Vaarwens 992 op 11-04-2022
Een familie in zwaar weer…
Soms denken we wel eens, hoeveel kan een mens dragen. Onze vaargast van vandaag is Anton (geb. 1960) en hij komt samen met zijn vrouw Jannie (die in het gips zit) uit Ede. Ook zijn schoondochter komt mee en zij strijdt tegen botkanker. Anton zelf lijdt aan meerdere ziektes en het vaatlijden kostte hem al één been en hij gaat steeds verder achteruit. De familie heeft even behoefte aan iets anders dan ziekenhuisbezoeken en behandelingen en zou erg graag met z’n allen nog een keer het water op willen. Ze kijken uit naar de fotoshoot die op die dag gemaakt zal worden, en vandaag gaan we zorgen voor een dag ontzorging.
Na een week wind en buien, knapt het op en de zon brandt door de wolkendeken. Dagschipper René en boots Corien zijn al vroeg aan boord en maken het schip klaar. Ook wij hebben er zin in om deze geslagen familie een dag te verwennen.
Een mooi verslag van schipper René:
Om half elf arriveert het gezelschap (een grand total van maar liefst 9 personen) deels met eigen vervoer en de Ambulance Wens. Ook daar zijn mensen weer vrijwillig hard aan het werk om er `gewoon` een mooie dag van te maken. Bij de koffie blijkt al dat het een hecht gezelschap is en ondanks alle fysieke ellende zit de stemming er snel goed in. Niet in het minst door Anton zelf. Er worden snedige opmerkingen gemaakt over verloren ledematen en de bijbehorende protheses. Er wordt zelfs geopperd om een kunstbeen te gebruiken als bloemenvaas. Waar haal je het vandaan.
We kiezen voor lekker varen richting Centraal Station met alles wat er onderweg te zien valt om dan de Oranjesluizen te schutten. Maar daarvoor moet men zich melden bij sector Schellingwoude en er was geen doorkomen aan. We hebben bijna 10 minuten liggen wachten voordat we aan de beurt waren, zo druk was het met verkeer uit het kanaal, sluis en diverse bunkerstations.
Na het passeren van Schellingwoude gaan we bakboord uit om te lunchen in het altijd mooie (en gastvrije) Durgerdam. Een groot deel van de heenreis zitten mensen buiten maar met de wind op de kop is het toch nog wat fris. Dat vind ook Anton achteraf maar hij vond het toch te mooi om naar binnen te gaan…
Op de terugweg hebben we de wind in de rug en dan is het echt aangenaam. Het gevolg is dat het volledige gezelschap buiten op het kajuitdak en voorop zit. En dan net als we de Zuidersluis in mogen (speciaal voor ons gereed gemaakt) geeft Anton aan dat hij toch het toilet eens van binnen wil zien en daar is de lift voor nodig. Maar hij verzekert ons dat hij gezegend is met een sterke blaas en dat we rustig eerst kunnen schutten. Werd het bijna toch nog even spannend.
Zijkanaal K is altijd een mooie en onverwachte verassing en dan schiet het ook weer aardig op.
De vermoeidheid begint te komen en dan wordt je er weer aan herinnerd dat we niet zomaar een dagje aan het varen zijn maar dat er een bijzondere reden voor is.
Bij het afscheid laat iedereen weten een geweldige dag gehad te hebben en vooral Jannie benadrukt hoezeer ze genoten hebben van zo met z’n allen gevaren te hebben. Het maakt het altijd weer de moeite meer dan waard.
Sterkte Anton
Auteur Vaarwens/René
Met dank aan:
Dagschipper René en boots Corien voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het ambulancevervoer
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Haven Durgerdam voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Soms denken we wel eens, hoeveel kan een mens dragen. Onze vaargast van vandaag is Anton (geb. 1960) en hij komt samen met zijn vrouw Jannie (die in het gips zit) uit Ede. Ook zijn schoondochter komt mee en zij strijdt tegen botkanker. Anton zelf lijdt aan meerdere ziektes en het vaatlijden kostte hem al één been en hij gaat steeds verder achteruit. De familie heeft even behoefte aan iets anders dan ziekenhuisbezoeken en behandelingen en zou erg graag met z’n allen nog een keer het water op willen. Ze kijken uit naar de fotoshoot die op die dag gemaakt zal worden, en vandaag gaan we zorgen voor een dag ontzorging.
Na een week wind en buien, knapt het op en de zon brandt door de wolkendeken. Dagschipper René en boots Corien zijn al vroeg aan boord en maken het schip klaar. Ook wij hebben er zin in om deze geslagen familie een dag te verwennen.
Een mooi verslag van schipper René:
Om half elf arriveert het gezelschap (een grand total van maar liefst 9 personen) deels met eigen vervoer en de Ambulance Wens. Ook daar zijn mensen weer vrijwillig hard aan het werk om er `gewoon` een mooie dag van te maken. Bij de koffie blijkt al dat het een hecht gezelschap is en ondanks alle fysieke ellende zit de stemming er snel goed in. Niet in het minst door Anton zelf. Er worden snedige opmerkingen gemaakt over verloren ledematen en de bijbehorende protheses. Er wordt zelfs geopperd om een kunstbeen te gebruiken als bloemenvaas. Waar haal je het vandaan.
We kiezen voor lekker varen richting Centraal Station met alles wat er onderweg te zien valt om dan de Oranjesluizen te schutten. Maar daarvoor moet men zich melden bij sector Schellingwoude en er was geen doorkomen aan. We hebben bijna 10 minuten liggen wachten voordat we aan de beurt waren, zo druk was het met verkeer uit het kanaal, sluis en diverse bunkerstations.
Na het passeren van Schellingwoude gaan we bakboord uit om te lunchen in het altijd mooie (en gastvrije) Durgerdam. Een groot deel van de heenreis zitten mensen buiten maar met de wind op de kop is het toch nog wat fris. Dat vind ook Anton achteraf maar hij vond het toch te mooi om naar binnen te gaan…
Op de terugweg hebben we de wind in de rug en dan is het echt aangenaam. Het gevolg is dat het volledige gezelschap buiten op het kajuitdak en voorop zit. En dan net als we de Zuidersluis in mogen (speciaal voor ons gereed gemaakt) geeft Anton aan dat hij toch het toilet eens van binnen wil zien en daar is de lift voor nodig. Maar hij verzekert ons dat hij gezegend is met een sterke blaas en dat we rustig eerst kunnen schutten. Werd het bijna toch nog even spannend.
Zijkanaal K is altijd een mooie en onverwachte verassing en dan schiet het ook weer aardig op.
De vermoeidheid begint te komen en dan wordt je er weer aan herinnerd dat we niet zomaar een dagje aan het varen zijn maar dat er een bijzondere reden voor is.
Bij het afscheid laat iedereen weten een geweldige dag gehad te hebben en vooral Jannie benadrukt hoezeer ze genoten hebben van zo met z’n allen gevaren te hebben. Het maakt het altijd weer de moeite meer dan waard.
Sterkte Anton
Auteur Vaarwens/René
Met dank aan:
Dagschipper René en boots Corien voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het ambulancevervoer
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Haven Durgerdam voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
