Dagje Lauwersmeer
door Oriana Jippes

Donderdag 23 juli was het eindelijk zover. Callista, mijn zus, had mijn moeder opgegeven bij Stichting Vaarwens en met onze familie gaan wij mee met de Meander.

Acht man sterk; Suzy (mijn moeder), Edmond (mijn stiefvader), Bert (mijn vader), Callista (mijn zus), Rolf (mijn zwager), Jeffrey (mijn neefje), Peter (mijn vriend) en natuurlijk ikzelf (Oriana).

Mijn moeder wilde al eerder deze week afzeggen omdat ze in het weekend een ischias had gekregen. Natuurlijk erg vervelend, maar na een telefoontje met Inge heeft zij mijn moeder er toch van kunnen overtuigen om mee te gaan. Een dagje varen doet een mens zoveel goed. De rust, de uitgestrektheid van het water, het samenzijn met je familie in een prachtig schip, doet veel goed. Het schip is uitgerust met alle luxe en comfort dat een ‘ziek’ mens nodig heeft. Mijn zus en ik waren allang blij dat Evert en Inge zo voortvarend waren naar mijn moeder. En donderdag was de grote dag eindelijk aangebroken. Om 10.00 uur moesten wij in Zoutkamp zijn en mijn moeder kennende was ze al om 8.30 uur bij Peter en mij. We waren ruim een half uur te vroeg aangekomen in de Jachthaven. Beter te vroeg, dan te laat, he Mam? Gelukkig was de koffie ‘bijna klaar’ in de Jachthaven en konden Evert en Inge na een hartelijk ontvangst nog even rustig de boot klaarmaken en aanmeren. Tegen 9.50 uur arriveerde mijn zus en haar gezin en waren we klaar om op te stappen. Erg enthousiast werden wij ontvangen in het varende huis van Evert en Inge. Mensen met een warm hart en een talent om iedereen direct om hun gemak te laten voelen. Mijn moeder kreeg een heerlijke plek bij het raam, vlak achter de stoel van de kapitein. Een prachtig uitzicht op de boot en het water. Je zag haar genieten en wij als familie genoten natuurlijk direct van dat aangezicht. Joey, de hond, begroette onze familie net zo enthousiast en warm als dat Evert en Inge deden. Gauw maakte Evert en Inge de boot gereed voor vertrek en voeren we weg. Het programma van de dag werd besproken en het idee werd gevat om richting Lauwersmeer te varen en daar een plekje op te zoeken voor de lunch. Onderweg was het voor mijn moeder en voor ons allemaal eigenlijk direct genieten van de natuur, de vogels en de Schotse Hooglanders die heerlijk langs het water aan het grazen waren. Onder genot van een kopje koffie en thee werd er kennis gemaakt onderling en algauw werd er volop gekletst en genoten. Tijdens de tocht was het zeker de moeite waard, ondanks het mindere weer, om een rondje buiten op de boot te maken. Jeffrey, Peter en ik hebben heerlijk op het dek gezeten en genoten van de weidsheid en de rust die over ons heen kwam. Toen Edmond foto's kwam maken, konden we het niet laten om even wat geks te doen voor de camera. Inge vatte ineens het plan om te kijken bij een Palingrokerij. Mijn moeder had hier wel oren naar aangezien zij gek is op palingen, maar deze vissen verschrikkelijk eng vindt. "Ieeeeee, het lijken wel slangen", aldus Suzy. De zeer enthousiaste palingvisser en eigenaar van de palingrokerij heeft ons uitgebreid verteld over het reilen en zeilen van de palingvangst en het rokingsproces van de palingen in de rokerij. Erg leerzaam voor iedereen!  Dit werd natuurlijk afgesloten met een palinkje of andere heerlijke vissen uit de rokerij. Met een volle buik vervolgden we onze tocht met als tussenstop, Oostmahorn, om daar heerlijk te gaan lunchen. Op het achtersteven van de boot zijn we heerlijk met zijn allen gaan lunchen. Inge had een voortreffelijke lunch gemaakt en door dat varen krijg je toch zin in wat lekkers. Evert had ervoor gezorgd dat we heerlijk overdekt zaten. Dit was ook wel nodig want het regende dat het goot. Met bakken kwam het uit de hemel. Niet dat dit enig pret drukte. Na heerlijk gegeten te hebben besloten we verder te gaan, alleen met een andere stuurman!!! Onze eigen man des huizes, Edmond de schipper, besloot om het stuurwiel over te nemen, de kapiteinspet op te zetten en ons veilig naar huis te varen. En wat genoot Edmond van deze privilege!!! Suzy was al snel aan het ‘meevaren’ zoals zij ook altijd ‘meerijd’ in de auto. ‘Ieeeee, Ed pas je wel op!!!’  In Zoutkamp aan gekomen waren allemaal erg moe maar voldaan. Wat een heerlijke dag en wat een prachtige boot en aardige mensen. Een bijzondere dag om mee te maken met je familie! En natuurlijk bedanken we (de hele familie) Inge, Evert en Joey voor de dag die we nooit zullen vergeten.