Jachthaven Groep / Amsterdam Marina voor de gastvrijheid tijdens de lunch

Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen

Vaarvrijwilligers Ellie en Bouk voor hun inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...