Vaarwens 1121 op 22-11-2022

Onze gast van vandaag is “Kees de Hagenees” (geb. 1963) want hij is getroffen door de ziekte ALS in een snelle vorm. Alles wordt hem categorisch afgenomen en hij ziet het leven uit zijn lichaam wegvallen. Een wreed lot, en zo vroeg al… Kees had nog veel plannen in zijn leven, maar moet zich nu voortbewegen in een elektrische rolstoel. Via een medewerker van Zorgcentrum Surplus te Zevenbergen worden Kees en zijn partner Sonja getipt op Stichting Vaarwens en Sonja vult het intakeformulier in, waarbij ze vermeld; “Vroeger als jong broekie heeft hij op de grote vaart gezeten maar werd daar weggestuurd! Nu komen de verhalen naar boven en geeft hij toch wel vaak aan nog wel eens te willen varen…”
Vandaag gaat Kees weer varen!

In Amsterdam is het novemberweer, dus grijs en kil. Op de MS Vaarwens brandt de kachel heerlijk en is het genoeglijk warm als dagschipper Wouter en bootsen Lucas en Lewi aan boord komen. Lucas heeft reeds de broodjes bij de Hema opgehaald en de kuiptent wordt ook lekker warm gestookt met een mobiele bijzetkachel. Nu is het wachten op Kees, Sonja die uit Zevenbergen moeten komen samen met de drie zonen van Kees.

Een geweldige impressie van de dag geschreven door schipper Wouter:

Zoon Alex die in Amsterdam woont is als eerste aan boord van de Vaarwens. Hij seint ons al in dat hij graag de Zaan op wil, omdat hij reeds af heeft gesproken met oude bekenden van Kees & Sonja. Kees weet nog van niets…
Uiteraard is dat geen probleem, de wens van de gasten staat voorop. Kort hierna arriveerde de rest van het gezelschap: de zonen Koen (die net als zijn vader zeebenen heeft), Tom en natuurlijk Kees met Sonja. Zeer behendig manoeuvreert Kees zijn zeer compacte elektrische rolstoel de loopplank op en in korte tijd is iedereen heerlijk thuis op de warm gestookte Vaarwens.

Vanaf de eerste minuut is het gezellig aan boord. De trossen gaan los en we hebben onmiddellijk door dat wij te doen hebben met een ras-Hagenees. De prachtige Haagse tongval van Kees is authentiek, hij draagt zelfs Haagse Harrie als tatoeage op zijn onderarm! Kees vertelt ons dat hij zijn leven lang ondernemer is geweest; altijd flink aangepakt met een loonbedrijf en bouwbedrijf. De laatste jaren stond hij door het hele land op jaarmarkten met worst-specialiteiten. Hoe zuur is het dan als het lijf het laat afweten…

Via het IJ zette de Vaarwens koers naar het Zaanse Gat, om daar via de Wilhelminasluis de Zaan op te varen. Vlak voor de sluis moesten wij even wachten op onze tegenschutting, en daar verschenen de oude kennissen van Sonja en Kees al zwaaiend met de Hollandse vlag. Wat een leuke verrassing! De Vaarwens werd dicht bij de kade gebracht, en zo kon men even onverwachts bijpraten.

Na de passage van alle bruggen zijn wij aangemeerd bij ons vaste stekkie langs houtzaagmolen het Jonge Schaap. Lewi was ondertussen druk bezig onze lunch te bereiden. De John Deere werd uitgezet om rustig met elkaar te kunnen eten. Na de lunch konden de gasten nog even de molen bezichtigen, waarbij er weer een prachtige uitleg door de molenaar werd gegeven.
Na het inschepen ging onze reis verder in omgekeerde richting. Genoeg te zien onderweg in de havens en langs het centraal station. Rond 16:30 uur begon het alweer te schemeren en bracht de Vaarwens ons allen weer terug naar haar bekende plekje in de Marina.

Na deze prachtige vaardag hebben wij afscheid genomen van Kees en familie. Wij hebben zelf enorm genoten, en zo te zien de gast van vandaag ook.