Vaarwens 938 op 07-10-2021

Een natuurmens geniet…

Voor veel mensen gaat het leven niet van een leien dakje en sommigen krijgen meer dan ze kunnen hebben voor hun kiezen. Ook Jos (geb. 1960) kon het leven niet allemaal bevatten en nu is hij ook nog getroffen door de sluipmoordenaar die zich stilletjes heeft vermenigvuldigd door zijn hele lichaam. Zijn zus Agnes vult een intakeformulier voor Jos in, omdat ze weet dat hij van varen houdt en van de natuur. Er is echter enige spoed geboden, want hij gaat sneller achteruit dan verwacht werd…

Na een paar onstuimige dagen heeft de natuur rust gevonden. Een windstille koude nacht zorgt voor een mistdeken over het land, maar al snel tracht de zon het weg te branden. Dagschipper Peter en bootsen Gerrit en Anneke zijn al vroeg in de weer om de Vaarwens te ontdoen van alle dauw en de koffiepot pruttelt. Onze gast komt met de ambulance helemaal uit Venray, dus die hebben vast wel trek in een ‘lekker bakkie’…

Een mooi verslag van boots Anneke:

Wanneer de ambulance arriveert, staan Peter en ik al klaar om Jos met de rolstoel mee aan boord te nemen terwijl Gerrit foto's maakt. De brancard blijft in de auto met de belofte dat er een comfortabele stoel aan boord is wanneer Jos wil rusten. De koffie en soesjes smaken na de lange rit goed en dan varen we de haven uit en het IJ op richting Pampus, want dat is Jos zijn doel. De familieverhalen komen los. De vader van Jos, Gon en Agnes is in Amsterdam geboren, in Oost. Ze zijn er als gezin nooit terug geweest maar vader was wel een echte Amsterdammer, rechttoe, rechtaan! Dat was wel wennen in Limburg.

Jos ziet meteen een koppel zwanen met jongen naast de boot. Vogels vindt hij prachtig. Ook een aalscholver ziet hij voorbij gaan. De route gaat dus naar Forteiland Pampus. Ik vertel een stukje geschiedenis over de stelling van Amsterdam en als we langs de graansilo, dan door de Oranjesluizen en voorbij Vuurtoreneiland varen, doemt Pampus op met z’n twee kunstmatige ‘kanon koepels’. Daar meren we aan en na een heerlijke lunch gaan we van boord. Jos loopt rustig het talud en het trapje op. Het is prachtig weer en iedereen geniet van het weidse uitzicht, het heerlijke zonnetje en de enthousiaste verhalen over het fort van ondergetekende, want ik ben immers ook vrijwilligster op Pampus… Dit gaat later vast een herhaling met familie opleveren. Er wordt nog een ansichtkaart gekocht en dan is het tijd voor de terugvaart.

Terug in de Oranjesluizen verbaast Jos zich over hoe groot het is. Er vliegt een stern over, die herkent hij meteen. We varen nog het ‘zijkanaal K’ naar Nieuwendam in. De zwemtrapjes van de woonboten brengen Jos terug naar zijn jeugd. Hoe zij met het gezin in de Maas gingen zwemmen, daar hun eigen plekje hadden en vader er pinda’s roosterde. Zo is het een dag vol belevenissen en herinneringen die voor Jos, Agnes en Gon heel dierbaar zijn.

Aangekomen in de Marina is het moment van afscheid daar. Jos krijgt de Vaarwenspet op en we maken nog een groepsfoto naast het schip. Dan gaat Jos weer naar de ambulance waar hij gewillig op de brancard gaat liggen, hij is moe en we denken dat op de flinke terugreis naar Venlo de luikjes wel dicht zullen vallen…

Vaarwel Jos

Auteur Vaarwens en Anneke

Jos: † 25-12-2021

Met dank aan:

Dagschipper Peter en bootsen Gerrit en Anneke voor hun inzet

Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten

Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers

Broodje Vasum voor de deels sponsoring van de lunch

Stichting Ambulance Wens Nederland voor het ambulancevervoer

Forteiland Pampus voor de gastvrijheid tijdens de lunch

Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een lief berichtje van Agnes en Gon:

Beste Vrijwilligers van Stichting Vaarwens en Ambulancewens,

Wat hebben we donderdag 7 oktober 2021 een prachtige dag gehad met jullie. Pas op 1 oktober 2021 had ik het formulier verstuurd aan U ; wat een snelle service !!
We gingen van Venray naar Amsterdam met de ambulance, daarna met de wensboot naar Pampus. Onze broer Jos heeft genoten van deze dag met zoveel lieve vrijwilligers, die hem aandacht en zorg gaven, maar evenzo aan mijn zus en mij. We vertrokken ’s morgens vanaf het Hospice in de mist, maar eenmaal op de boot scheen de zon, en dat is de hele dag zo gebleven. We hebben alleen maar hartelijkheid ervaren; zonder jullie had onze broer deze tocht niet kunnen maken. Ook bedankt voor het verslag en de mooie foto’s!
Mede namens Jos, onze hartelijke dank.
Agnes en Gon ter Laare