Welkom bij Stichting Vaarwens

Elbert kreeg eind 2013 te maken met een reorganisatie. Na 19 jaren trouwe dienst en inzet werd hij zonder pardon ontslagen...

Elbert zit niet bij de pakken neer, heeft goede referenties en binnen een aantal maanden heeft hij een nieuwe baan en de toekomst lacht hem weer toe. Zijn werk was transport en Logistiek manager, de laatste 2,5 jaar bij een Retailer.

Samen met zijn lieve vrouw en drie prachtige kinderen (zoon Wouter en beide dochters Mirte en Elke) geniet hij van zijn heerlijke huis en van het leven, totdat... een wreed lot hem treft. Hij wordt eind maart getroffen door de kanker en de ziekte grijpt snel om zich heen. Het is een zeldzame vorm van kanker die in de spiermassa ontdekt is en slechts 250 keer per jaar in Nederland voorkomt. Na 25 bestralingen zou de tumor verwijderd worden, echter op 7 juni krijgen ze het bericht dat Elbert niet meer te genezen is. De kanker is zo ernstig uitgezaaid naar zijn longen, dat de uitzaaiingen evenveel lijken als een sterrenhemel. Elbert vecht en vecht, maar de ziekte is niet te stoppen! Dan draait het kompas 180 graden, een storm steekt op, de bliksem slaat in, en het leven staat voor hem en zijn naasten volledig op z'n kop...

Elbert besluit zolang hij kan mooie dingen te gaan doen. Zijn lieve Monique vindt Stichting Vaarwens, vult het intakeformulier in en kort daarna staat de vaarwens gepland. Iedere dag leest hij met enthousiasme en ontroering een aantal vaardagverslagen op de site van SVW. Het geeft hem steun en het gevoel dat hij niet de enige is die een wreed lot treft.

Vandaag gingen we varen... Het hele weekend waaide de stront van de dijk, regende het pijpenstelen en vandaag is dat weinig anders. In een druilregen komt het goedgemutste gezelschap aan op de Marina Monnickendam. Elbert begroet Evert hartelijke alsof de twee elkaar al jaren kennen en al keuvelend, grappend en grollend scharrelt het gezelschap naar de Meander V, waar Inge en Jannie klaar staan om ze op te vangen. Elbert zijn enige zus Sandra en zijn moeder Hannie zijn enorm blij dat ook zij vandaag mee kunnen. Ook radioverslaggever Juliën van Radio RTV.NH is vandaag mee en we komen gedurende de dag een aantal keren live in de uitzending vanaf de Meander V.

We varen ons programma, genieten van het delen, gaan samen op de foto in Volendam, smullen van een visje en kletsen wat af. Elbert zijn energie is vrijwel op, maar alle reserves worden aangesproken als we bij de Vuurtoren van Marken aankomen. Met uiterste krachtsinspanning klautert Elbert van boord en neemt trap na trap tot bovenin de vuurtoren... Het zijn er maar vier, maar na elke klim zien we hoeveel energie het hem kost! Wat een bikkel! "Morgen ben ik kapot Evert, maar ik heb het er graag voor over!" grapt Elbert terwijl hij zichzelf hijgend de laatste treden naar boven hijst...

We hebben diep, diep, diep respect voor deze 43 jarige bikkel, die uit zijn laatste stukje haalt wat er in zit!

Elbert zegt: "Ik kan accepteren dat ik moet gaan sterven, omdat ik vrede met God heb... dat is het allerbelangrijkste! Hij geeft me kracht om intens van elke dag te genieten met mijn dierbaren!"

Pfff... we worden flink geraakt door deze prachtige overtuiging!

Na een heerlijke vaardag nemen we met warme gevoelens afscheid van de strijdende jongeman en zijn jonge gezin. Velen krijgen het te kwaad en het voelt zoooo oneerlijk!

Vaarwel bikkel, sterkte lieve vrouw, kinderen en naasten...