Vaarwens 786 op 15-09-2020

De reis is belangrijker dan de aankomst…

Al ruim 12 jaren geleden stopte het motortje van onze gaste van vandaag, maar ze redde het ternauwernood. Toch is er onherstelbare schade aangebracht en ze wordt nooit meer de oude. Deze schade resulteert nu in een uitermate zwakke conditie en Antoinette voelt haar achteruitgang. Ze voelt haar einde naderen en heeft daarom haar plan getrokken… Een vriendin van haar dochter vindt bij de bakker notabene een folder van Stichting Vaarwens en stuurt het door. Antoinette en haar dochter gaan in overleg en ze besluiten om nog éénmaal een mooie dag te gaan maken op het water, dus wordt de intake ingevuld.

Het wordt uniek warm op deze prachtige septemberdag en de temperaturen kunnen oplopen tot boven de 30 graden. Het is windstil en heiig weer als dagschipper Alex en stuurman Gerrit in Monnickendam aankomen. Ook gastdame Ellie (de topper die al tijdenlang iedere dag zorgt dat de koelkast goed gevuld is) gaat gelijk aan de slag met de koffiepot… Even later geurt de hele stuurhut naar verse koffie en de sfeer zit er nu al in. De auto arriveert met Antoinette en haar naasten en er volgt letterlijk en figuurlijk een warm welkom.

Iedereen vindt een genoeglijk plekje aan boord en Antoinette ontspant in een heerlijke luie tuinstoel op het achterdek. Alex valt vandaag in voor schipper Yoni, want die maakte afgelopen zondag al een spoedwens. Hij doet een welkomstwoordje en dat doet hij voor de tweede dinsdag achtereen in Monnickendam. Exact een week geleden speechte hij namelijk voor Evert, die de Hiswa te Water Oeuvreprijs van hem overhandigd kreeg… Geweldig!

De trossen gaan los en lui schuift de Vaarwens over de spiegelgladde Gouwzee. Er liggen veel scheepjes voor anker en even zou je denken dat het hoogzomer is. De Vaarwens duikt Marken binnen en Antoinette geniet met volle teugen, want ze is er nog nooit geweest. Na even te hebben aangemeerd en gepassagierd, wordt de reis vervolgd richting Volendam. Met temperaturen van 30 graden lokt de volle haven niet erg, dus varen we door naar Edam en duiken het kanaal in richting oude Zeesluis. Onderweg lunchen we al varende en daarna zetten we koers richting de vuurtoren het Paard van Marken. Daarna beginnen we aan de terugreis en wie zit er de hele reis aan het roer??? Precies, Antoinette, want de nieuwe Antoinette is geboren. Haar dag staat volledig in het teken van het varen en het credo van vandaag is; “De reis is belangrijker dan de aankomst!”

De dag is voorbij gevlogen en Antoinette is moe, maar voldaan. Er wordt met een lach en een traan afscheid van deze sterkte vrouw met enorme wilskracht genomen. We wensen Antoinette veel sterkte en een behouden aankomst na haar volgende reis, die ze binnenkort gaat maken…

Vaarwel dappere Antoinette

Auteur Vaarwens.

Antoinette; † 3-11-2020

Jachthaven Waterland voor de gratis ligplaats van de Vaarwens

Dagschipper Alex, stuurman Gerrit en gastdame Ellie voor hun inzet

Bakkerij Kees Gutter voor de broodjes en de koeken

Haven Marken voor de gastvrijheid tijdens het passagieren

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een mooi verslag van dochter Marine:

Woensdag 9 september stuurt een vriendin mij de flyer van vaarwens. Ik denk dat is geweldig voor mijn moeder dus heb ik haar die dag meteen opgegeven. Op donderdag 10 september werd ik gebeld door een hele vriendelijke dame die al meteen met mij de dag inpland op dinsdag 15 september. Wat een mazzel want er is prachtig weer voorspeld. Snel bel ik mijn moeder op zodat ze deze dag vrij houd, ze is meteen enthousiast.
Dan nu DE DAG (dat mag in hoofdletters want wij hebben een fantastische dag gehad!)
Wij werden heel erg hartelijk ontvangen en voelde ons direct thuis op de boot! Wat een welkom. Mijn moeder mocht zeggen waar ze naartoe wilde en kon de gehele dag bepalen. De eerste stop was Marken waar we even van de boot zijn geweest om rond te lopen. Gek dat ondanks we in de buurt wonen hier nog nooit hadden rond gelopen en dan nu vanuit de haven. Na terugkomst was het tegen lunchtijd en kon mijn moeder kiezen of ze in de haven wilde lunchen of onderweg. Mijn moeder koos voor onderweg en dat was geweldig. Op het meer voor Volendam legde ze boot stil en konden wij van een geweldige lunch genieten, niks was te gek en alles was aanboord. De stilte, ruimte en het uitzicht maakte het helemaal af. Met een buik vol vaarde we verder naar Edam. Mooi om die stad eens vanaf het water te zien. Na Edam gingen we naar het paard van Marken (vuurtoren), mijn moeder mocht achter het roer! In eerste instantie durfde ze dat niet ivm parkison maar toen ze er eenmaal zat wilde ze het roer niet meer loslaten. Hoe fijn is het dat zij een keer ons vervoerd in plaats van dat zij altijd wordt vervoerd. Ze heeft daar zo van genoten! Toen we bij de haven van Monnickendam aankwamen is ze in het zitje gaan zitten op het voordek wat een uitzicht gaf dat! Eenmaal aangemeerd werdt er nog tijd genomen om onze ervaringen te delen en op een hele fijne manier afscheid te nemen. Wat hebben deze vrijwillergers ons een dag gegeven om nooit te vergeten! Gezellig een praatje maken kon maar er werdt ons ook tijd met elkaar gegeven. Wij kwamen allemaal niks te kort, continu werdt er drinken aangeboden en hapjes tussendoor waren er ook ruim voldoende. Mijn moeder zei aan het einde ik zal deze dag nooit vergeten en meenemen naar de hemel. Ze is iedereen achter de vaarwens ontzettend dankbaar! Met een handkus op afstand namen we afscheid van schipper Alex, stuurman Gerrit en gastvrouw Ellie. Een beter team hebben wij ons niet kunnen wensen! Een mooiere dag had het niet kunnen worden. Dank jullie wel allemaal. Liefs van Antoinette, Tijmen en Marinde
Groet, Marinde