-

Enkele weken geleden heeft onze gaste van vandaag voor de allerlaatste keer haar verjaardag gevierd, ze werd 75 jaar oud. Een mooie leeftijd, maar het is nog te vroeg! Ria geniet nog teveel van het leven, houdt van een grapje en een pilsje en vind haar eigen regie in het leven erg belangrijk. De sluipmoordenaar heeft zich via haar longen door het hele lichaam verspreid en haar ‘aandrijfmotortje’ die ons leven geeft, loopt ook op het laatst. Ria kan niet anders dan de regie over haar leven uit handen geven, maar vandaag wil ze daar even niet aan denken!

-

De mogelijkheid om met haar naasten nog één keertje het water op te kunnen gaan en een dagje genieten, laat ze niet aan zich voorbij gaan, maar het is vijf voor twaalf! Snel wordt de aanvraag ingevuld en Inge slaat - gezien de spoedwens - in het weekend aan het plannen. “Het wordt een volle week Evert, wil je dinsdag ook wel varen?” vraagt Inge. Hij kan geen ‘nee’ zeggen en knikt goedkeurend opdat de wens met spoed gevaren kan worden. De ambulance en de vrijwilliger wordt geregeld en de dag staat!

-

De nachten zijn al koud, ten teken dat koning wintertje nadert en Evert wrijft flink in zijn handen als hij de koude aluminium steel van de dekzwabber een tijdje heeft vastgehad. Hij wordt begeleid door een schraal herfstzonnetje, maar hij neuriet want hij gaat weer iemand een mooie dag bezorgen. Vrijwilligster Hanneke heeft een thuiswedstrijd want ze woont om de hoek in Muiden en we zijn er klaar voor. Fileleed in Nederland gooit echter roet in het eten en het wordt een latertje voordat de ambulance in Muiden aankomt. De ambulance moet helemaal doorrijden naar achteren op het terrein van de KNR&ZV want op de voorste parkeerplaats wordt een enorme feesttent gebouw voor de Muiden Pampus Muiden roeirace die dit weekend zal plaatsvinden.

-

De kinderen zijn al lang gearriveerd en zitten aan de koffie. Dan komt eindelijk de ambulance de haven oprijden met daarin hun moeder. De deuren gaan open en daar ligt Ria te glunderen… ze heeft er zin in!

Evert houdt zijn welkomstverhaaltje kort, want we zijn laat en even later gaan de trossen al los. We varen over het Markermeer en Ria geniet van de weidsheid en de vergezichten, van Pampus en Amsterdam, van het varen en van de kinderen, maar het kost haar veel energie. Af en toe zakken haar ogen dicht en zijn we even buiten beeld. “Pfff… jullie moeder is wel erg ziek hoor! Fijn dat ik deze dag vandaag voor haar kan maken!” mompelt Evert bezorgd tegen Ria’s zoon. “Ja Evert, dank dat je een extra dag wilde inplannen, want eind van de week is waarschijnlijk te laat…”

-

Als we aanmeren in Amsterdam gaan we lunchen en Ria heeft dorst. “Wil je een biertje of een dubbele jenever in een koppie?” lacht Evert jolig. Ria haar ogen gaan wijd open; “Ja… een koud biertje, ik heb zo’n droge mond!” glimlacht onze schat. “Mag het?” vraagt Evert aan de verpleegster, die goedkeurend knikt.

Even later zit Ria aan de boterham met een glas bier en een rietje… Als ze even wegzakt en het glas scheef gaat, wil haar zoon het pakken, maar vastberaden houdt ze plots het glas weer stevig vast… Ria houdt regie, tot haar allerlaatste snik!!!

-

We varen terug en delen het samenzijn. Onderweg schieten we mooie plaatjes en maken herinneringen voor de kinderen, die erg blij met de reportage zijn. “Ze wil nooit op de foto, maar dit worden plaatjes met een eeuwige herinnering aan een onvergetelijke dag bij jullie aan boord Evert! Dank jullie wel voor deze prachtige dag!”

We nemen met vochtige ogen afscheid en zwaaien de dappere Ria – die straks toch écht de regie uit handen zal moeten geven – liefdevol uit…

-

Vaarwel Ria

Auteur Vaarwens.

Ria: † 3-11-2019

-

Met dank aan:

KNZ&RV voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Jachthaven Groep / Amsterdam Marina voor de gastvrijheid tijdens de lunch

Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen

Stichting Ambulancewens voor het vervoer en de verpleging

Vaarvrijwilligers Hanneke voor haar inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Lief berichtje van Monique aan Inge: