Gerda is nog maar 52 lentes jong als ze de diagnose ALS krijgt. In korte tijd wordt haar alles afgenomen en momenteel kan ze bijna niets meer. Ze hoort via de ALS werelddag van Stichting Vaarwens en fluistert moeizaam tegen haar man: 'Varen... dat wil ik nog een keer meemaken!' Vandaag was het zo ver. Vannacht teisterde noodweer ons land, maar op het moment dat Gerda met haar naasten in de Marina Monnickendam arriveert, wordt het droog en de zon komt door!
Ze maakt kennis met Evert en Karen de vaarvrijwilligster, want Inge heeft elders verplichtingen. Een lach en één en al vriendelijkheid komt in de elektrische rolstoel aan boord, samen met haar naasten. Een hecht team, dat gezamenlijk voor haar zorgt. We gaan varen, vieren en vergeten. Op naar Volendam. Ze wil nog graag één keer samen op de foto in klederdracht. Het wordt een hilarische verkleedpartij met als prachtig resultaat... een foto voor de achterblijvers, want Gerda heeft haar besluit al genomen... We moeten even slikken als we de korte tijdsspanne van deze lieve vrouw horen!
We gaan weer varen en de buienradar geeft het volgende schip met zure appelen al aan. Na een heerlijk rondje arriveren we op onze normale aankomsttijd in de Marina Monnickendam. De lucht wordt al aardig troebel en de eerste spettertjes dalen neer. In de verte rommelt het al! We nemen intens afscheid... voor altijd!
Gerda komt nog net droog bij de auto aan en dan barst de volgende depressie los.
Met natte haren en natte ogen keert Evert terug naar de Meander V...
'Wat is het leven soms toch oneerlijk!!!' moppert hij.
Sterkte lieve mensen!
Auteur Vaarwens.
Met dank aan:
Marina Monnickendam voor de gastvrijheid.
Havendienst Volendam voor de gastvrijheid.
Foto de Boer Volendam voor de gratis foto.
Bakker Gutter voor de catering.
Slagerij Dirk Spronk voor de catering.
Vaarvrijwilligster Karen
Alle sponsors die dit mogelijk hebben gemaakt.
