Vaarwens 1182 op 28-06-2023

Om half tien rinkelde de telefoon op de Vaarwens al en de familie van onze gaste vandaag meldde dat ze er bijna waren, nog maar 4 km! Tja dat verkeer wil wat. Geen vuiltje aan de lucht vanuit Alkmaar, maar oh wat een files vanuit Veenendaal; onze boots Lyda werd er erg nerveus van. Mike, de zoon van onze gaste Marianne, haar man Karel, schoondochter Leonie en de kleinkinderen Milan en Senna stapten uit de auto en Marianne had aangegeven zelf te willen lopen naar de ms Vaarwens. Schipper Frouk schudde handen en probeerde gauw de namen te onthouden. Snel voegde boots Gerrit zich bij het gezelschap, met een tas vol heerlijke lunch van de Hema. Het schip was klaar voor ontvangst; het dek gedweild, de ramen gelapt, de motregen uit- en de koffie gezet. Gelukkig was Lyda er toen ook snel.

Een mooi verslag van schipper Frouk:

Onder het genot van de koffie met heerlijke soesjes maakten we verder kennis met deze lieve familie die zo onfortuinlijk door ziektes wordt getroffen. Marianne weet al vier jaar dat ALS haar iedere dag weer iets zal afnemen; het spreken is haar al helemaal ontnomen evenals de mogelijkheid om iets te eten of te drinken. Gelukkig heeft zij de beschikking over een spraakcomputer, die ze aan boord maar weinig gebruikte. Met handen en voeten konden en wilden we elkaar goed verstaan! De keuze voor de route van vandaag was snel gemaakt; de Zaanse Schans, met bezoek aan de molen(s) dat moest het worden, mede omdat schoondochter Leonie al zeeziekte gevoelens heeft wanneer een stevige wind de thee in haar beker doet rimpelen.

Frouk houdt een welkomstpraatje, over Evert en Inge, van werk- naar woon- naar wensschip en van het muntje in de kiel van ms Vaarwens ter herinnering aan Tara.
De motor wordt gestart, de lijnen gaan los en we zetten koers naar het Zaanse Gat. Nauwelijks buiten de Marina nodigt de schipper kleinzoon Milan (5 VWO, maar voor deze bijzondere dag een dagje vrij gekregen van school) uit het roer van haar over te nemen. Behalve een goede voetbalkeeper kan hij ook goed ons schip besturen. Hij had een klein beetje ervaring met een bootje met een aanhangmotor, maar die motor…………….

Gerrit weet als geboren en getogen Zaankanter heel veel te vertellen over het Zaanse. Aan “Sarema” staat een appartement te koop, er wordt snel gegoogeld en het kost “maar” ruim 7 ton. We besluiten dit maar links te laten liggen en schutten vlot naar binnen en al vertellende komen we o.a. langs “Verkade” waar de ouders van Marianne elkaar hebben ontmoet. Marianne heeft vroeger zelf gewerkt bij: Phonogram muziek, Hema klantenservice en Ranzijn tuincentrum. Er wordt volop genoten van alle moois en mindermoois langs de oevers van de Zaan.

Alles zit mee en we meren voorspoedig af bij onze vertrouwde molen het Jonge Schaap. In overleg wordt besloten eerst van de heerlijke lunch, door de Hema bereid en door Lyda versierd en opgediend, te genieten. Frouk stelt voor dat Gerrit met Mike, Leonie, Milan en Senna daarna een bezoek brengen aan oliemolen “de Zoeker”. Karel kan dan eerst voor zijn vrouw zorgen, die graag wat privacy heeft wanneer zij middels een sonde, voeding krijgt. Karel doet dit vol liefde en toewijding, terwijl hij zelf moet dealen met de ziekte van Parkinson. Lyda en Frouk trekken zich even terug in de keuken beneden, daar is even genoeg te doen. Als Marianne en Karel klaar zijn stappen ook zij van boord voor een bezoek aan de houtzaagmolen. Hier komen net ook de anderen weer aangewandeld en gezamenlijk krijgt het gezelschap tekst en uitleg van deze houtzaagmolen en de voorsprong die de scheepsbouw van die tijd in het Zaanse had ten opzichte van Amsterdam waar meer met de trekzaag werd gewerkt. Dat was heel zwaar werk en kostte veel meer tijd om van “dik hout planken te zagen”.

Met allen weer voldaan aan boord werd koers richting sluis gezet. Milan stuurde vlot door alle bruggen en de sluis stond al voor ons gereed. Terug op het kanaal was er nog voldoende tijd om Amsterdam vanaf het water te bewonderen (met de miljoenen appartementen boven in het Pondgebouw). Marianne en Karel hebben eerste in Amsterdam gewoond, maar vanaf het water zag alles er toch wel anders uit. Inmiddels brak de lucht, werd het een heerlijke temperatuur buiten en genoot eenieder van de prachtige plekjes op het voordek! Marianne kon dan wel niet spreken, maar wanneer ik haar aan keek zag ik stralende ogen en ging er een duim en een duimwijsvinger combinatie omhoog, waarmee zij aangaf het heel erg naar haar zin te hebben met alles wat haar dierbaar is om zich heen!
Toen een jaar geleden duidelijk werd dat de ziekte haar meer en meer ontnam hebben Marianne en Karel gelukkig nog een mooie reis naar Curaçao kunnen maken.

Behalve alle imposante nieuwbouw aan het IJ, het Centraal Station en de Amsterdam Tower met de schommels, was er kort voor ons een groot cruiseschip binnen gelopen en dat moest nog “even” draaien voordat het kon afmeren naast het muziekgebouw aan het IJ.

Afgemeerd in de marina kwam het moment om van deze lieve familie afscheid te moeten nemen weer dichtbij. Wij mochten vandaag deze lieve familie in zwaar weer een mooie dag met mooie herinneringen een glimlach en ontspanning geven.

Vaarwel Marianne wij wensen jou met je familie nog een goede tijd!