Vaarwens 916 op 25-08-2021

Kijken nu het nog kan…

Om getroffen te worden door de onverklaarbare ongecontroleerde celdeling in je hoofd, is al een mokerslag, maar als het blijkt zeer zeldzaam te zijn en je wereldwijd bezig geweest bent voor een goede behandeling, maar er is niets mogelijk, dan vervliegt alle hoop… Renata (geb.1982) overkomt het op veel te jonge leeftijd en ze zal binnen enkele weken ook volledig blind worden, dus er is spoed geboden, want ze wil nog graag een keer varen nu ze nog ziet…

In Amsterdam komt de zon twijfelend door de bewolking terwijl dagschipper Onno, boots Carla en Bert (nieuwe aankomend schipper) bezig zijn om de Vaarwens klaar te maken. Onno legt aan Bert alle ins en outs uit van het schip terwijl Carla een geurende pot koffie zet. Er is onderling jolijt, want Onno en Bert zijn goede collega’s vanuit het Loodswezen en ze spreken dezelfde taal. De zon verdrijft ondertussen de wolken en we zijn er klaar voor…

Hieronder een prachtig verslag van boots Carla:

Renata komt met haar moeder vanuit Emmen om een dagje herinneringen te kunnen maken nu ze nog kan zien. Even voor tienen komt het telefoontje dat Renate, haar moeder Willemien, haar tweede moeder Tineke en de chauffeurs van die dag Maarten en Winny bijna bij de parkeerplaats zijn. We spoeden ons met de rolstoel naar de parkeerplaats om Renata op te halen en met de Vaarwens op de achtergrond, wordt een mooie foto van het gezelschap gemaakt, de eerste herinnering is vastgelegd!

Na een welkomstwoordje van Onno, is er een lekker bakje koffie met wat lekkers en dan gaan de trossen los. De Vaarwens gaat op weg naar alle hoekjes, mooie plekjes en haventjes die Amsterdam biedt. Renata geniet. Niet alleen buiten schijnt de zon, maar ook de opvarenden stralen. Moeder Willemien vindt het zo fijn dat deze vaardag plaatsvindt, terwijl Renata een van haar goede dagen heeft. Hierdoor kan ze écht genieten van het kijken nu het nog kan. Nou, dát doet Renate en niet met mate.... De lunch laat ze zich goed smaken en zelfs een nog speciaal gewenst broodje wordt tevoorschijn getoverd.

Na de lunch wisselt het roer van schipper. Renata stuurt de boot als een volleerd schipper over het IJ het zijkanaal van de nauwe Perenboomsloot in op weg naar Nieuwendam. Ze draait zelfs moeiteloos een rondje met het schip in het nauwe vaarwater om de Vaarwens weer koers richting het IJ te sturen. Via de Houthaven koerst schipper Bert de Vaarwens weer naar de Marina haven, waar de Vaarwens met haar opvarenden na een enerverende dag tevreden aanmeert. Een hartelijk afscheid volgt, de laatste foto’s worden gemaakt en Renata met haar gevolg stapt moe maar voldaan in de auto, voor de flinke terugreis naar Emmen.

Renata en je lieve moeders, de herinneringen van vandaag zijn jullie zo gegund.

Het ga je goed op het moeilijke pad dat je hebt te gaan!

Vaarwel Renata

Auteur Vaarwens / Carla

Met dank aan:

Dagschipper Onno en bootsen Carla en Bert voor hun inzet

Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid v.d. gasten

Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid v.d. vrijwilligers

Broodje Vasum voor de deels sponsoring van de lunch

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een lief verslag van Renata en Willemien:

Dagje varen in Amsterdam, met stichting Vaarwens.

Vertrek uit Emmen om zeven uur 's morgens, rond tien uur zijn we op de plaats van bestemming. We worden bij de auto opgehaald door drie vrijwilligers, mijn dochter Renata word netjes in de rolstoel de boot op gereden. Door de fijne ontvangst van de vrijwilligers voelt het ook direct goed, een ontspannen sfeer ontstaat . Onderweg in de auto had ik als moeder zo nu en dan best wat spanning, hoe zou mijn dochter deze dag beleven/ervaren zou ze het aan kunnen, is de afstand Emmen /Amsterdam niet te ver voor haar als er wat gebeurd en kunnen we dan snel aanmeren, vele gedachten houden me bezig. Terugkijkend op de dag Ik had het voor geen goud willen missen het werd een zorgeloze dag en wat heeft Renata intens genoten,ze mocht zelfs een stukje varen Wel moest Bert of Onno in de buurt blijven want er waren best wel wat boten op het water en er mocht natuurlijk niks mis gaan als ze aan het roer stond 😀 grapjes werden er gemaakt, en met onze lieve dierbare vrienden werden herinneringen uitgewisseld en er werd gelachen. Ook van de goed verzorgde uitgebreide lunch hebben we genoten. Op mijn vraag hoe vond je deze dag (mam ik heb gevaren, kunnen we morgen weer? ) overvalt mij een gevoel van intense dankbaarheid.
Dank aan Onno, Bert en Carla, mensen met het hart op de goede plaats,bedankt voor de ontspannen zorgeloze sfeer een onvergetelijke dag.We hopen dat stichting Vaarwens nog vele wensen mag vervullen. Voor ons een dag om nooit te vergeten en waar we nog vaak met een warm gevoel op terug zullen kijken.

Lieve groet,Willemien en Renata