Vaarwens 1310 op 27-04-2024
Als een molen zonder wind
Onze vaargast is Sabri (geb. 1974) uit Den Haag. Tot zes maanden geleden voelde hij zich sterk en gezond. Wat eerst een onschuldige longontsteking leek, bleek later iets veel agressievers en ook niet meer te stoppen. En zo werd deze spoedwens aangevraagd, want Sabri gaat hard achteruit. Hij en zijn vrouw worden opgehaald door Stichting Ambulance Wens. De rest van het gezin (5 zoons, dochter en schoondochter) komen met eigen vervoer.
Een mooi verslag van boots Esther:
Ondertussen maken dagschipper David en boots Esther in Amsterdam de MS Vaarwens klaar voor deze ‘Koningsdag’-vaarwens. De broodjes en oranje tompoucen worden gehaald, de oranje vlaggetjes opgehangen en de koffie gezet. Onze gasten eten halal en daar is met de lunch rekening mee gehouden.
Het knappe gezelschap komt aan met vader Sabri ‘voorop’ in de ambulance. De gezichten zijn nog wat gespannen; het was een lange rit en hoe zal zo’n vaarwens eruitzien? Wat gaat er gebeuren? Mina, de een na jongste van de kinderen, vindt het helemaal reuze spannend; zij is nog nooit eerder op een boot geweest. Het weer voorspelt ook niet veel goeds. Het is nat en guur. David en Esther ‘weten’ uit ervaring dat, zodra de Vaarwens midden op het water zit, de zon toch vaak haar best doet en zich van haar beste kant te laat zien. En dit gebeurde gelukkig, uiteindelijk ook.
Aan boord hebben we altijd een overvloed aan lekkers, koffie, thee, fris, koek, drop, chocolade et cetera. Dat was voor onze gasten van vandaag bijna niet nodig geweest. Ze kwamen aan met tassen vol drinken en lekkers en dit werd ruim gedeeld en vrij gepakt.
Sabri wordt op de brancard naast de schipper bij het raam geïnstalleerd en kan zo fijn naar buiten kijken. De drie oudste zonen installeren zich snel op de meest gemakkelijke plekken, te weten de bank of de stoelen waarin je kunt kiezen voor de ligstand. De kleintjes gaan graag naar buiten met hun zwemvesten aan en een volwassene mee en binnen tekenen ze wat. Mina heeft het (liefdevol) te verduren met haar grotere broers, maar staat haar ‘mannetje’ daardoor al aardig. Sabri hoort het allemaal aan en geniet. Hij heeft een hele dag zijn complete gezin om zich heen en dat voelt als een geschenk. Hij vertelt dat hij in de bouw heeft gewerkt. Een sterke man was het altijd. Nu is hij veel afgevallen en is hij vaak erg moe. Hij probeert positief te blijven, maar soms is het gewoon onverteerbaar dat het nu is zoals het is en is het lastig om hoop te houden. Je zal hem niet horen klagen.
David zet ondertussen koers richting Houtzaagmolen Het Jonge Schaap. Daar is het op het moment het minst druk en met een beetje geluk, kan de familie daar op hun gemak de molen en haar omgeving bekijken. Onze schipper laat zoon Firat, achter het roer. Deze neemt zijn jongste broertje op schoot en samen sturen ze de Vaarwens richting de Zaanse Schans. Ook hun zusje vindt dit te gek en klimt erbij. Een mooi plaatje en fraai staaltje teamwork. Onderweg komen we langs de ‘eindje-jaar huisjes’, de cacaofabriek en de sluizen. Er zijn ogen en oren te kort en Mina vertelt dat ze echt niet meer bang is en dat ze het zelfs ‘superleuk’ vindt!
Bij de molen aangekomen blijkt het inderdaad enorm rustig. Sterker nog, zelfs de wind houdt zich koest, waardoor de wieken niet draaien… Zonder draaiende wieken geen houtzagerij en dát is natuurlijk erg jammer. Maar de molenaars van Het Jonge Schaap doen er alles aan om de boel, letterlijk draaiende te krijgen. Ondertussen gaan de gasten aan wal. Sabri maakt van de gelegenheid gebruik om in alle rust even een klein powernapje te doen en blijft aan boord. Een molen zonder wind, dat zou zo maar eens een metafoor kunnen zijn voor hoe Sabri zich voelt; de geest nog krachtig, maar het lijf niet meer zo.
Boven in de molen wordt door de molenaars met man en macht gewerkt om de top van de molen zo te draaien dat de wieken meer wind vangen. En alsof het zo moest zijn, komen deze inderdaad langzaam op gang. Zodra het gezin binnen is, beginnen de zagen te ‘grommen’. Er wordt uitleg geven en de kinderen krijgen hun houten diploma. Apetrots zijn ze daarop en laten deze bij terugkomst graag zien.
Aangezien er op tompoucen gelatine kan zitten van varkensvet, wordt er liefdevol en beleefd voor bedankt door onze vaargasten. Geen punt natuurlijk. David weet wel raad met deze lekkernij en geeft een doos vol aan onze vrienden van het Jonge Schaap. De molenaars verdienen dit, vanwege hun engelengeduld, passie, gastvrijheid, hun volharden om de wieken speciaal voor ons aan de gang te krijgen en uiteraard vanwege het feit dat ze te allen tijde klaar staan voor Vaarwens en haar gasten.
Ondertussen is de lunch klaargezet en kan het gezin aanschuiven en genieten van elkaar en het lekkers op tafel. Sabri’s eetlust is bijna nihil en hij neemt uiteindelijk alleen wat warme melk.
Sahperi, zijn vrouw houdt een oogje in het zeil en lijkt zo af en toe wat teruggetrokken. Je ziet dat ze geniet, toch is het tegelijkertijd ook zwaar natuurlijk. Zij zijn al zo lang bij elkaar, hebben een prachtig gezin gekregen en grootgebracht en nu staat er zo’n onomkeerbare kentering aan te komen. Het blijft onwerkelijk en tegelijkertijd ook pijnlijk reëel. Het is een lieve, sterke vrouw en mede door haar vijf kinderen om zich heen slaat ze zich hier moedig doorheen.
Mooi gezin, pas goed op elkaar en jezelf. Wij wensen jullie alle sterkte toe.
Vaarwel Sabri
Auteur Vaarwens / Esther
Met dank aan:
Dagschipper David en boots Esther voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en de verpleging
Amsterdam Marina/Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Jachthaven Naarden voor de ligplaats van ons kantoor
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam-Amstelland - Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels gesponsorde lunch
Wilhelminasluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten.
