Vaarwens 766 op 12-08-2020

De laatste boottocht…

We krijgen een ontroerende intake binnen; Mijn vader woont bij mij en ik ben 24 uur mantelzorger (ben verpleegster dus medische begeleiding is niet nodig). Ik had een bootreis van de vrouwenbond op de PWA boot met zorg voor hem geregeld, deze gaat helaas door corona niet door. Dit zal dan zijn laatste boottocht zijn, daarom zou het fijn zijn als het doorgaat. Hij heeft namelijk veel bootreizen met zijn echtgenote gedaan…

Inge gaat bellen en plant de dag in. Vandaag is het Aalbertjan zijn vaardag. De sluipmoordenaar heeft ook hem gevonden en zich genesteld in zijn ademhalingssysteem. Het blijkt al snel onbehandelbaar te zijn en op 7 juli j.l. kreeg hij de fatale boodschap dat het leven hier binnenkort over is. Zijn zorgzame dochter ontfermt zich over hem en heeft deze dag voor hem geregeld.

Het is nog steeds tropisch warm en nu het verkoelende windje ook is weggevallen, is het benauwd en drukkend. Gisteravond hadden ze in het zuiden noodweer, maar hier in Monnickendam is amper een druppel gevallen. Evert gaat al vroeg naar de Vaarwens om de boel open te zetten en de hitte uit het schip te krijgen maar dagschipper Sido is hem een slag voor. Het schip is door de paar regendruppels van vannacht vies geworden en hij gaat eerst even lekker het dek spoelen. Ook vrijwilligers Marjon en Geurt zijn even later present en ze hebben er zin in. Samen naken ze het schip klaar voor rolstoelgebruik, want Aalbertjan kan nog wat stapjes doen en komt niet met de ambulance, maar met eigen vervoer.

De familie komt aan in Monnickendam en Aalbertjan komt met wat hulp traag uit de auto. Dochter, schoonzoon en de beide kleinkinderen van 11 en 14 jaar staan om hem heen en dan gaat het gezelschap in onze rolstoel aan boord. Koffie, soesjes, een welkomstwoordje van Sido en dan gaan de trossen los… de verkoeling zoeken! We scharrelen open water op, verkennen Volendam vanaf het water want wegens de hitte lokt het niet om aan te meren. We gaan weer naar buiten, lekker ankeren achter de Bukdijk om te lunchen en de kleinkinderen zwemmen… Aalbertjan geniet, en niet met mate!

Daarna gaat de reis naar open water, richting vuurtoren. Sido stekt voor Aalbertjan achter het roer te zetten en daar zegt hij geen nee tegen. De rolstoel gaat op de plateaulift en even later bestuurt onze zieke gast het schip, en hoe… Koersvast brengt hij het schip naar waar het zijn moet! Dan wordt het tijd om terug te keren naar de haven, waar we afscheid nemen van Aalbertjan, die huiswaarts keert met een hoofd vol herinneringen en een hart vol smart, dat verlangt naar het water…
-

Vaarwel Aalbertjan

Auteur Vaarwens.

Jachthaven Waterland voor de gratis ligplaats van de Vaarwens

Dagschipper Sido en vaarvrijwilligers Marjon en Geurt voor hun inzet

Bakkerij Kees Gutter voor de broodjes en de koeken

Haven Volendam voor de gastvrijheid tijdens de lunch

Photoshop Volendam voor de foto in klederdracht

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een lief verslag van dochter Marry:

Nog één keer varen.

Woensdag 12 augustus;
Mijn vader stapt in de auto met onbekende bestemming. Het enigste dat hij weet is dat we een verrassing hebben. Na een uurtje komen we aan in de haven van Monnickendam. Zijn ogen beginnen te stralen. Mijn vader heeft samen met mijn moeder vele riviercruises beleefd en zou dit jaar nog één keer een week gaan varen op de PWA vakantieboot. Helaas gooide Corona en zijn ziekte alle plannen van boord.
Bij de boot worden we enthousiast ontvangen door Marjon, Sido en Geurt. Aan boord starten we met koffie en al snel varen we uit richting Marken, mijn vader geniet in zijn stoel op het dek van de zon, het water en alles wat er te zien is. Marken, Edam, Volendam, het Paard van Marken en de fijne gesprekken met Geurt, Marjon en Sido. Voor een heerlijke lunch en een duik gaan we voor anker in de Gouwzee. Daarna is het tijd voor een nieuwe kapitein op het schip, mijn vader mag aan het roer! Net alsof hij altijd gevaren heeft, zijn ogen heb ik al lange tijd niet meer zo zien stralen. Rond 15.00 zijn we weer terug in Monnickendam. Wat was het fijn om hem zo te zien genieten en hem nog één te kunnen laten varen!

Inge, Evert en in het bijzonder Marjon, Sido en Geurt bedankt voor deze mooie herinnering!