Vaarwens 833 op 13-04-2021

Een regisseur is de regie kwijt…
-

Een stukje uit een eerder bericht van echtgenote Aleida, die Chester aanmeldde;

“Chester heeft zijn leven lang gewerkt in 'zijn' geboorte- en omroepstad Hilversum. Altijd achter de schermen, eerst als producer en de laatste 20 jaar als regisseur van o.a. het actualiteitenprogramma Nieuwsuur en van grote evenementen als Koninginnedagen en intochten van Sinterklaas. Een boeiend en vaak hectisch leven waaraan door zijn aandoening een triest einde is gekomen. Opgesloten in een lichaam dat niet veel meer kan en een bovenkamer waarin zijn parkinsonisme eigen wetten voorschrijft, hebben hem nu zo hulpeloos gemaakt, dat de zin van het leven een dagelijkse vraag is geworden. Een vraag die wij als omstanders helaas niet voor Chester kunnen beantwoorden.”

De vraag is duidelijk, Chester wil er dolgraag nog een keertje uit om te varen, Amsterdam zien, los van de heersende gedachten aan de ziekte die hem teistert. De vaardag wordt gepland en laat het vandaag volgens de weermannen prachtig weer zijn! Hollandse luchten en zonnetjes, alles zal voorbij komen. Dagschipper Hans en gastdame/boots Gerda zijn mooi op tijd bij het schip en maken alles klaar voor Chester, die in zijn rolstoel verblijft. De koffie geurt en de camera ligt klaar, koeken op tafel en de kachel aan in de kuiptent… we zijn er klaar voor!

Chester komt aan met zijn lieve echtgenote Aleida, zijn zwager en verzorgster Anouk en gaat moeizaam in de rolstoel. Vervolgens naar de Vaarwens en Chester kijkt zijn ogen uit. Hij blijkt van nature al geen prater, maar de Parkinson heeft hem dat deels ook ontnomen, dus zijn de ogen en gezichtsuitdrukkingen beeldvormend voor zijn gevoel. Hans doet een welkomstwoordje en Gerda zorgt voor de koffie. Er wordt een vaarplan gemaakt en Chester mag kiezen… Het wordt een retourtje Muiden!

Hans start de motor en Gerda maakt de trossen los. Even later dobberen we over het IJ langs allemaal plekjes waar Chester herinneringen heeft. Hij zou zoveel willen zeggen, maar het gaat niet. Toch geniet de onfortuinlijke voormalige regisseur en producer, die de regie over zijn eigen leven volledig kwijt is. Zijn ogen spreken boekdelen en als we de Oranjesluizen binnenvaren staan ze wijd open. We varen langs Pampus, waar Chester veel over zou kunnen vertellen en het weerzien doet hem wel iets.

In Muiden meren we aan bij de KNZ&RV en genieten van de lunch in het zonnetje tegenover het Muiderslot. Na nog wat keuvelen, beginnen we aan de retourvaart waarbij Chester nog even aan het roer gaat. Als het drukker met scheepvaart wordt, nemen we het roer weer over, maar hij heeft tóch nog even weer kunnen voelen hoe het is om een schip te besturen. Als we weer aanmeren in de Marina, is het kaarsje op van alle indrukken. Chester gaat weer huiswaarts met een hoofd vol herinneringen een aan mooie voorjaarsvaardag.

Vaarwel Chester
Auteur Vaarwens.
-
Met dank aan:
Dagschipper Hans en gastdame/boots Gerda voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
KNZ&RV Muiden voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Discovery Nederland voor de parkeergelegenheid
Broodje Vasum voor de gedeelde sponsoring van de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schutting
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een geweldig mooi verslag van echtgenote Aleida:

De zee, het enige leven dat strekt van begin tot einde..
Een mooi motto, dat ik brutaalweg gestolen heb uit de openingsregels van De Zee. Een ernstig maar schitterend gedicht van scheepsarts/dichter Jan Jacob Slauerhoff, een romanticus die zijn leven lang rusteloos over de zeeën zwierf en eigenlijk nooit een gelukkige haven vond. Hij stierf jong. Van hem zijn ook de woorden: alleen in mijn gedichten kan ik wonen.
De zee, of het ruime water, hoe dan ook ik moest aan deze regel denken toen wij afgelopen dinsdag koers zetten vanuit Amsterdam Marina naar de vestingstad Muiden. Het was sowieso een wonderbaarlijke dag. Wie heeft het geluk, de missie van de stichting Vaarwens nog eens nalezend, om voor een tweede keer aan boord te gaan van de MS Vaarwens. Dat overkwam dus Chester. Vorig jaar gleden wij onder een stralende hemel vanuit Monnickendam over de spiegelgladde Gouwzee. Ook nu waren de weergoden ons gunstig gezind: helder zonlicht, een pittig windje en oer Hollandse wolkenpartijen, waar Gouden Eeuwse zeevaarders en -schilders wel raad mee wisten. Op de kade in Amsterdam werden we opgewacht door Hans en Gerda, die ons de gehele dag zo lief hebben omgeven met hun goede zorg en verhalen. Na de eerste koffieronde gingen de trossen los. Het begin van een tweede, zorgen vrije boottocht. Chester is weliswaar nog minder spraakzaam dan voorheen, maar uit zijn gelaatstrekken valt heel wat af te lezen. Voor het eerst van ons leven door de Oranjesluizen bij Schellingwoude, van binnen-IJ naar buiten-IJ, langs het Vuurtoreneiland en langs Pampus, op weg naar de Westbatterij van de vesting Muiden. Een heerlijke lunch met uitzicht aan stuurboordzijde op de Koninklijke watersportclub... geen groene draak te bekennen. De andere zijde was veel spannender: het liet ons het fantastische onderkomen van een voormalige drost van Muiden zien, het slot waar P.C. Hooft in de 17de eeuw zomers zijn gasten ontving. Je kunt een minder appetijtelijke lunchlocatie treffen...

Eenmaal op de terugreis kwam voor Chester de kers op de taart: opnieuw aan het stuur van de Vaarwens. Je ziet dan meteen hoe goed gefocust hij dan is. De blik scherp, het spreken iets gemakkelijker, helemaal in zijn element. Even weer de regie in eigen hand. Dat zijn toch echt de allerfijnste herinneringen aan deze dag, waarvoor wij de mannen en de vrouwen, voor en achter de schermen, van de stichting Vaarwens het meest dankbaar zijn. Ik eindig met een tweede citaat dat ik onlangs las:

"Een mens kan zich gevangen voelen in zijn lot. Soms is een verhaal (lees: een bijzondere bootreis) genoeg om je te laten beseffen dat je vrij bent. Niet in wat je overkomt, maar wat je doet met dat wat je overkomt."

De stichting Vaarwens helpt daar geweldig bij!