Vaarwens 859 op 01-06-2021

Een dag om niet te vergeten…

Soms is het leven niet meer te bevatten, soms wordt alles wazig, onduidelijk en verwarrend. Dan blijkt dat je gedachten afdwalen, vergeten en vervagen. Epko (geb.1950) voelt zijn geestelijke krachten afnemen en heeft zijn besluit met veel zorg genomen toen hij alles nog goed kon verwoorden…

Zijn naaste vrienden gingen in 2018 al eens met de Meander V mee, als naasten van een terminale jonge vrouw en ze weten hoeveel een Vaarwens even kan ontzorgen. Dat gunnen ze Epko ook, want hij heeft zelf een sloep en is dol op varen, dus wordt er onmiddellijk een intake ingevuld. Op deze eerste officiële zomerdag in juni gaat Epko samen met zijn vrouw Vera en vrienden Jos en Niels deze vaardag maken…

Dagschipper Hanno en boots Gerda maken in Amsterdam de hele kuipten open en zetten een pot koffie. De auto met het gezelschap komt aan en snel worden ze ontvangen door onze crew. Hanno is een ‘getapte spreker’ en smelt het ijs met een grap en een grol. Er wordt gelachen en de toon voor vandaag is gezet! Plezier maken, herinneringen maken, even niet denken aan wat binnenkort gaat gebeuren, maar nog even samen het leven vieren… We gaan aan boord en bij een kop koffie maakt Hanno een vaarplan. Het is mooi weer met weinig wind, dus mogelijkheden te over!

Er wordt besloten om naar Muiden te gaan, dus eerst richting Oranjesluizen. Mooi weer, dus veel pleziervaart. Iedereen geniet, en niet met mate. Epko gaat aan het roer stuurt de Vaarwens het Buiten IJ af als volleerd schipper. Hij vind het geweldig, wat dat gaat nog prima. Langs Pampus en op naar Muiden. Daar een rondje door de haven langs de superjachten van Bas Lengers. Bij de sluis keren we en ondertussen heeft Gerda een heerlijke lunch geserveerd. Dat gaat er wel in, want varen maakt hongerig.

We zetten de terugreis in en ook Niels gaat aan het roer. Hanno heeft het vandaag gemakkelijk met twee bedreven stuurlui aan boord. Ook de retourschutting gaat snel en even later varen we weer het IJ op richting Amsterdam Marina. Dan komt het moment van afscheid en wederom is dat zwaar. Ogenschijnlijk is Epko niet ziek, maar in zijn hoofd is het raak en het maakt zijn leven uitzichtloos…

Kort gedicht voor Epko:

“Ik hoor mezelf sloffen, maar weet niet meer waarvan en wanneer ik ben vertrokken

Ik lach stil zonder herinnering, alleen mijn handen weten nog hoe vroeger alles ging

Lang was ik opstandig over het vele niet meer weten, pas toen ik dat vergat, wist ik dat ik alzheimer had”

Vaarwel Epko

Auteur Vaarwens.

Met dank aan:

Dagschipper Hanno en boots Gerda voor hun inzet

Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten

Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers

Broodje Vasum voor de gedeelde sponsoring van de lunch