Vaarwens 1000 op 26-04-2022
Een gedenkwaardige dag!
Vaarwens 1000 op 26-04-2022: Twee geliefden namen vandaag voor altijd afscheid op de kade…
Er komt een spoedwens binnen met een hartenkreet van dochter Karin: “Pas 6 weken geleden is de diagnose longkanker geconstateerd. Mijn vader gaat hard achteruit. Hij was ook mantelzorger. Zijn vrouw Kiki, mijn bonusmoeder, moesten wij na 37 jaar met spoed uit huis laten plaatsen. Zij woont nu in een woongroep voor dementerende ouderen. Kiki is rolstoelafhankelijk. Mijn vader zijn liefste wens is om nog een laatste keer samen met zijn vrouw - die hij erg mist - te varen, haar te knuffelen en vast te kunnen houden. Zij vrouw Kiki zal worden begeleid door haar zoon. Mijn vader is in Amsterdam opgegroeid en verlangt de stad terug te zien…
Direct gaat de planning aan de slag want het is vijfvoortwaalf voor Henk (geb. 1937) die in het hospice te Utrecht ligt en er staat deze week nog één dag open… vandaag, de 1000ste wensdag!
In Amsterdam is het al vroeg druk aan boord. Er worden ballonnen en vlaggetjes opgehangen, medewerkster Erica krijgt de taart mee van bakker Gutter en zorgt voor alle andere gezelligheid, dagschipper Onno en boots Johan maken het schip verder klaar voor brancard én rolstoel en de pers komt langs om verslag te doen van deze bijzondere dag. Oprichters Inge en Evert moeten naar de huldiging van een vriend - en tevens vaarwensvrijwilliger - dus neemt dit geweldige ‘vaarwensteam’ hun honneurs waar. De zon schijnt weer en we zijn er klaar voor…
Een ontroerend verslag van schipper Onno:
Het is 09.00 uur, de zon schijnt en er staat fris briesje. Vandaag is de duizendste vaarwens en we hebben de slingers opgehangen! Namens het Parool komen een journalist en een fotografe aan boord om verslag te doen van deze bijzondere Vaarwens. Om kwart over tien arriveert de ambulance van SAW bemand door Jan en Frank. Zij brengen ons Henk met zijn dochter Karin en zoon Marco, gevolgd door Raymond en Stef, zonen van Kiki, al 37 jaar echtgenote van Henk.
Er volgt een emotioneel weerzien tussen twee geliefden. Tot zes weken geleden verzorgde Henk zijn echtgenote Kiki, maar omdat hij de kracht niet meer heeft moest zij verhuizen naar een verzorgingshuis. Dit scheiden is zo pijnlijk….
Als iedereen ingescheept is, verzorgen gastvrouw Erica en boots Johan koffie en een taartje voor alle opvarenden. Na een inleidend praatje gaan we ‘los’ om een kort rondje te varen samen met de verslaggevers van het Parool.
Nadat de laatsten zijn ontscheept, gaan de trossen weer los en vangen we de reis aan naar de stad, waar Henk zoveel herinneringen aan heeft. De stad, waar hij als Amstelveense jongen met zijn vader doorheen banjerde. Via het Oosterdok ‘pakken’ we de Kortjewantsbrug en manoeuvreren tussen de talrijke rondvaartboten door tot diep in de stad. Henk heeft ook een maritiem verleden. Hij geniet van het uitzicht, maar bovenal van zijn dierbare naasten, met het onderliggende besef dat hij zeer binnenkort afscheid van hen neemt!
Eenmaal op de Amstel blijkt dat er een stellage onder de Hogesluisbrug hangt. Het opbreken - twee keer omdat we ook weer terug moeten - kost een uur tijd. Als ik Henk vraag wat we zullen doen antwoord hij dat die beslissing bij de schipper ligt… We keren en gaan terug naar het IJ.
De lucht is blauw met mooie wolkenschakeringen, de wind is fris en binnen is het behaaglijk warm. Zo zwak als Henk is, blijkt dat hij een doorzetter is, klip en klaar! Ook hij krijgt de 'Vaarwensboost', neemt het roer over en stuurt ons - zo zwak als hij is – met een grote lacht op zijn gezicht feilloos langs de Sumatrakade richting de Oostelijke havens. Kiki zit naast hem in haar rolstoel, het platform verhoogd zodat zij goed uitzicht heeft op de omgeving, en op haar Henk…
Ook de kinderen nemen beurtelings even het roer. Na een flitsbezoek aan de haven van Nieuwendam zetten we koers naar de thuishaven, waar Karin het laatste stuk varen voor haar rekening neemt. Zij brengt haar vader, broer , “bonus” moeder en broers weer veilig thuis… Het is hartverwarmend om te zien hoe de band tussen deze kinderen en hun ouders is.
Na het aanmeren, gaan we allen naar de wensambulance waar een emotioneel en indringend afscheid van Henk en Kiki volgt. Dit is de laatste keer dat ze samen zullen zijn en zo zwaar, dat ook wij het niet droog houden… Kiki troost zich: “Ik zie Henk weer, bij God…”
Het was een gedenkwaardige emotionele duizendste vaarwensdag die ons nog lang zal heugen, want het definitieve afscheid tussen twee geliefden was vandaag op de kade…
Vaarwel Henk
Auteur Vaarwens / Onno
Henk: † 30-04-2022
Met dank aan:
Dagschipper Onno en boots Johan en Erica voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het ambulancevervoer
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Bakkerij Kees Gutter voor de taartjes
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Waternet voor de vlotte brugbediening door de stad
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Vaarwens 1000 op 26-04-2022: Twee geliefden namen vandaag voor altijd afscheid op de kade…
Er komt een spoedwens binnen met een hartenkreet van dochter Karin: “Pas 6 weken geleden is de diagnose longkanker geconstateerd. Mijn vader gaat hard achteruit. Hij was ook mantelzorger. Zijn vrouw Kiki, mijn bonusmoeder, moesten wij na 37 jaar met spoed uit huis laten plaatsen. Zij woont nu in een woongroep voor dementerende ouderen. Kiki is rolstoelafhankelijk. Mijn vader zijn liefste wens is om nog een laatste keer samen met zijn vrouw - die hij erg mist - te varen, haar te knuffelen en vast te kunnen houden. Zij vrouw Kiki zal worden begeleid door haar zoon. Mijn vader is in Amsterdam opgegroeid en verlangt de stad terug te zien…
Direct gaat de planning aan de slag want het is vijfvoortwaalf voor Henk (geb. 1937) die in het hospice te Utrecht ligt en er staat deze week nog één dag open… vandaag, de 1000ste wensdag!
In Amsterdam is het al vroeg druk aan boord. Er worden ballonnen en vlaggetjes opgehangen, medewerkster Erica krijgt de taart mee van bakker Gutter en zorgt voor alle andere gezelligheid, dagschipper Onno en boots Johan maken het schip verder klaar voor brancard én rolstoel en de pers komt langs om verslag te doen van deze bijzondere dag. Oprichters Inge en Evert moeten naar de huldiging van een vriend - en tevens vaarwensvrijwilliger - dus neemt dit geweldige ‘vaarwensteam’ hun honneurs waar. De zon schijnt weer en we zijn er klaar voor…
Een ontroerend verslag van schipper Onno:
Het is 09.00 uur, de zon schijnt en er staat fris briesje. Vandaag is de duizendste vaarwens en we hebben de slingers opgehangen! Namens het Parool komen een journalist en een fotografe aan boord om verslag te doen van deze bijzondere Vaarwens. Om kwart over tien arriveert de ambulance van SAW bemand door Jan en Frank. Zij brengen ons Henk met zijn dochter Karin en zoon Marco, gevolgd door Raymond en Stef, zonen van Kiki, al 37 jaar echtgenote van Henk.
Er volgt een emotioneel weerzien tussen twee geliefden. Tot zes weken geleden verzorgde Henk zijn echtgenote Kiki, maar omdat hij de kracht niet meer heeft moest zij verhuizen naar een verzorgingshuis. Dit scheiden is zo pijnlijk….
Als iedereen ingescheept is, verzorgen gastvrouw Erica en boots Johan koffie en een taartje voor alle opvarenden. Na een inleidend praatje gaan we ‘los’ om een kort rondje te varen samen met de verslaggevers van het Parool.
Nadat de laatsten zijn ontscheept, gaan de trossen weer los en vangen we de reis aan naar de stad, waar Henk zoveel herinneringen aan heeft. De stad, waar hij als Amstelveense jongen met zijn vader doorheen banjerde. Via het Oosterdok ‘pakken’ we de Kortjewantsbrug en manoeuvreren tussen de talrijke rondvaartboten door tot diep in de stad. Henk heeft ook een maritiem verleden. Hij geniet van het uitzicht, maar bovenal van zijn dierbare naasten, met het onderliggende besef dat hij zeer binnenkort afscheid van hen neemt!
Eenmaal op de Amstel blijkt dat er een stellage onder de Hogesluisbrug hangt. Het opbreken - twee keer omdat we ook weer terug moeten - kost een uur tijd. Als ik Henk vraag wat we zullen doen antwoord hij dat die beslissing bij de schipper ligt… We keren en gaan terug naar het IJ.
De lucht is blauw met mooie wolkenschakeringen, de wind is fris en binnen is het behaaglijk warm. Zo zwak als Henk is, blijkt dat hij een doorzetter is, klip en klaar! Ook hij krijgt de 'Vaarwensboost', neemt het roer over en stuurt ons - zo zwak als hij is – met een grote lacht op zijn gezicht feilloos langs de Sumatrakade richting de Oostelijke havens. Kiki zit naast hem in haar rolstoel, het platform verhoogd zodat zij goed uitzicht heeft op de omgeving, en op haar Henk…
Ook de kinderen nemen beurtelings even het roer. Na een flitsbezoek aan de haven van Nieuwendam zetten we koers naar de thuishaven, waar Karin het laatste stuk varen voor haar rekening neemt. Zij brengt haar vader, broer , “bonus” moeder en broers weer veilig thuis… Het is hartverwarmend om te zien hoe de band tussen deze kinderen en hun ouders is.
Na het aanmeren, gaan we allen naar de wensambulance waar een emotioneel en indringend afscheid van Henk en Kiki volgt. Dit is de laatste keer dat ze samen zullen zijn en zo zwaar, dat ook wij het niet droog houden… Kiki troost zich: “Ik zie Henk weer, bij God…”
Het was een gedenkwaardige emotionele duizendste vaarwensdag die ons nog lang zal heugen, want het definitieve afscheid tussen twee geliefden was vandaag op de kade…
Auteur Vaarwens / Onno
Henk: † 30-04-2022
Met dank aan:
Dagschipper Onno en boots Johan en Erica voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het ambulancevervoer
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Bakkerij Kees Gutter voor de taartjes
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Waternet voor de vlotte brugbediening door de stad
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
