Klokslag 9 uur donderdagochtend, 13 mei belde ik aan bij Raymond (broer van Suzy) en zijn vrouw Froukje. Sarah (dochter) zat al startklaar op de bank. We vertrokken vanuit Lelystad naar Amsterdam. Bradley (nog een broer van Suzy) had de tomtom geprogrammeerd op Schellingwoude. We wilden in ieder geval onderweg zijn voordat Suzy belde… Dat deed zij ook pas toen wij Amsterdam binnenreden, ruim op tijd. Geen parkeerproblemen en het was droog dus de pret kon beginnen! Wat een boot, wat een ruimte, wat een uitzicht!

Na een hartelijk welkom door Evert, onze kapitein en loods(!) en zijn vrouw Inge, gastvrouw, duizendpoot en rots in de branding, kregen we koffie en cake en uitleg over de boot. Nogmaals: wat een ruimte, luxe en toch echt varend met deining. Suzy zat al helemaal geïnstalleerd op de bank in de stuurhut. Normaal gesproken zou ze het maar een paar uur uit kunnen houden, zittend met een speciaal korset, maar doordat ze helemaal op haar gemak is (een unicum buitenshuis) en ook kan liggen, houdt ze het een hele dag vol met uitstapje Volendam in rolstoel erbij. Petje af!

We zetten onze koelbox bij de andere twee neer, Hennie (vriendin van Suzy) , Edmond (Suzy’s man) en Callista (dochter) hebben geheel in stijl Indofood meegenomen. Hennie en Brad zijn de chefkoks vandaag. Geen uitje zonder passend eten natuurlijk. Trossen los, de hond Joey ziet er op toe dat we binnen boord blijven, we gaan het Markermeer op richting ‘het paard van Marken’. Gaandeweg kom je erachter wat een superboot de Meander is. Als er iemand wat wiebelig wordt, gaan de stabilisatoren van de boot aan… Binnen is het warm en buiten kun je op het voor- en achterdek uitwaaien, prachtig.

We leggen aan bij de vuurtoren van Marken en we mogen van boord. Suzy, Inge, Froukje en Hennie blijven aan boord. De rest stapt even aan wal en loopt een gedeelte om de vuurtoren heen. We worden hartelijk verwelkomd door de bewoners, Thijs en Liliane en hoewel Liliane met krukken rondloopt, vindt ze ons niet lastig en we worden door Thijs zelfs rondgeleid in de vuurtoren. We worden vergast op prachtige verhalen over kruiend ijs tot aan de daken en hoe de luchtgenerator voor de toeter bij mist werkt. Ook hoe de bel aangedreven wordt die vroeger gebruikt werd bij mist. Wat geweldig om mee te maken, reuze bedankt voor deze rondleiding. We moeten weer aan boord want er komen lekkere etensgeuren op ons af. Selamat makan. Inge zorgt dat het ons wat betreft drinken aan niets ontbreekt, en we zijn even allemaal stil om van de lunch te genieten. Dan op naar Volendam waar we geheel in stijl met zijn allen op de foto gaan in klederdracht gestoken, zelden zo gelachen! (klik op betreffende foto om het te vergroten)

Paling kopen voor thuis om nog even na te genieten en Suus heeft er schik in om langs de boulevard te flaneren ondanks dat ze in haar duwrolstoel zit en niet in de elektrische, dat zou zonder de super accommodatie van de Meander met de twee supermanschappen, ( ja, Evert en Inge dus) niet meer gelukt zijn. Inge trakteert ons ook nog eens op een drankje op een terras dat uitkijkt over de binnenhaven van Volendam.

De Meander ligt vlakbij makkelijk middenin afgemeerd met de achtersteven naar de kade. Het is dat Edmond de superheld van Suzy is en haar altijd over de drempel draagt (weet hij niet dat dat alleen de eerste avond van de wittebroodsweken hoeft?), maar het had op rolletjes gekund hoor. Evert vertelt veel over de geschiedenis van de boot en ook krijgen we heel wat anekdotes te horen . Als we ergens naartoe varen vertelt hij daar ook heel wat over, hoe de Volendamse huizen zijn opgebouwd bijvoorbeeld. Dat bedoel ik dus ook met loodsen, in dit geval gidsen. Je hoeft je geen moment te vervelen, maar je mag ook gewoon een dutje doen!We eten ons toetje dat Inge op tafel zet en de meegebrachte fruitsalade. Edmond mag de laatste mijlen aan het roer, hij geniet en vaart ons met verve richting de thuishaven.

We zijn het er allemaal over eens, we hebben een geweldige dag gehad met veel aandacht voor elkaar en Suzy in het bijzonder, het was puur genieten.

Evert en Inge , jullie doen het fantastisch, bedankt!

Helen.