Vaarwens 1244 op 03-10-2023

Vandaag was Hanneke onze gaste; en zij kwam niet alleen!

De telefoon kondigde aan dat ze met tien minuten bij ons zouden zijn, dus gauw de koffiepot aan. Gespannen hielden we het parkeerterrein in de gaten en ja hoor, daar stopte een auto en er stapten mensen uit die wat zoekend om zich heen keken. Duidelijk, dat zijn onze gasten! Gewapend met fototoestel zijn we erop afgestapt en al snel schudden we handen en werd gewezen op het busje.. Deze werd bestuurd door vader Kees, waar ook moeder Hanneke - gezeten in haar eigen rolstoel - uitrolde. Een warm welkom, en gauw naar de boot waar het lekker droog was en waar de koffie klaar stond. Het regende niet hard, maar wel regelmatig en je werd er ook wel nat van!

Eenmaal op de steiger werd eerst nauwkeurig de boot bekeken en de ah’s en oh’s wat een prachtig schip waren niet van de lucht. Dit “watersportgezin” wist wel waar ze het over hadden; Hanneke en Kees hebben met hun zoon en beide dochters altijd gezeild, en niet alleen op de Nederlandse meren en plassen! Ook nu heeft Kees nog een Etap waarmee gezeild wordt.

Eenmaal aan boord was er tijd voor koffie en soesjes, de reis naar Amsterdam was voorspoedig verlopen vanuit Lelystad en het werd gelijk een gezellige kakofonie. Er werd gelachen en gepraat en hiermee was gelijk de toon voor de dag gezet! Marjolein, de schipper van de dag heeft verteld over onze stichting, de Meander en de Vaarwens. Ook vertelde ze dat het schip overal vrij toegankelijk en dat het toilet beneden was, waarnaartoe een lift leidt, zodat ook Hanneke daarvan gebruik zou kunnen maken, met rolstoel en al! Meer hoefde je deze familie niet te vertellen, een schip was voor hen een vertrouwd iets, met alles erop en eraan.

Gezien de weersvoorspellingen had Marjolein besloten dat we vandaag naar de Zaanse Schans en Houtzaagmolen “Het Jonge Schaap” zouden varen. De lijnen gingen los, boots Lewi schonk ons allen nog een lekker bakkie koffie in en weg waren we. Op tijd aan boord, vlot los, dan ben je met een beetje toeren erop lekker snel bij de Wilhelminasluis in Zaandam. Ook voor schipper Marjolein een nieuwe ervaring, zij was nog niet eerder de Zaan op geweest met de Vaarwens en maakte van de gelegenheid gebruik dat zij Frouk als boots vandaag aan boord had.

Ondanks het voorstelrondje bleven we wat stroef in de namen van de kinderen en hun partners. Allerlei grappen van op wie lijk ik en bij wie zou ik horen gingen door het schip, maar tenslotte bracht een stuk papier en een pen uitkomst. Er werd gewoon even een stamboom getekend. Moeder Hanneke, onze gaste van vandaag heeft samen met haar man Kees een zoon, Peter, hij vond “zijn” Mirella. Ook hebben Kees en Hanneke twee dochters, Marian kwam met haar man Brendan en Linda met haar man Alex. En dan zijn er (niet aan boord) 8 kleinkinderen! Nou als je daar geen gezellig feestje mee kunt bouwen weet ik het ook niet meer.

Hanneke wordt geplaagd door MS en ook de Vergeetziekte brengt haar regelmatig in een andere wereld, maar gelukkig kan ze wel genieten met al haar kinderen om zich heen. Kees heeft als vrijwilliger gevaren voor de Stichting Colombine, met een twee mast zeilschip, waarmee hij kinderen die minder goed bedeeld zijn in onze samenleving een mooie tijd kon geven. Het vaarbloed zit bij dochter Linda ook in de aderen en zij zeilt met een Laser (dat heet tegenwoordig ILCA 7) op het Bovenwater bij Lelystad, waar het merendeel van de familie ook woont. Schoonzoon Alex is als vrijwilliger verbonden aan de KNRM. Hij had zich op veel voorbereid en had zelfs bijzonder grappige schoenen(???) aan zijn voeten, het leken wel een soort zwem voeten, maar hij vertelde dat het was voor op de wal. Wij wensen hem succes met zijn binnenkort te volgen radarcursus, bij het Maritiem College in IJmuiden en de sessies in de simulator aldaar!

Vlot passeerden we alle bruggen en meerden af bij onze houtzaagmolen. Intussen had Lewi de HEMA lunch van Vaarwens versiering voorzien en konden we aanvallen. Ook Hanneke liet het zich goed doen smaken!

Gelaafd en verkwikt werd een bezoek aan de molen gebracht. Het was erg druk op de molen met een Amerikaans gezelschap; voor Hanneke waren de indrukken toch wel erg veel en zij en Kees kwamen gezellig terug aan boord terwijl “de jeugd” nog even verder rondkeek hoe men van dik hout planken zaagt.

Toen allen weer aan boord waren zijn we richting sluis gevaren, Hanneke met rolstoel op het verhoogde plateau naast de schipper met Kees aan haar zijde. Een prachtig uitzicht, zij genoot hier zichtbaar van.

Frouk wist net als op de heenweg, van allerlei te vertellen over de Zaanse industrieën (cacao, maismeel, cacaovetten) en de historie, dat de Zaanse Schans bestaat uit bewoonde huizen, die elders weg moesten en, of geheel werden opgepakt en verplaatst, dan wel zorgvuldig afgebroken tot bouwpakket en later op de schans weer in elkaar gezet.

Tegenover de schans is de “Gortershoek” van Zaandijk. Dit zijn Zaanse huizen die nog op hun oorspronkelijke plaats staan, goed onderhouden worden (de Gortershoek is een beschermd dorpsgezicht), maar vanbinnen wel aan de moderne tijd zijn aangepast en van alle gemakken voorzien! Gelukkig mochten we even wachten voor het Zaanse spoortje, een oude spoor draaibrug uit dezelfde tijd als de Hembrug destijds over het Noord Zeekanaal, zodat we een goed uitzicht hadden op het mooie huis met verschillende “goedjaars einden”. (Kees wilde wel een goedjaarseindje aan zijn Etap.) Ook konden we nog een blik werpen op het huisje van Monet en heeft Frouk verteld van Tsaar Peter de Groote die Zaandam destijds aandeed. Gelukkig lagen er langs de Voorzaan nog een paar giga zeiljachten, zodat we ons daar ook allen even aan konden vergapen.

Terug op het kanaal werd de pret compleet; Kees achter het stuurwiel en tenslotte ook Linda achter het stuurwiel en zo koersten we terug naar onze thuishaven naast Loetje.

Dat er genoten is, hoeft niet nader uitgelegd, het weer kon ons niet deren en bij de afscheids knuffels kwam zelfs een klein zonnetje stiekem om de wolk kijken. Hanneke heeft genoten, was vaak ook wel gevangen in haar eigen wereld maar toverde voor ons drieën nog drie lekkere dozen chocolade onder haar mooie nieuwe gele jas vandaan!

 

Lieve familie, wat was het fijn om jullie aan boord te hebben, nu jullie allemaal konden genieten van deze dag samen. Wij genoten van het zien van jullie warm samenzijn en liefde voor elkaar. Blijf genieten, zo lang als het kan!