Vaarwens 898 op 28-07-2021
Achter de wolken schijnt altijd de zon…
-
Het leven is hard! Net zestig jaar geweest en je moeder en broertje zijn je al voorgegaan, nu krijg je zelf de fatale boodschap dat jouw leven eindig is omdat de sluipmoordenaar jouw lichaam heeft gekozen om zicht te huisvesten. Alida (geb. 1956) overkomt het en ze is alleen achtergebleven. Ze krijgt van een verpleegster op de oncologie afdeling de tip van Stichting Vaarwens, waar ze graag gebruik van maakt. De intake wordt snel ingevuld, want de tijd dringt en onze planning pikt de eerstvolgende open dag voor Alida. Vandaag is het al zo ver…
-
In Amsterdam maken dagschipper Onno en boots Ellie de Vaarwens klaar om de brancard aan boord te nemen. Alida komt namelijk samen met haar vriendin Els uit Lelystad en ze komen met de ambulance van de SAW.
Als de gele ambulance aankomt, moeten we allen even slikken, want Evert en Inge hun vriend en oprichter van de Stichting Ambulance Wens Nederland - Kees Veldboer - overleed eergisteravond… In zijn geest heeft de stichting besloten dat alle wensen gewoon doorgaan, maar het voelt vreemd!
Onno en Ellie heten het gezelschap een warm welkom en tonen hun medeleven aan de vrijwilligers Jannie en Frank van de SAW, waarna we de aandacht vestigen op Alida, die naar buiten komt. We heten de lieverd welkom en gaan aan boord waar de koffie klaar staat.
-
Tijdens het koffierondje doet Onno een welkomstwoordje en vraagt waar Alida graag heen zou willen. Het vaarplan wordt de Zaanse Schans, dus gaat de motor aan en Ellie gooit de trossen los. Achter - en af en toe tussen - dikke wolken door schijnt de zon en er staat een stevig windje. Echt Hollands weer dus, en ook dat heeft zijn charmes. Alida kijkt haar ogen uit als ze ziet wat er allemaal aan enorme schepen voorbij komt. Vele grote jongens heeft Onno als registerloods van zee gehaald en letterlijk binnengeloodst, waardoor hij er veel over kan vertellen. Daarna duiken we het zijkanaal in dat ons naar de Wilhelminasluis leidt. Ellie gaat dik ingepakt naar buiten want de éne na de andere bui trekt over ons heen…
-
Na de sluis zetten we koers naar de mooie molen aan de Zaan waar we mogen aanmeren. Als snel komen de vrijwilligers die op de molen zijn naar buiten om eventueel een handje te helpen, maar vanwege de enorme stortbuien besluiten we lekker aan boord te blijven en te genieten van een voortreffelijke lunch. Als we los maken, worden we uitgezwaaid door de bemanning van de molen en daarna zetten we de retourvaart in. Begeleid door volledig geopende hemelsluizen varen we richting de schutsluis en ook dat heeft wel weer wat. Het geborgene, knusse, droge en gezellige schip biedt een veilige schutse tegen de weersinvloeden van buitenaf en Alida geniet met volle teugen…
-
Als we zijn aangemeerd in de Marina, breekt zowaar de zon door en we maken een prachtige foto naast het schip. Het wordt Alida allemaal even te veel en hoe flink ze vandaag ook was, breekt ze nu. We troosten als ze de ambulance in gaat en onze Ellie blijft dicht bij haar raam buiten de ambu staan om haar warmte en sterkte mee te geven. Wederom moeten we afscheid nemen van een mooi mens, en dat went nooit!
-
Vaarwel lieve Alida
Auteur Vaarwens.
-
Met dank aan:
Dagschipper Onno en boots Ellie voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
SAW voor het ambulancevervoer en verpleging
Broodje Vasum voor de deels sponsoring van de lunch
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Sluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
-
