Een dag met een gouden randje..

De vreselijke ziekte ALS sloeg ook toe bij Pety. Lees de prachtige verslagen hieronder ook... Het was een topdag!

Vaarwel lieve Pety
Auteur Vaarwens

Met dank aan de KNZ&RV te Muiden voor de gastvrijheid.

Een verslag van vrienden Hennie en Ria:

Onze vrienden Pety en Bert, mochten een dagje varen op de Meander, de boot van Stichting Vaarwens. Pety is ernstig ziek en Bert verzorgt, met ook hulp van anderen, Pety thuis. En wij, Hennie en Ria, werden uitgenodigd om ook mee te gaan. Op 6 mei j.l. was het zover. Het was een prachtige dag met zon, weinig wind en een heerlijke temperatuur. Bij aankomst werden we meteen aangesproken en welkom geheten door Evert en Inge, de eigenaars van de Meander. Pety en Bert werden gebracht door een ambulance, ook al een vrijwilligersinitiatief van verpleegkundigen en chauffeurs, en de verdere dag waren zij ook paraat als er hulp nodig was. De gastvrijheid was geweldig. We werden wegwijs gemaakt op het schip en verder werd ons gevraagd ‘te doen of we thuis waren’, hetgeen heel goed lukte. Dankzij het mooie weer kon Pety op het buitendek, in de kuip, liggen en de zeewind en de zon voelen. We voeren via het buiten IJ naar Durgerdam en naar de  Oranjesluizen bij Schellingwoude. Daar vandaan voeren we naar Naarden en Muiderzand. De sfeer was ontspannen en gezellig met elkaar. Er kwamen vakantie herinneringen boven, maar ook werk(verleden) en persoonlijke verhalen kwamen aan de orde. Zoals de belevenissen van schipper Evert die zijn werkzame leven orthopedisch instrumentmaker was en een nieuwe methode ontwikkelde voor het corrigeren van de voeten. Of over de zoon van chauffeur Frits, die een biologisch boerenbedrijf – met Landwinkel - heeft in Drenthe. En niet te vergeten verpleegkundige Jan, die zo’n 9 marathons per jaar loopt. Hij noemt zichzelf daarom niet mager, maar ‘afgetraind’. Zo je wilt Jan en: petje af!

Wie zou zo’n dag niet willen meemaken?

We waren onder de indruk van de vanzelfsprekendheid waarmee Evert en Inge hun (zelfgebouwde) schip ter beschikking stellen aan mensen die ernstig ziek zijn en zo graag nog een dagje willen varen. Vaak hebben zij drie dagen per week ‘een gast aan boord’. En uit de gesprekken met verpleegkundige Jan en chauffeur Frits bleek dat de Stichting ambulance maar liefst 190 vrijwilligers heeft, twee derde verpleegkundigen en een derde chauffeurs. Zij rijden voor een ‘laatste wens’ overal naar toe; of het nu de Efteling is, een familiebezoek, Walt Disney in Parijs of een vaartocht met de Meander. In de vier jaar van hun bestaan hebben zij 1900 wensen ingewilligd! De financiën voor dit alles komt van sponsoren, beide Stichtingen werken zonder overheidssubsidie. Waar zouden we zijn in Nederland zonder vrijwilligers? Wat zou het leven voor veel mensen schraal zijn. Dankzij deze, en zo vele andere vrijwilligersorganisaties blijft de medemenselijkheid aanwezig...  Intussen zagen wij prachtige zeilboten – de schipper voer zelfs een rondje om een bijzonder mooie tweemaster – het eilandje Pampus, het strand van Muiderzand, de ‘skyline’ van Durgerdam en IJburg en verschillende havens vol jachten en andere pleziervaartuigen. Wij hebben een prachtige dag gehad, waar we Bert ontspannen zagen rondlopen en Pety genoot van de ruimte, de zee en de gesprekjes. Dit alles in een sfeer van liefde en aandacht voor elkaar. Wie zou zo’n dag niet willen meemaken?
Hennie en Ria