Vaarwens 1149 op 06-04-2023

Onze vaargaste is Leny (geb.1941) die samen met haar kinderen de vaardag komt beleven.
Leny ligt nu nog in een ziekenhuis in Alkmaar en zal op hele korte termijn naar een hospice worden gebracht. Leny gaat hard achteruit en er is spoed bij. Zoon Alex vindt een folder van Stichting Vaarwens bij Euromaster in Alkmaar en hij wordt gelijk enthousiast. Na overleg met zijn moeder wordt het intakeformulier ingevuld en bij de opmerking ‘Spoed’ gaat hier bij Vaarwens gelijk het hele systeem rollen. Vandaag gaat Leny al mee varen.

In Amsterdam schijnt nog een waterig zonnetje en het is rustig weer. Er komt regen aan, maar dat zal de dag niet verpesten. Dagschipper Klaas en bootsen Henk en Ellie (vrijwilligers van het eerste uur) zijn al mooi op tijd aanwezig en maken het schip klaar voor de dag. Als de koffie geurt, is het wachten op Leny, dit nog met eigen vervoer uit Heiloo kan komen…

Een prachtig verslag van schipper Klaas:

Als we Leny naar de Vaarwens rolstoelen vallen de eerste spettertjes al. Aan boord is het droog, warm en gezellig als immer. Leny wordt omringd door dochter Helen en beide zoons Alex en Ronald. Ze hebben veel plezier met, en ook veel zorg voor elkaar. Dát kenmerkt ons gastgezin voor deze dag. Bij de koffie gaat Henk op z’n praatstoel zitten, daarbij 100- uit verhalend over onze Stichting en de drive van Inge en Evert daarin. De mogelijke reisdoelen komen langs en voorzichtig trachten we Leny naar de Zaanse Schans te duwen. Naar Muiden is te grauw en we willen de brugwachters van de stad de fietstochtjes door de regen besparen. Het ontgaat Leny of ze wil écht de stad in. Nou dan wordt het toch de stad!

Om 10.45 gaan we het IJ op en krijgen waarachtig verbinding met de brugwachter van de Oosterdoksbrug, Deze weet ons bij de doorvaart evenwel te vertellen dat de Nieuwe Heerengracht gesperd is, dus keren we na een rondje Oosterdok, waarbij het Museum en het VOC schip Amsterdam uitvoerig bezichtigd worden, terug naar het IJ en schieten vervolgens de IJhaven in. “Hier ben ik eerder geweest”, zegt Elly.. Met de ‘Zuiderkruis’ maakte ze ooit een reis naar Kaapstad en die vertrok inderdaad vanaf de Javakade. Samen met de ‘Waterman’ en ‘Grote Beer, was zij een omgebouwde 2e W O Liberty. Deze laatste 2 vervoerden in 1963 Feyenoord supporters naar Portugal voor de wedstrijd tegen Benfica. Memorabel en ook pure nostalgie. Spelers als Eusebio, Eddy Pieter Graafland en Coen Moulijn zitten bij ons oudjes nog vers in het geheugen.

Terug naar vandaag..
Zat het 4-tal bij ontvangst nog in de tent, inmiddels hebben ze de woonkamer ingenomen. En waarom ook niet. Het uitzicht is mooier en de onderlinge gesprekken wellicht daardoor directer en intiemer. Een fotoboek laat zien hoe het er ooit toeging en uitzag in het Oostelijke havengebied. Klaas kan ook van latere tijden vertellen daar hij hier van jong tot oud als schipperszoon, zeeman, loods en sloeproeier het water beroerde en nog beroert. Sumatrakade, Surinamekade Loods 6, waar de passagiersschepen van de KNSM aanmeerden. We duiken onder de onder de prachtige Pythonbrug het Spoorwegbasin in. In zijn jonge loodsjaren loodste Klaas hier 9 meter diepstekende kolenschepen naar binnen. Nu niets meer van dat alles. De Piet Hein tunnel ligt hier diep onder de grond en aan weerszijden rijzen appartementencomplexen. Leny heeft al een tijdje een lekker relaxplekje op de bank gevonden, Arnold pakt af en toe het roer en eenieder heeft zijn en haar verhaal. Ronald vertelt over z’n vele vrijwilligerswerk, waarvan veel ten goede komt aan goede doelen. Helen was stewardess en kent een neef van Henk, die steward is bij de KLM, hetgeen ook weer de nodige opmerkingen teweegbrengen van broers.

De magen beginnen intussen te knorren dus wordt het tijd een lunchplek te bedenken. De havenmeester van Durgerdam geeft groen licht en na het schutten door de Noordersluis van de Oranjesluizen zoeken we ons aangewezen plekje in zijn haventje op. Elly bekleedt de tafel met alle lekkers, waaraan we ons eenmaal langszij allen tegoed doen. Helen verbaast zich over de eetlust van haar moeder. ”Ze eet meer dan 3 dagen hiervoor”. Zeelucht maakt hongerig toch? Na een kort ommetje van Klaas wordt het tijd om terug te gaan. De wind laat zich nu wel voelen en de aan lager wal geraakte Vaarwens moet nogal wat zeilen bijzetten om weg te komen. Na het schutten natuurlijk (voor ons dan) het zijkanaal K in. De woonboten worden net als eerder de huisjes van Durgerdam door het gezelschap al gauw getaxeerd op een miljoentje en meer. We gaan rond bij café Het Sluisje en volgen de noord oever van het IJ naar het westen. Als we het Noord Hollands kanaal invaren wordt gevraagd maar even door te varen naar Alkmaar. ‘Gelukkig’ is het kanaal gestremd na de Willemsluizen, zodat we op dat verzoek in hoeven te voldoen. De klant zou ook nu immers koning blijven.

Na de historische haven met Veronica en de Kapitein Anna doen we de NDSM –nu Damen- scheepswerf aan en bewonderen de - zeker bij de Vaarwens vergeleken - enorme schepen. En de monden staan maar niet stil. Ook papa Stuvel passeert de revue. Ondanks zijn ziekte kunnen de 3 hilarische maar toch dierbare herinneringen ophalen. Ja praten kan het stel. Ronald praat ongeveer 5 kwartier in het uur. Een wonder dat hij de lunch kon verwerken. Na aanmeren volgt de Knuffelronde. Geeft energie, zegt Helen. We hebben alle zeven genoten van deze Vaarwens. Leny, Helen, Alex, Ronald, sterkte bij alles wat komt. Heel fijn te zien en te voelen hoe hecht jullie zijn