Vaarwens 1070 op 16-08-2022

Een hoofdzaak…

Er zijn vele variaties van de fnuikende celdelingsziekte qua vorm en plaats en één ervan is die het op hoger niveau zoekt, namelijk in het hoofd. Lies (geb. 1935) wordt er op late leeftijd nog door getroffen en ze is niet meer te behandelen. Ze lijdt aan een ongeneeslijke hersentumor en verblijft in het hospice, maar wil nog graag een keertje varen. We gaan ervoor zorgen en vandaag is Lies haar dag.

We hoopten op enige verkoeling na een aantal regen en onweersbuien in de afgelopen dagen, maar de temperatuur doet amper een stapje terug, maar er staat gelukkig een verkoelend briesje. Dagschipper Frouk en boots Gerrit zetten al vroeg alles open om de hitte uit het schip te krijgen. Ook Anita komt vroeg, zij is een nieuwe schipper voor de Vaarwens en wil graag nog wat ervaring opdoen en informatie opzuigen alvorens zelf aan de slag te gaan. Gerrit haalt de broodjes van de Hema, de telefoon rinkelt, de koffiepot gaat aan en wij zijn klaar om onze gasten te verwelkomen en er een prachtige dag van de maken.

Een mooie impressie van dagschipper Frouk;

Uit het Limburgse Tegelen hebben zoon Bart en zijn partner Marijke al voordat de Limburgse vlaaienbakker open ging Lies opgehaald uit het hospice en zijn de rit naar Amsterdam begonnen. Nog nauwelijks uit de auto de excuses dat ze te vroeg moesten vertrekken om Limburgse vlaai mee te kunnen nemen. Lies - onze gaste van vandaag - nam lekker plaats in onze rolstoel en zo zaten we al snel - na het maken van een mooie groepsfoto (de zon staat ’s ochtends aan een gunstige kant) - aan boord aan koffie en wat lekkers. Frouk deed een openingswoordje, vertelde van de Stichting, de boot en natuurlijk van Tara. De keuze waarnaartoe was snel gemaakt. Molens aan de Zaanse Schans, nog nooit geweest…

Trossen los en gaan dus. We voeren vlot naar de Zaanse sluis, Gerrit en Frouk vertelden van alles over het gebied waar ze zelf al zoveel jaren wonen en Lies beaamde voeger op school geleerd te hebben over de ‘voorraadschuur van Nederland’. Ditmaal zat de sluis niet mee, zeg maar ronduit tegen, maar dat gaf ons ruim de tijd om te verhalen van Peter de Grote, de Zaanse scheepsbouw, het zagen van dik hout tot planken en de daarmee gepaard gaande rivaliteit met Amsterdam. Uiteindelijk had de Zaan vele windmolens en werd hout veel sneller tot planken gezaagd dan dat dat toen met ellebogenstoom in Amsterdam gebeurde.

Omdat we lang ronddreven alvorens te schutten en de familie al vroeg had ontbeten, besloten we de altijd weer heerlijke lunch - nog wat extra versierd door Gerrit - varend te serveren, opdat er voldoende tijd over zou zijn om houtzaagmolen het Jonge Schaap te bezoeken. Zaanse theehuisjes, Zaankamers, goed-jaars-einden, alles kwam voorbij en werd bewonderd. Ook alle, zo kenmerkende geuren van onze streek werden opgesnoven en gedetermineerd. Lies genoot en in de loop van de dag zelfs duidelijk zichtbaar! De Zaandijker Gortershoek aan de westoever, en het voormalig weeshuis ‘hoop op de zwarte walvis’ op de Schans, werden niet overgeslagen.

Eenmaal aangemeerd bij de molen ging bijna iedereen aan wal; Frouk en Lies bleven aan boord en er was tijd voor een mooi gesprek. Lies was vroeger kleuterleidster geweest en had later samen met haar man een ‘supermarktje’ gehad in het Limburgse. Bart haar zoon ‘had ze zelf opgevoed’ (geen hedendaagse opvang etc.). Nu heeft ze ‘bonus kleinkinderen en bonus achterkleinkinderen’ waarvan ze geniet.
Nadat eenieder weer aan boord was, werd weer koers gezet naar het zuiden. Alle bruggen draaiden al voordat we opriepen! Bij de Duyvis machinefabriek werd ‘de selfie’ gemaakt in de donkere ramen. Altijd weer een verrassing als ik de gasten wijs op de Vaarwens die daar met hen erop komt aanvaren.

De sluis zat weer 100% mee en we voeren weer op weg richting Marina. Gerrit nam het roer over en Frouk kon even rustig met Bart op het ‘bankje met wijds uitzicht’ plaatsnemen voor een mooi gesprek.
Lies beseft zich dat ze veel heeft moeten inleveren en dat ze weinig emotie en uitdrukking meer kan tonen. Ze vindt dat erg naar, maar ook zij kreeg vandaag de ‘Vaarwensboost’ en ze heeft gelachen, ze had het goed naar de zin en dat was zichtbaar!

Bij tijds werd aangemeerd; Lies haar energie raakte op en er lag nog een fikse rit voor de boeg terug naar Tegelen. We namen afscheid van lieve mensen met een ongewisse toekomst, maar deze dag neemt niemand hen meer af! Bij terugkomst aan boord lag er een envelop op tafel met een prachtige kaart en lieve woorden. We waren er even stil van, want ook wij hadden genoten van deze dag met deze lieve gasten.

Vaarwel Lies
Auteur Vaarwens / Frouk

Met dank aan:
Dagschipper Frouk, bootsen Gerrit en Anita, voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Port of Amsterdam voor vergunningen
Sluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...