Vaarwens 1039 op 19-06-2022

Een dag met een lach en een traan…

Onze gast van vandaag is moet spoed op deze Vaderdag ingelast. Frans (geb, 1947) is uitbehandeld en ineens gaat het heel snel. Zo snel, dat hij en zijn naasten het amper kunnen bevatten. Nanette is palliatieve zorg verpleegkundige en ze tipt Frans om nog wat herinneringen te kunnen maken. Nog éénmaal varen on je eigen stad… dat wil Frans wel, en er wordt een intake ingevuld.

Een geweldig verslag van boots Carla:

Donkere wolken, regen en wind is voorspeld, maar niets daarvan als Frans met zijn vrouw Lotte en hun dierbaren arriveren bij de Vaarwens. Zwager Sjaak - een ervaren rolstoelchauffeur - weet Frans handig aan boord te manoeuvreren. En ook broer Alex met zijn vrouw Daphne en zus Trees schepen in. Nog voor eenieder goed en wel een lekker plaatsje op de Vaarwens heeft gevonden, geeft Frans aan vandaag graag naar de Zaanse Schans te willen. Schipper Rochus start de motor en de trossen gaan los.

Nog voor de Vaarwens de Marina haven heeft verlaten, zit iedereen aan de koffie met allerlei lekkers. Tot pret van allen weet zus Trees het bakje met chocolade pindarotsjes voor ‘eigen gebruik’ veilig te stellen. Maar de Vaarwensbemanning weet daar wel raad mee en een extra, nog groter bakje rotsjes, wordt snel weggezet. Intussen is na de Wilhelminasluis de Zaanse Schans in zicht en het hele gezelschap begeeft zich naar het voordek van het schip om alles goed te kunnen zien. Frans krijgt de ‘Vaarwensboost’, staat op uit zijn rolstoel en gaat in de opening van de zijdeur staan, genietend van de wind door zijn - helaas door zijn ziekte dunner geworden - haren. Op de vraag (of opdracht?) van zowel zijn vrouw Lotte als zijn schoonzus, of hij niet een jas aan wilde doen, antwoordt hij stellig dat hij dit niet wil én dit ook zelf wil kunnen beslissen. Want regie zelf hebben en zelf houden is een motto dat voor alle opvarenden geldt maar zeker voor Frans.

Na de sluis koerst de Vaarwens, via de enthousiast draaiende molens van de Zaanse Schans richting Wormerveer. Ondertussen laat de zon zich zien en kleurt de omgeving, alsof ze weet wat voor waardevol gezelschap vandaag te gast is op het schip. Intussen heb ik (Carla) de lunch op tafel gezet en wordt deze luxe traktatie onder de klanken van het kabbelende water - al varende - van harte genoten.
Rochus geeft tijdens de vaartocht aan dankbaar luisterende oren uitleg over dat wat we zoal passeren. Ondertussen zijn Lotte met de ‘kleine’ zus Trees en schoonzus Daphne op het achterdek met elkaar in gesprek. Ze vinden elkaar in de emotie van dat wat het leven zelf regelt en wat niet te sturen is. Met de armen om elkaar vloeien er wat tranen... maar deze mogen er zijn en als je goed kijkt, zie je regenboog kleuren hierin verschijnen.

De Vaarwens wil aanleggen bij houtzaagmolen Het Jonge Schaap, maar de aanlegplaats is bezet door een Tjalk die hout aan het laden is voor een nieuwe mast. Eén van de opvarenden van deze Tjalk haalt capriolen uit om een grote gezaagde boom langs de boot vast te maken. De Vaarwens heeft het fototoestel in de aanslag, maar de voorspelling dat deze kunstenaar in het water belandt, lijkt
niet bewaarheid te worden.

Omdat het nog wel even duurt voordat de Tjalk de aanlegsteiger vrij kan maken, koerst de Vaarwens via de sluis terug naar het Noorzeekanaal en vervolgens knorren we naar het IJ. Dan komt de vraag van Rochus of Frans het roer over wil nemen en deze maakt haast om zijn rolstoel op hoogte achter het roer te laten plaatsen. Dan blijkt ook hier dat Frans koers kan kiezen en houden. In een strakke koers vaart hij de Vaarwens richting Centraal Station en vlak langs twee grote passagiersschepen. De opvarenden van de Vaarwens vergapen zich aan deze overweldigende schepen.

Hoewel de Vaarwens in kleur wel lijkt op Calimero, voelen de passagiers zich met schipper Frans aan het roer toch veilig geborgen. En Lotte... die geniet van haar Frans, die ze - zoals ze aangeeft - lang niet meer zo heeft zien stralen. De terugweg naar de thuishaven wordt aangevangen, maar niet nadat het voor allen bekende schip Veronica is bekeken... en het 1,2,3,4,5,6,7,8,9, Tineke schalt vanuit de Vaarwens over het IJ.
We meren aan in de Marina haven en Frans verrast zijn dierbaren om hen nog even mee te vragen naar een restaurant om deze dag mooi af te sluiten.

Er wordt nog een foto met het hele gezelschap voor de Vaarwens gemaakt en dan volgt een meer dan hartelijk afscheid... Een mooie dag, een mooie herinnering is geboren voor Frans, voor Lotte, voor Alex, Trees, Daphne en Sjaak, maar ook voor de bemanning van de Vaarwens van deze dag.
Frans en Lotte we hopen dat jullie nog de kans krijgen meer mooie momenten als herinnering te maken. We wensen jullie toe wat nu goed voor jullie is.A

Vaarwel Frans
Auteur Vaarwens / Carla

Met dank aan:
Dagschipper Rochus en boots Carla voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Sluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een geweldig verslag van de familie, waarvoor veel dank:

Vorige week werden we gevraagd of we een dag wilden varen in een boot met onze broer / zwager Frans. Nou graag! Iedere mogelijkheid om samen door te brengen moeten we nu aanpakken want er zullen niet zoveel kansen meer zijn. Nou weten we wel dat het vanwege zijn gezondheid al een hele prestatie zou zijn om een uurtje zittend op een kussentje op een bootje te dobberen ergens op het water. Dat was mijn inschatting van een dagje varen. Maar wat er in werkelijkheid is gebeurd kan je bijna niet voorstellen.
Met Frans, zijn vrouw Lotte, broer, zus, zwager en schoonzus hebben we een superdag gehad. Het begon al bij de ontvangst op de boot, die je natuurlijk gewoon een volledig toegerust schip moet noemen. Kopje koffie en thee erbij (zo wie zo ontbrak het ons die dag aan niets. De lunch was zelfs voortreffelijk) Daarna de uitleg door gastvrouw en duizendpoot Carla. Zij zou ook de foto’s voor die dag maken. Frans kon gewoon heerlijk zitten en alle kanten op in de rolstoel die hij nu wel nodig heeft.
De bestemming voor vandaag zou de Zaanse schans zijn, op verzoek van Lotte. Daarmee kom je dan gelijk bij de schipper van vandaag: Rogus. Kort gezegd is dat een man die zijn vak verstaat en waarschijnlijk rivierwater door de aderen heeft stromen, als dat een compliment is. Hij is opgegroeid als schipper en heeft vaak en veel de rivieren van Europa bevaren. Hij kent dan ook alle plekjes onderweg en kan goed vertellen over zijn botenpassie. Passage door de Wilhelminasluis is dan ook een peulenschil.
Dus we gaan met zijn alle naar de Zaan, waar de wieken van de molens lustig gaan. Dat is van lang geleden maar ook vandaag een mooi gezicht. We zijn eerst door gevaren tot aan de brug van Wormerveer en op de terugweg was het de bedoeling om de zaagmolen de Jonge Prins te bezoeken maar de aanlegplek was nog bezet. Om van de nood een deugd te maken stelde Rogus voor om dan maar terug te varen via het Centraal station langs de cruise kade als bonus.
Dat was ook het moment om Frans aan te bieden het stuur over te nemen! Je zou denken dat dit niet mogelijk is vanuit de rolstoel. Maar de vloer komt gewoon omhoog en brengt de nieuwe schipper op de juiste ooghoogte voor een behouden vaart. Hij heeft ons heel goed geleid door het drukke verkeer van alle toeristen boten, rondvaart boten en pontveren. En wat zijn die cruise schepen groot als je ernaast ligt. Een hele bezienswaardigheid. Daarna gooide Frans het stuur om en bracht ons weer terug naar de Amsterdam Marina.
Dan komt het moment dat je weer terug bent in de werkelijkheid. Afscheid nemen van de schipper en de gastvrouw na een prachtige dag, wat dus eigenlijk echt afscheid nemen is. Je pinkt dan een traantje weg maar weet dat dit een onvergetelijke dag is geweest die niemand ons meer af zal pakken. Hulde aan de stichting Vaarwens.

Groet,
Familie Holdorp