Vaarwens 717 op 04-03-2020

-

Tijdens het winterreces van de Meander V krijgen Evert en Inge een berichtje van een goede kennis uit Evert’s vroeger woonplaats Eelde met de vraag wanneer ze weer gaan varen. Ze heeft namelijk een wens voor een dorpsgenoot die lijdt aan ALS en momenteel gaat hij hard achteruit. “Het zou mooi zijn als hij tijdig mee kan nu hij nog een paar stapjes kan doen…!” luidt het bericht. Zodra het aanmeldformulier online staat, wordt het direct ingevuld en Inge zet de dag gelijk in de agenda. Vandaag is het al zo ver…

-

Het regent pijpenstelen als Inge de boodschappen voor de vaardag doet en Evert de Meander V klaarmaakt.

“De zon zou schijnen!” moppert hij met een druppel aan z’n neus als hij de oprijbrug neerklapt en klaar maakt. “In de verte klaart het al op hoor! Even geduld schatje!” lacht Inge altijd optimistisch.

Even later wordt het droog en straalt er een helder zonnetje de stuurhut binnen. De wereld voelt gelijk anders aan en dan druppelen de vaarvrijwilligers binnen. Danny en Anneke weten van de hoed en de rand aan boord en Els gaat vandaag voor het eerst mee om ‘in de keuken te kijken’. De koffiepot pruttelt weer en even lijkt het of we nooit gestopt waren in december…

-

Mooi op tijd arriveert de familie op de parkeerplaats bij de altijd gastvrije KNZ&RV en er volgt een hartelijk weerzien met Evert zijn vroegere dorpsgenoten. Dat is echter niet de enige ontmoeting, want hij treft ook een vroegere cliënt van hem uit zijn orthopedisten verleden. Jacob zijn schoonzoon Erwin werd vroeger namelijk geboren zonder onderbenen en Evert verzorgde zijn eerste protheses al toen hij nog maar 18 maanden oud was. Nu is Erwin zelf vader van twee vreselijk lieve dochters en het weerzien voelt enigszins weemoedig…

-

We maken even gebruik van het invalidentoilet bij de KNZ&RV en dan gaan we aan boord. “Kun je nog een stapje omhoog Jacob, of moeten we de rolstoellift er in zetten?” vraagt Evert.

Jacob is een diehard en hij neemt zich voor om het opstapje te nemen en met de sta lift de stuurhut in te gaan. Het kost hem echter veel moeite en wederom moet iedereen constateren dat de ALS hard bezig is Jacob zijn krachten in rap tempo te ontnemen. Wankel stapt hij door de stuurhut en weet de bank bij de stuurstand te bereiken. Daar ploft hij uitgeput neer en is klaar voor zijn vaardag…

-

Evert doet een welkomstverhaaltje en dan gaan de trossen los. Het voelt voorjaarsachtig en voor het eerst dit seizoen varen we met de deuren open terwijl de kinderen heerlijk op het voordek toeven. Evert kletst honderduit met Jacob en zijn lieve echtgenote Harma. Ze genieten vergeten even de slechte situatie waarin het gezin verkeert. Ook hun dochter blijkt namelijk kans te hebben het beruchte ‘gen’ te dragen dat de ALS veroorzaakt en dan ook hun kleinkinderen… Een zware last, die iedereen moedig draagt en we hebben diep respect voor de familie vanwege hun openheid en hoe ze er mee omgaan.

-

Er wordt genoten van de vaardag, het varen, het weer en Amsterdam op haar mooist onder een stralende voorjaarszon. We genieten van een heerlijke lunch in de Amsterdam Marina en vervolgen onze tocht. Eenmaal door de sluizen gaat Jacob aan het roer. Evert hoorde dat Jacob vlak voordat hij ziek werd een bootje had gekocht, maar er nooit gebruik van heeft kunnen maken. Nu vaart hij met de Meander V en de glimlach op het gezicht spreekt boekdelen! Kundig stuurt Jacob het schip terug naar Muiden en eenmaal aangemeerd, is het tijd om afscheid te nemen. Dat valt echter niet mee… want de dag vloog voorbij en Jacob zou willen dat het voor altijd zou duren! We hopen dat hem nog wat tijd gegund wordt om te genieten van het heerlijke gezin en zijn vreselijk lieve kleindochters...

-

Sterkte Jacob

Auteur Vaarwens.

Jacob: † 20-11-2020

-

dank aan:

KNZ&RV voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Amsterdam Marina voor de gastvrijheid

Vaarvrijwilligers Anneke, Els en Danny voor hun inzet

Oranjesluizen voor de vlotte schutting

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...