Vaarwens 972 op 24-02-2022
… en de pijn won het niet!
Onze gast van vandaag is Ludwig (geb. 1941) uit Roosendaal, waar hij in het hospice wacht op wat gaat komen, want de sluipmoordenaar heeft zijn lichaam veroverd. Ludwig is varensman en hij heeft 6 jaren achtereen gevaren op de Willem Ruys en vele andere cruiseschepen. De zeemijlen van Ludwig zijn er zo velen, dat als je ze achtereen legt, hij ruim 30 keer de aarde is rondgevaren. Nu wacht Ludwig op zijn laatste vaart, maar niet voordat hij nog één keer het water en de bewegingen van een schip heeft gevoeld.
Het wordt onstuimig en de berichten zijn slecht. Als Evert en boots Anneke de Meander V klaarmaken, schijnt er echter een mager zonnetje en het lijkt nog best aardig. De Buienradar helpt ons snel uit de droom, want het wordt over een paar uurtjes écht slecht! De telefoon gaat en Han van de SAW belt; “We schieten lekker op Evert en we zijn mooi op tijd in Muiden!”
“Mooi, kunnen we tijdig terug zijn voordat het slechte weer losbarst!” mompelt Evert.
De ambulance arriveert inderdaad mooi op tijd en Han en Evert sluiten elkaar in hun armen. Ook Han voer in het verleden vaak met Evert mee op de Meander V als ambulancechauffeur bij de SAW en onlangs ging Han nog een vaardag mee als gast met de MS Vaarwens vanwege zijn zieke echtgenote. Er valt een traan, want Han heeft inmiddels afscheid van haar moeten nemen. Deze dag roept veel herinneringen bij hem op, maar hij gaat flink door… Topper!
Als de ambulance open gaat, ligt Ludwig daar met een met pijn verbeten gezicht en hij kermt. Iedere hobbel doet hem zeer, want hij is al flink doorgelegen. Snel aan boord en er is koffie en een welkom van Evert. Ludwig pakt Evert zijn handen vast en kermt ‘auw auw’. We overleggen en verpleegster Heinnie besluit in te grijpen met een extra shotje morfine. Een kwartiertje later wordt Ludwig rustig en laaft zich aan de bewegingen van het schip en het brommen van de beide dikke diesels onder zijn brancard. Er komt een glimlach en ontspanning op het gelaat, ten teken dat het zo een stuk beter is.
Ludwig zijn partner Tilly wijkt niet van zijn zijde en lief troost ze de onfortuinlijke vroegere purser die in het verleden zo veel zorg heeft gegeven aan anderen… “We gaan de randmeren maar op, want het wordt slecht!” oppert Evert. Daar heeft iedereen wel zin in, want velen zijn er nog nooit geweest. Braaf slingert de Meander V op de Hollandse Brug af en komt in rustiger vaarwater. Voor Ludwig fijn, want dan heeft hij minder pijn door de rolbewegingen van het schip. Evert duikt de jachthaven van Naarden binnen en maakt een rondje bij ons ‘Floating Office, waar Inge druk aan het plannen is met alle wensen die binnen blijven komen.
Het water wordt bruin van het losgewoelde bodemzand door de wilde golfslag en zelfs op de Randmeren staan bruine brekende rollers die enthousiast tegen de Meander V beuken. Die maakt zich er niet druk om, want de stabilizers doen hun werk en de bewegingen zijn traag gedempt. Na een rondje de Almere Haven, besluiten we al varende de lunch te nuttigen die Anneke en Hennie in de kombuis hebben klaargemaakt.
Al etende, schuiven we rustigaan weer huiswaarts, want we merken dat Ludwig helemaal op is. Als we zijn aangemeerd en Evert bij hem komt staan, pakt hij zijn handen en laat hem niet meer gaan. Evert troost Ludwig met lieve woorden en wenst hem een goede thuisreis in de ruimste zin van het woord. Woorden zijn Ludwig ontnomen, maar de kneepjes in Evert zijn handen zeggen meer dan duizend volzinnen. De pijn won het vandaag niet en Ludwig heeft diep van binnen ook genoten! Dat voelde Evert uit zijn dankbare handdruk…
Vaarwel Ludwig
Auteur Vaarwens
Met dank aan:
Dagschipper Evert en boots Anneke voor hun inzet
KNZ&RV Muiden voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het ambulancevervoer
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Onze gast van vandaag is Ludwig (geb. 1941) uit Roosendaal, waar hij in het hospice wacht op wat gaat komen, want de sluipmoordenaar heeft zijn lichaam veroverd. Ludwig is varensman en hij heeft 6 jaren achtereen gevaren op de Willem Ruys en vele andere cruiseschepen. De zeemijlen van Ludwig zijn er zo velen, dat als je ze achtereen legt, hij ruim 30 keer de aarde is rondgevaren. Nu wacht Ludwig op zijn laatste vaart, maar niet voordat hij nog één keer het water en de bewegingen van een schip heeft gevoeld.
Het wordt onstuimig en de berichten zijn slecht. Als Evert en boots Anneke de Meander V klaarmaken, schijnt er echter een mager zonnetje en het lijkt nog best aardig. De Buienradar helpt ons snel uit de droom, want het wordt over een paar uurtjes écht slecht! De telefoon gaat en Han van de SAW belt; “We schieten lekker op Evert en we zijn mooi op tijd in Muiden!”
“Mooi, kunnen we tijdig terug zijn voordat het slechte weer losbarst!” mompelt Evert.
De ambulance arriveert inderdaad mooi op tijd en Han en Evert sluiten elkaar in hun armen. Ook Han voer in het verleden vaak met Evert mee op de Meander V als ambulancechauffeur bij de SAW en onlangs ging Han nog een vaardag mee als gast met de MS Vaarwens vanwege zijn zieke echtgenote. Er valt een traan, want Han heeft inmiddels afscheid van haar moeten nemen. Deze dag roept veel herinneringen bij hem op, maar hij gaat flink door… Topper!
Als de ambulance open gaat, ligt Ludwig daar met een met pijn verbeten gezicht en hij kermt. Iedere hobbel doet hem zeer, want hij is al flink doorgelegen. Snel aan boord en er is koffie en een welkom van Evert. Ludwig pakt Evert zijn handen vast en kermt ‘auw auw’. We overleggen en verpleegster Heinnie besluit in te grijpen met een extra shotje morfine. Een kwartiertje later wordt Ludwig rustig en laaft zich aan de bewegingen van het schip en het brommen van de beide dikke diesels onder zijn brancard. Er komt een glimlach en ontspanning op het gelaat, ten teken dat het zo een stuk beter is.
Ludwig zijn partner Tilly wijkt niet van zijn zijde en lief troost ze de onfortuinlijke vroegere purser die in het verleden zo veel zorg heeft gegeven aan anderen… “We gaan de randmeren maar op, want het wordt slecht!” oppert Evert. Daar heeft iedereen wel zin in, want velen zijn er nog nooit geweest. Braaf slingert de Meander V op de Hollandse Brug af en komt in rustiger vaarwater. Voor Ludwig fijn, want dan heeft hij minder pijn door de rolbewegingen van het schip. Evert duikt de jachthaven van Naarden binnen en maakt een rondje bij ons ‘Floating Office, waar Inge druk aan het plannen is met alle wensen die binnen blijven komen.
Het water wordt bruin van het losgewoelde bodemzand door de wilde golfslag en zelfs op de Randmeren staan bruine brekende rollers die enthousiast tegen de Meander V beuken. Die maakt zich er niet druk om, want de stabilizers doen hun werk en de bewegingen zijn traag gedempt. Na een rondje de Almere Haven, besluiten we al varende de lunch te nuttigen die Anneke en Hennie in de kombuis hebben klaargemaakt.
Al etende, schuiven we rustigaan weer huiswaarts, want we merken dat Ludwig helemaal op is. Als we zijn aangemeerd en Evert bij hem komt staan, pakt hij zijn handen en laat hem niet meer gaan. Evert troost Ludwig met lieve woorden en wenst hem een goede thuisreis in de ruimste zin van het woord. Woorden zijn Ludwig ontnomen, maar de kneepjes in Evert zijn handen zeggen meer dan duizend volzinnen. De pijn won het vandaag niet en Ludwig heeft diep van binnen ook genoten! Dat voelde Evert uit zijn dankbare handdruk…
Vaarwel Ludwig
Auteur Vaarwens
Met dank aan:
Dagschipper Evert en boots Anneke voor hun inzet
KNZ&RV Muiden voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het ambulancevervoer
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
